*Πίσω από κάθε νυχτερινό εφιάλτη.. κρύβεται και ένα Δίδαγμα !!

Νυχτερινοί Εφιάλτες, με σκοπό να Διδάξουν !!

Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου.

Όταν μιλάμε για «εφιάλτες», συνήθως αναφερόμαστε σε μία κατάσταση με την μεταφορική της έννοια. Ωστόσο στο παρόν άρθρο μου εννοώ κυριολεκτικά τα τρομακτικά όνειρα που τα βιώνουμε κατά την διάρκεια του ύπνου μας, ως μία αληθινή κατάσταση. 

Και καθώς μέσω της Ψυχανάλυσης ερμηνεύονται ακόμη και τα όνειρα, και ειδικότερα οι εφιάλτες, η σύγχρονη Ψυχολογία έχει να παρουσιάσει σαφέστατες εξηγήσεις για τους λόγους που όταν το άτομο που ένιωσε να βιώνει ζωντανά έναν εφιάλτη ενώ είχε πέσει σε βαθύ ύπνο, ενδεχομένως να ξύπνησε το άλλο πρωϊ άλλος άνθρωπος !!.

Μάλιστα, σύμφωνα με τον θεμελιωτή της Ψυχανάλυσης τον Sigmund Freud (Φρόϊντ), οι περισσότεροι εφιάλτες έρχονται για να μας διδάξουν - για να γνωρίσουμε μέσα στον ύπνο μας άγνωστες για μας αισθήσεις, καθότι, «για να γνωρίζεις την αίσθηση της πείνας, πρέπει να έχεις πεινάσει» !!

      Το παρακάτω ιστορικό υποστηρίζεται ότι ανήκει στα αληθινά γεγονότα. Αλλά ακόμη και να μην υπήρξε γεγονός, θα μπορούσε κάλλιστα να βιώσει κάποιος παρόμοιο εφιάλτη..  καθότι η πραγματικότητα είναι πως «πίσω από κάθε εφιάλτη, κρύβεται όντως κάποιο δίδαγμα» !!.  

Στην συγκεκριμένη περίπτωση επιδίωξα να αναλύσω το δίδαγμα του εφιάλτη και από τις δύο του όψεις. 

Η μία όψη αντιπροσωπεύει το αυταπόδεικτο στον υλικό κόσμο που ζούμε, ενώ η άλλη σε αυτό το οποίο πιστεύουμε έτσι απλά, δίχως να χρειάζεται να θέσουμε «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» !!.

         

Η ερμηνεία ενός εφιάλτη .. "η Πείνα της Ψυχής" !! 

* * * *  Κάποτε μια μέρα, ένας καθηγητής "υλιστής", την ώρα παράδοσης του μαθήματος, δίδασκε στους μαθητές του την αναγκαιότητα να αναρριχηθούν κοινωνικά και επαγγελματικά δίχως φραγμού  και αναστολές, καθώς είναι στην ανθρώπινη φύση η αναζήτηση της ικανοποίησης μέσω υλικών αγαθών. 

Τότε κάποιος από τους μαθητές του, του έθεσε το ερώτημα, «εφόσον ο άνθρωπος θεωρείται κατά την γνώμη του από την φύση του υλιστής, πως συμβαίνει εντούτοις, ενίοτε να ενεργεί βάσει συνείδησης ευελπιστώντας για μια θέση στον Παράδεισο». 

Ο καθηγητής μην περιμένοντας προφανώς μια τέτοια ερώτηση, απάντησε φανερά εκνευρισμένος πως «αφού κανείς δεν γύρισε από τον άλλον κόσμο για να ξέρουμε εάν όντως υπάρχει Κόλαση ή Παράδεισος, αυτό που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι, είναι η καταξίωση τους με κάθε τίμημα όσο βρίσκονται στην ζωή» !!.

Το ίδιο βράδυ ο καθηγητής μετά από ένα πλουσιοπάροχο δείπνο, ξάπλωσε να κοιμηθεί. Κοιμήθηκε βαθιά, και τότε άρχισε ο εφιάλτης του:

      Ο εφιάλτης ήταν τόσο ζωντανός, που ξαφνικά ένιωσε μια αβάσταχτη πείνα να του τρυπάει το στομάχι. Σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι του για να φάει.. αλλά το κρεβάτι του ήταν στην μέση του πουθενά, σε μια απέραντη σκοτεινή κοιλάδα. Το μόνο που έβλεπε στο βάθος, ήταν δύο πόρτες που απ’ αυτές έβγαινε φώς. Σκέφτηκε πως εκεί θα κατοικούν κάποιοι άνθρωποι, και προχώρησε προς αυτές, με την ελπίδα πως εάν τους παρακαλέσει, θα του δώσουν κάτι για να φάει.

Ωστόσο όταν έφτασε εκεί, η ιδέα που είχε για τον εαυτό του, δεν του επέτρεπε να ζητιανέψει φαγητό.. παρότι οι ευωδίες από τα ψητά που έβγαιναν από την μία πόρτα, έκαναν την ψυχή του να φτερουγίζει από την πείνα.

Έτσι άρχισε να σφυράει τον σκοπό ενός τραγουδιού, περιμένοντας να τραβήξει την προσοχή τους και να εμφανιστεί κάποιος, που θα τον προσκαλέσει να τον φιλοξενήσει. Η ώρα όμως περνούσε και κανείς δεν εμφανίζονταν, ούτε από την δεξιά – ούτε απ’ την αριστερή πόρτα.. ενώ η πείνα του γινόταν όλο και πιο ασυγκράτητη, σε σημείο που η απελπισία του, του έφερε δάκρυα στα μάτια. 

Τότε αισθάνθηκε κάποια παρουσία πίσω του. Γύρισε και είδε μια μαυροντυμένη γυναίκα με κατάλευκα μακριά μαλλιά. Πριν προλάβει να κάνει ερωτήσεις, η γυναίκα του εξήγησε πως ήταν η Μοίρα του, που εμφανίστηκε για να τον βοηθήσει. Δύσπιστος εκείνος, της είπε με ειρωνικό ύφος πως εάν ήθελε να τον βοηθήσει, θα της ήταν ευγνώμων να κάνει “το θαύμα” της, και να εμφανιστεί κάποιος απ’ τους νοικοκυραίους,  να τον καλέσει στο τραπέζι του.  

Η Μοίρα ατάραχη του απάντησε πως δουλειά της δεν είναι να κάνει θαύματα, αλλά να του προτείνει τρόπους για να φέρει ο ίδιος το θαύμα στην ζωή του.

Μετά από λίγη σκέψη, αποφάσισε ο καθηγητής να της ζητήσει τις συμβουλές της.. και εκείνη του είπε:

_Πρώτον: Αφού τους είσαι παντελώς άγνωστος, δεν είναι λογικό να περιμένεις να καλέσουν έναν άγνωστο στο σπιτικό τους και να του δείξουν συμπόνια.  

_Δεύτερον: Αφού δεν γνωρίζεις ποιοι κατοικούν πίσω από αυτές τις πόρτες, δεν είναι λογικό να τους εμπιστευτείς την ζωή σου και να διαβείς το κατώφλι τους ανεπιφύλακτα.

_Τρίτον: Αφού όμως λιμοκτονείς, θα πρέπει να σκεφτείς τί από τα δύο είναι για σένα το πιο λογικό. Να πεθάνεις εδώ έξω από την πείνα, ή να μπείς μέσα ζητώντας συγνώμη που μπήκες απροσκάλεστος.. και τότε εάν παρακαλέσεις, ίσως σου δώσουν ένα πιάτο φαγητό ?!.

      Ο καθηγητής σάστισε με αυτά που άκουσε, διότι συνειδητοποίησε πως η πείνα του ήταν τόσο μεγάλη, που δεν του άφηνε τα περιθώρια να σκεφτεί λογικά, αλλά ούτε και τα αρνητικά σενάρια. Η ανάγκη του λοιπόν για να κόψει την αίσθηση της πείνας του, ήταν δυνατότερη της λογικής και του εγωϊσμού του, με αποτέλεσμα να εξανεμιστεί κάθε φόβος του για το άγνωστο !!. 

Έτσι επέλεξε την αριστερή πόρτα, που η ευωδιά των φαγητών ήταν δελεαστική. Μπαίνοντας αντίκρισε ένα μεγάλο δωμάτιο, που στην μέση ήταν ένα μεγάλο μακρόστενο τραπέζι, γεμάτο με τα πιο εκλεκτά φαγητά. Σε απόσταση από το τραπέζι, στέκονταν όρθια αρκετά άτομα ο ένας δίπλα στον άλλον, σοβαροί και αμίλητοι μεταξύ τους. Σαν να ήταν εκεί ο καθένας για τον εαυτό του. 

Ο καθένας από αυτούς κρατούσε στο χέρι του ένα περίεργο πιρούνι, με πάρα πολύ μακρύ χερούλι. Το πιρούνι έφτανε έως το τραπέζι για να πάρουν τροφή, αλλά επειδή το χερούλι ήταν πολύ μακρύ, δεν μπορούσαν στην συνέχεια να το φέρουν στο στόμα τους για να φάνε, και έτσι η ταλαιπωρία τους ήταν φοβερή. Και ενώ έδειχναν όλοι τόσο απελπιστικά πεινασμένοι, επέμενε ο καθένας στην δική του προσπάθεια, αδιαφορώντας για τον άλλον. 

Ασφαλώς κανείς τους δεν πρόσεξε τον καθηγητή, οπότε αποφάσισε να βγεί από το δωμάτιο, και να μπεί στην δεξιά πόρτα.

Εκεί αντίκρισε ένα παρόμοιο σκηνικό, με αρκετές όμως διαφορές. Εκεί οι άνθρωποι ήταν καθισμένοι στο πάτωμα σχηματίζοντας έναν μεγάλο κύκλο, και στην μέση του κύκλου ήταν έναν τεράστιο τσουκάλι, γεμάτο με αχνιστή σούπα.

Αστειευόντουσαν μεταξύ τους και έμοιαζαν όλοι τους πολύ ευτυχισμένοι. Στα χέρια τους κρατούσαν επίσης περίεργα κουτάλια με πολύ μακρύ χερούλι. Καθώς ετοιμάζονταν να αρχίσουν να τρώνε, ο καθηγητής αναρωτήθηκε, «πώς τάχα θα καταφέρουν να φέρουν την άκρη του κουταλιού στο στόμα τους χωρίς να χυθεί η σούπα, αφού οι διπλανοί με τα πιρούνια, μέχρι να τραβήξουν το χερούλι κοντά στο στόμα, η τροφή έπεφτε στο πάτωμα. Πόσο μάλλον η σούπα !!».

Και τότε είδε με μεγάλη του έκπληξη πως σε εκείνο το δωμάτιο, δεν έτρωγε ο καθένας μόνος του. Αλλά έτσι όπως κάθονταν γύρω από την χύτρα.. ο καθένας με το δικό του κουτάλι, τάϊζε τον άλλον απέναντί του !!!!.

Ο καθηγητής ρώτησε τότε την Μοίρα, γιατί στο προηγούμενο δωμάτιο οι άνθρωποι δεν σκέφτηκαν να εφαρμόσουν την ίδια τακτική, που μάλιστα ήταν και η πιο λογική. 

Και τότε η Μοίρα του απάντησε:

Η πείνα που νιώθεις, είναι η πείνα της Ψυχής σου για πίστη σε πράγματα, που δεν έχουν πάντα λογική. Στο πρώτο δωμάτιο είδες ανθρώπους που ο καθένας υπάρχει για τον εαυτό του – εμπιστεύεται μόνο την άποψη του – και νομίζει πως έτσι ορίζει την μοίρα μοναχός του. Με αποτέλεσμα, ενώ έχουν τα πάντα, θα πεθάνουν νηστικοί.

Ενώ σε αυτό εδώ το δωμάτιο, είναι οι άνθρωποι που έρχονται για να μοιραστούν τα συναισθήματα τους –  να ακούσουν την γνώμη του άλλου – να ενώσουν τις Μοίρες τους και την πείνα τους. Και έτσι, αφού κατανοούν την διαφορετικότητα του άλλου..  κατ' αυτόν τον τρόπο.. καταφέρνουν να ταϊζει ο ένας τον άλλον !!.  

Και συνέχισε η Μοίρα:

Δεν γνωρίζω να σου πω πού υπάρχει Παράδεισος, διότι όταν η ψυχή φεύγει από το σώμα, εμένα το έργο μου τελειώνει εκεί. Αλλά την Κόλαση όπως είδες, την βιώνει ο ανθρώπινος, όσο βρίσκεται εν’ ζωή>>.

** Η ερμηνεία του εφιάλτη όπως και τα διδάγματα του, είναι αυτονόητα φίλοι και φίλες μου: 

     Υπάρχει η υποκειμενική λογική, και η κοινή λογική. Υπάρχει ο σεβασμός για το αυταπόδεικτο, αλλά και ο σεβασμός για την πίστη μας σε μια ιδέα. Δεν μπορούμε να έχουμε εξηγήσεις για όλα.. και είναι μάταιο να προγραμματίσουμε το μέλλον μας σύμφωνα με την δική μας άποψη για την τελειότητα της ζωής. 

Επιβάλλεται βέβαια να ταΐζουμε το μυαλό με γνώσεις για να κάνουμε την ζωή μας πιο εποικοδομητική, αλλά για να χορτάσουμε και την ψυχή μας, χρειάζονται εμπειρίες που θα κάνουν την σκέψη πιο σοφή. Έστω κι αν η σοφία αποκτηθεί μετά από έναν εφιάλτη !!.

Σίγουρα, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν υπάρχει θέση στον Παράδεισο για την ψυχή μας. Αλλά μπορούμε όσο βρίσκεται στο σώμα μας, να ταΐζουμε τις ψυχές των άλλων .. έτσι ώστε, να μπορούμε να περιμένουμε "να φέρνουν και οι άλλοι το κουτάλι τους στο στόμα μας" !!. 

Με αγάπη πάντα .. ΜΑΡΙΑΝΝΑ

*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*

*Η γυναίκα που αγάπησε και μεγάλωσε στον κόρφο της ένα φίδι*

Ένα ακόμη ιστορικό που εάν το εκλάβουμε ως ηθικό δίδαγμα, θα μπορούσε να έχει τον τίτλο ~ "Φίδια που ζεσταίνουμε στον κόρφο μας” !! 

Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου, πρόκειται για ένα ακόμη σύντομο ιστορικό με πρωταγωνιστή και πάλι ένα φίδι, και συγκεκριμένα έναν πύθωνα !!

Την παρούσα ιστορία με την οποία αποφάσισα να ασχοληθώ, την διάβασα κάπου στο διαδίκτυο. Αναζήτησα περισσότερες πληροφορίες, αλλά δεν βρήκα ώστε να σας την παρουσιάσω με λεπτομέρειες. 

Μου κέντρισε ωστόσο το ενδιαφέρον, διότι αν καλοεξετάσουμε τον παραλληλισμό, “φωτογραφίζει” αρκετές περιπτώσεις στην ζωή μας. Οπότε σκέφτηκα να αναπτύξω το ιστορικό, ώστε να καταλήξω στο ηθικό του δίδαγμα που σίγουρα γίνεται αντιληπτό: 

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Δεν πρέπει να φοβάσαι αυτούς που σε μισούν και το γνωρίζεις. Δυστυχώς, τις μεγαλύτερες και πιο βαθιές πληγές στις ανοίγουν αυτοί που νομίζεις πως σε αγαπούν ... αυτούς πρέπει να φοβάσαι !! 

 

* * Προτείνω να διαβάσετε την συνέχεια. Αλλά καθώς αρκετά άρθρα μου προέρχονται απ’ το παράλληλο Blog μου, χρησιμοποιείστε τον παρακάτω σύνδεσμο που σας οδηγεί αυτομάτως δωρεάν στο ολοκληρωμένο κείμενο:
https://mariannafordouni.blogspot.com/2022/02/blog-post_18.html

Με αγάπη πάντα .. ΜΑΡΙΑΝΝΑ

*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*

*Η άνιση μάχη ενός φιδιού με το πριόνι .. για να πάρει εκδίκηση*

Σύντομο αληθινό ιστορικό ..  με βαθυστόχαστο δίδαγμα:

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, φίλοι και φίλες μου.. θέλει μόνο 2΄ από τον χρόνο σας για να το διαβάσετε, τα οποία όμως σίγουρα θα σας ωφελήσουν στο υπόλοιπο της ζωής σας !!

Κάποια στιγμή διάβασα μία σύντομη δημοσίευση στο διαδίκτυο που με εντυπωσίασε. 

Δεν γνωρίζω πότε και πού συνέβη το περιστατικό, καθότι έλειπαν οι διευκρινήσεις απ’ το ιστορικό. 

Επειδή όμως το συμβάν οδηγεί το σκεπτικό σε βαθυστόχαστα διδάγματα, εμπλούτισα το ιστορικό, δίνοντας έτσι την δική μου εκδοχή:

 Το Ιστορικό:

* *  Ένας ξυλουργός, ενώ εργαζόταν μέσα στο ξυλουργείο του, είδε ένα φίδι να περνάει από δίπλα του και να κατευθύνεται προς μία γωνία, όπου είχε τα εργαλεία του.

Η πρώτη του αντίδραση (λογικά), ήταν να βγεί έξω και να σκέφτεται με ποιόν τρόπο θα απαλλαχθεί από την παρουσία του φιδιού στον χώρο του. Μην γνωρίζοντας αν είναι δηλητηριώδες, δεν τολμούσε να μπεί μέσα να το εντοπίσει και να το σκοτώσει. Μετά από αρκετή ώρα, αποφάσισε να κλειδώσει το ξυλουργείο του και να πάει να ζητήσει την βοήθεια ορισμένων φίλων.

Εν τω μεταξύ, το φίδι θέλοντας να κρυφτεί, σύρθηκε τρομαγμένο δίπλα από ένα πριόνι. Το πριόνι γρατσούνισε το φίδι, και εκείνο αφού πόνεσε, αντέδρασε ενστικτωδώς. Γύρισε και δάγκωσε το ατσάλινο πριόνι για να το επιτεθεί - εκδικηθεί, αλλά το δάγκωσε τόσο δυνατά, που είχε ως αποτέλεσμα να πληγώσει το στόμα του και να σπάσει τα δόντια του.

Και συνεχίζω:

Προφανώς το φίδι ένιωσε ότι απειλείται η ζωή του απ’ τον αντίπαλο του (το πριόνι), και του επιτέθηκε. Στην συνέχεια τύλιξε το σώμα του σφιχτά γύρω απ’ το πριόνι για να του προξενήσει ασφυξία, όπως από την φύση του γνώριζε. Το πριόνι όμως, όσο πιο πολύ το έσφιγγε το φίδι, τόσο πιο βαθιές πληγές άνοιγε στο φίδι. Το φίδι ασφαλώς ήταν καταδικασμένο, αλλά δεν εγκατέλειπε την προσπάθεια του για να ανταποδώσει, ώσπου σκότωσε τον ίδιο του τον εαυτό κατ’ αυτόν τον τρόπο !!

Όταν επέστρεψε ο ξυλουργός με τους φίλους του και εντόπισαν το πεθαμένο φίδι τυλιγμένο γύρω απ’ το πριόνι, αντιλήφθηκαν αμέσως τί είχε συμβεί και το έβγαλαν φωτογραφία, η οποία ανέβηκε όπως προαναφέρω στο διαδίκτυο.

Το βέβαιο είναι ότι το φίδι έδωσε έναν άνισο αγώνα, νομίζοντας πως θα ανταποδώσει τον πόνο του στον αντίπαλο του (το πριόνι), και νομίζοντας πως ο αντίπαλος του είχε μέσα του ψυχή, πάλευε μαζί του για να τον σκοτώσει !! 

Το δίδαγμα γίνεται αυτονόητο: 

     Τις περισσότερες φορές που αντιδρούμε με οργή πεισματικά, που δεν αφήνουμε να μας ξεφύγει κάτι που μας θύμωσε, δεν είναι διότι μας έβλαψαν υλικά, αλλά διότι μας πλήγωσαν – μας πόνεσαν ψυχικά. Και όσο βλέπουμε τους θύτες μας να μένουν παγερά αδιάφοροι για τις πληγές που μας άνοιξαν, τόσο περισσότερο θέλουμε να τους ανταποδώσουμε τον πόνο που μας προξένησαν. Η ιδέα της ανταπόδοσης ως και της εκδίκησης γίνεται σύντομα εμμονή, λόγω της αγανάκτησης και όχι λόγω εγωϊσμού.

Ωστόσο κατ’ αυτόν τον τρόπο ζούμε καθημερινά έναν εφιάλτη, που μας στερεί κάθε χαρά της ζωής. Νομίζουμε πως θα απαλλαχτούμε απ’ αυτό το βάσανο όταν πάρουμε την ικανοποίηση μας, αλλά δίχως να το αντιλαμβανόμαστε συνειδητά, προξενούμε ακόμη πιο βαθιές πληγές στην ψυχή μας. Και όσο ο ψυχικός πόνος γίνεται εντονότερος, τόσο περισσότερο κινδυνεύουμε να χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα – κοινώς να σαλέψει η λογική. Και τούτο συμβαίνει διότι ο εγκέφαλος μας λειτουργεί αυτόνομα όταν πρόκειται να μας απαλλάξει απ' τον ψυχικό πόνο - για προστατέψει την ψυχή !!.

Επομένως, η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να απομακρυνόμαστε το συντομότερο δυνατόν από ανθρώπους που μας φθείρουν ψυχικά και όχι μόνο υλικά, άνθρωποι που τρέφονται συναισθηματικά από εμάς, και που στο τέλος μάς δίνουν την αίσθηση ότι «δεν έχουν μέσα τους ψυχή». 

Σοφό είναι να αφήνουμε πίσω μας καταστάσεις που μας απογοήτευσαν ή μας αδίκησαν, διότι οι συνέπειες ενδέχεται να είναι αυτοκαταστροφικές και μη αναστρέψιμες σύμφωνα με την Ψυχιατρική !!. 

Με αγάπη πάντα .. ΜΑΡΙΑΝΝΑ

*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*

* * Η Ανάλυση της θεωρίας, γνωστή ως «Μπούμερανγκ» !!

Φιλοσοφικές Ιδεολογίες – Θρησκευτικές Πεποιθήσεις – Επιστημονικές Έρευνες και Κβαντικοί Πειραματισμοί.. οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα: 
 
_Φιλοσοφία, Κοσμοθεωρία: Κάθε ψυχή ερχόμενη στην Γή, γνωρίζει ότι υπάγεται στον Συμπαντικό Νόμο της Ηθικής Δικαιοσύνης. «Καλό αν κάνεις ή κακό, θα ‘ρθει να σε συναπαντήσει». 
_ Σύμφωνα με την Βίβλο: Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο ελεύθερη βούληση αλλά και νοημοσύνη. Συνεπώς «Μην αυταπατάστε, ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος αυτό θα θερίσει"».
_Σύμφωνα με τον Επιστημονικό όρο “Νόμος της Έλξης”: Ο άνθρωπος ως ζωντανός οργανισμός εκπέμπει και έλκει ενέργεια, τόσο θετική όσο και αρνητική, σύμφωνα με την στάση ζωής του. Δηλαδή, λειτουργεί ως «Πομπός και Δέκτης».
 
 
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Αγαπημένοι μου αναγνώστες, φίλοι και φίλες μου.
Με λόγια απλά κατανοητά σε όλους, στο παρόν άρθρο μου αναλύω σφαιρικά μία θεωρία, που καθιερώθηκε ως ονομασία αυτής το μπούμερανγκ, λόγω της συμπεριφοράς αυτού του αντικειμένου.
 
Άρθρο μου σχετικά με την «θεωρία μπούμερανγκ» πρωτοδημοσίευσα στο 2007 .. έκτοτε όμως ακολούθησαν νεότερα στοιχεία και επιστημονικές μελέτες, που μου δίνουν την αφορμή να επανέλθω.
Βέβαια, για να αναπτυχθεί εμπεριστατωμένα η θεωρία αυτή δεν είναι εφικτό μέσα σε ορισμένες προτάσεις, ωστόσο οι «φράσεις κλειδιά» που βλέπετε στην φωτογραφία, έχουν ειπωθεί από τους πιο ευφυείς ανθρώπους της ανθρώπινης ιστορίας !!.   
Και επιπλέον όπως θα δείτε παρακάτω, έχω δανειστεί αναφορές τόσο από την αρχαία Ελλάδα όσο και από την Καινή Διαθήκη, προκειμένου να διαπιστωθούν τα σημεία που συγκλίνουν με επιστημονικά συμπεράσματα νεωτέρων εποχών. 
 
Από αρχαιοτάτων χρόνων έως και στις μέρες μας, οι άνθρωποι όλων των λαών και ασχέτως με το θρήσκευμά τους, χρησιμοποιούν εκφράσεις που δηλώνουν πίστη προς την προαναφερόμενη θεωρία. Και παρότι όλοι μας κατά καιρούς έχουμε αναρωτηθεί εάν τελικά υπάρχει «θεία δικαιοσύνη» σ’ αυτήν την ζωή, εξακολουθούμε να ευελπιστούμε στην απονομή δικαίωσης.
Στο σημείο αυτό μού δίνεται η ευκαιρία να επαναλάβω πώς η «πίστη» (για οτιδήποτε) από μόνη της δεν είναι αρκετή, θα πρέπει η ορθότητα αυτής να ερευνηθεί. Αλλιώς, είναι σαν να κάνουμε στον εαυτό μας Λοβοτομή (ιατρικός όρος, χειρουργικής, όπου καταστρέφονται τμήματα του μετωπιαίου λοβού του εγκεφάλου), καθαρά και μόνο από επιλογή μας !!.
 
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να έχει την απαίτηση από τον σημερινό πολυάσχολο άνθρωπο, που οι ρυθμοί της ζωής του έχουν αυξηθεί πασχίζοντας για την επιβίωση του, να έχει χρόνο για να εμπλουτίζει τις γνώσεις του καθημερινά. Επιβάλλεται ωστόσο στον λίγο ελεύθερο χρόνο του να μελετά τις βασικές οργανικές λειτουργίες του, και κυρίως αυτές του εγκεφάλου του. Διότι αφενός αφορούν τον εαυτό του που με αυτόν πορεύεται μια ολόκληρη ζωή.. και αφετέρου δεν παρασύρεται από ανυπόστατες ιδεολογίες (πρόσφατα παραδείγματα), ή ακόμη και να κινδυνεύει από υποβολές σκέψεων !!.
 
Το διαδίκτυο στις μέρες μας είναι μια πλούσια πηγή πληροφοριών και διδαγμάτων. Ωστόσο η παραπληροφόρηση, οι παρερμηνείες, και οι επί σκοπού πλύσεις εγκεφάλου έχουν κτυπήσει κόκκινο. Κι ένα ακόμη θέμα που μπερδεύει το σκεπτόμενο άτομο, είναι οι διαφορετικές τοποθετήσεις Φιλοσόφων και Επιστημόνων όλων των εποχών, που έχουν χωριστεί σε δύο παρατάξεις = Υλιστών και Ιδεαλιστών.    
 
Α) Οι «Υλιστές» αμφισβητούν έννοιες που δεν είναι χειροπιαστές (όπως πνεύμα – ψυχή – θεϊκή αύρα), και στην κατηγορία αυτήν ανήκουν όσοι αποδέχονται μόνο ό,τι μπορεί να υλοποιηθεί, ή να αποδειχθεί. Ωστόσο, εάν δεν υπήρχαν οι ασύλληπτοι για τον νού κανόνες της φύσης, και εμείς αποτελούμασταν μόνο από ύλη, που σημαίνει πως μετά τον σωματικό θάνατο επέρχεται σήψη και οι ικανότητες του εγκεφάλου καταστρέφονται.. το βέβαιο είναι ότι θα συνεχίζαμε να ζούμε στην εποχή των σπηλαίων !!. 
Β) Ενώ οι «Ιδεαλιστές» σε αντίθεση με τους παραπάνω, πιστεύουν στην σύλληψη της ιδέας που είναι η αρχή των πάντων, δίχως να σημαίνει ότι δεν ασχολούνται με την Δομή της Ύλης. Εξού και οι σύγχρονες Παραψυχολογικές επιστημονικές έρευνες, παρότι εξετάζουν την Ολική Υπόσταση (υλική και άυλη), ωστόσο εστιάζουν στην υποκειμενική ουσία που είναι η θεμελιώδης πραγματικότητα, που υποστηρίζει όλα τα υπόλοιπα. Η πραγματικότητα, που θεμελιώνεται μέσω έμφυτης γνώσης, στην γλώσσα της Παραψυχολογίας ονομάζεται «Έμφυτη Πίστη».
 
        Κλείνοντας την εισαγωγή, συνιστώ να μελετήσετε με προσοχή το ολοκληρωμένο κείμενο

μου ανοίγοντας τον παρακάτω σύνδεσμο, που οδηγεί δωρεάν στο παράλληλο Blog. Και στην συνέχεια αναλογιστείτε:

Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να φτάσει στην σημερινή εξέλιξη του, στην εποχή δημιουργίας τεχνητής νοημοσύνης.. εάν ο εγκέφαλος του δεν δεχόταν από κάποια «Υπερδύναμη ή Συμπαντική Ενεργειακή Πηγή», εφόδια που ονομάζουμε Έμπνευση – Φώτιση – Καθοδήγηση ??!!  

 Κλικ εδώ: https://mariannafordouni.blogspot.com/2022/09/blog-post.html

Το δίδαγμα: *Ουδέν Κακόν Αμιγές Καλού*

Μια φορά κι έναν καιρό.. ήταν 3 δένδρα !!

      Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου, ακούγεται σαν παραμύθι και όντως πρόκειται για μυθοπλασία, που την χρησιμοποιώ στο παρόν σύντομο άρθρο μου, διότι έχει να μας δώσει το βαθυστόχαστο δίδαγμα της θεωρίας "Ουδέν κακόν αμιγές καλού" !!. 

Αυτό το οποίο θεωρούμε "κακό" για εμάς είναι μια ανεπιθύμητη εξέλιξη, όπως και η πίκρα της απογοήτευσης όταν καταρρεύσουν τα όνειρα μας. Και τότε, δεν μας παρηγορεί η σκέψη πως ίσως ο Θεός έχει καλύτερα σχέδια για μας από αυτά που προσδοκούμε.. ή ότι αυτά που θεωρούμε ως την χειρότερη εκδοχή για μας, συμβαίνουν ώστε να έχουμε μέτρο σύγκρισης για τα καλύτερα που θα έρθουν !!.

Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση να μας συμβαίνουν απρόσμενα δυσάρεστες καταστάσεις για να εκτιμήσουμε όσα δεν μας ενθουσίαζαν, επειδή τα θεωρούσαμε ως δεδομένα. 

Ας δούμε όμως τί έχει να μας διδάξει το παρακάτω παραμύθι: 

«Τα Τρία Δένδρα»

  
    Κάποτε, πριν πάρα – πάρα πολλά χρόνια, επάνω σε έναν λόφο ενός δάσους της Ναζαρέτ, ήταν τρία μικρά δέντρα, τα οποία φύτρωσαν το ένα δίπλα στο άλλο. Το καθένα απ' αυτά είχε έναν δικό του οραματισμό για τον εαυτό του όταν μεγαλώσει, και έτσι συζητούσαν τα όνειρα τους μεταξύ τους.

_Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα μπαούλο όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Αυτό ήταν το όραμα του και ευχή του !!.
_Το δεύτερο δενδράκι ήθελε να αξιωνόταν κάποια μέρα να γίνει ένα μεγαλοπρεπές καράβι στα χέρια κάποιου έμπειρου τεχνίτη, ένα όμορφο γερό σκαρί, που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα !!
_Το τρίτο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε, ήταν να γίνει το πιο ψηλό και το πιο δυνατό δένδρο στην κορυφή του λόφου του δάσους, έτσι ώστε το ύψος του να φτάνει τον ουρανό, για να το βλέπει ο Θεός. 

Όμως τα χρόνια πέρασαν και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως διαφορετικά. Και συγκεκριμένα, πήγαν στο δάσος κάποιο υλοτόμοι και έκοψαν τα δένδρα που πλέον είχαν μεγαλώσει. 

_Το πρώτο ενώ ποθούσε να γίνει ένα όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς.. ένας ξυλουργός από την Βηθλεέμ, το έκαμε σκεύος για την τροφή ζώων, δηλαδή ένα παχνί για τα άχυρα.
_Το δεύτερο δένδρο που ήθελε να γίνει μεγαλοπρεπές καράβι και να μεταφέρει βασιλιάδες.. κατασκεύασαν με το ξύλο του ένα μικρό ψαροκάϊκο, που το αγόρασαν φτωχοί ψαράδες από την Γαλιλαία για να ψαρεύουν.
_Το τρίτο που ήθελε να μείνει στο δάσος και ήθελε το ύψος του να φτάσει τον ουρανό.. το πήρε κάποιος απ’ τους ξυλοκόπος από την Ιερουσαλήμ και το έβαλε στην ξυλαποθήκη του. 
Έτσι, τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων.. διέγραψαν από την σκέψη τους τα όνειρά τους !!. 

Ωστόσο: 
* Μία παγωμένη μέρα όμως, ένας άνδρας μαζί με μια γυναίκα, πήγαν στον στάβλο όπου ήταν το ξύλινο παχνί με τα άχυρα. Εκεί η γυναίκα μετά λίγη ώρα γέννησε ένα όμορφο αγοράκι, και το τοποθέτησαν μέσα στο παχνί μετατρέποντας το σε φάτνη. Ήταν ο Ιωσήφ με την Θεοτόκο.. και έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί - η φάτνη, να δεχτεί μέσα της, όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια, αλλά Τον Θησαυρό των θησαυρών, που ήρθε στην Γή για όλη την ανθρωπότητα !!.

* Μετά κάποια χρόνια, μια μέρα στο μικρό ψαροκάϊκο που ήταν αραγμένο στην ακτή της λιμνοθάλασσας της Γαλιλαίας, στην λίμνη της Γεννησαρέτ, μπήκαν μέσα κάτι ψαράδες για να περάσουν στην απέναντι ακτή. Ένας απ’ αυτούς φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος και ξάπλωσε να κοιμηθεί.
Όταν ανοίχθηκαν στην θάλασσα, ξέσπασε μεγάλη τρικυμία. Το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να αντέξει. Και τότε πανικόβλητοι οι ψαράδες ξύπνησαν τον φίλο τους που κοιμόταν. Εκείνος σηκώθηκε και διέταξε την φουρτουνιασμένη θάλασσα «Σιώπα πεφίμωσο».. και τότε ο άνεμος αμέσως κόπασε και η θάλασσα γαλήνεψε. Ήταν λοιπόν Ο Ιησούς Χριστός μαζί με τους μαθητές του. Έτσι και το δεύτερο δένδρο που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο που θα μετέφερε βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει Τον Βασιλέα των βασιλέων !!. 

* Δεν πέρασε αρκετός καιρός.. και το τρίτο δένδρο που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, το πήραν και κατασκεύασαν απ’ αυτό έναν τεράστιο σταυρό. 

Στην συνέχεια τον έδωσαν σε έναν ταπεινό βασανισμένο και αιμόφυρτο άνδρα, να τον μεταφέρει επάνω στις αδύναμες πλάτες του, έως την κορυφή του λόφου που λέγονταν Γολγοθάς. Αυτός ο άνδρας σέρνοντας τον βαρύ σταυρό, περπατούσε μεσ’ στο πλήθος που τον παρακολουθούσε .. ενώ οι μισοί απ’ αυτούς έκλαιγαν γοερά, και οι άλλοι μισοί τον χλεύαζαν και τον έφτυναν !!

Ο άνδρας σκόνταψε και έπεσε πολλές φορές καθώς ο δρόμος ήταν δύσβατος και ο σταυρός υπέρβαρος. Μόλις όμως το ξύλο του σταυρού ποτίστηκε απ’ τον ιδρώτα και το αίμα αυτού του άνδρα, το ξύλο άρχισε να νιώθει τους πόνους Του. Ένιωθε τους φρικτούς πόνους Του απ’ τα καρφιά, καθώς διαπερνούσαν την σάρκα του και σφηνώνονταν στο ξύλο !! .. και τότε το δένδρο κατάλαβε πώς όχι μόνο θα αγγίξει τον ουρανό για να το βλέπει ο Θεός, αλλά επιλέχτηκε απ’ Τον ίδιο Τον Θεό, να ευλογηθεί ως το Σύμβολο της Αληθινής Πίστης !!. 

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ:

Ουδέν κακόν αμιγές καλού !!. 

Τελικά το καθένα απ’ τα δένδρα της ιστορίας μας απόκτησε όχι μόνο αυτό που ποθούσε, αλλά ασυγκρίτως πολύ περισσότερα. Ωστόσο, όχι με τον τρόπο που είχε ονειρευτεί, αλλά όπως ήταν το Θέλημα Του Θεού. 

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα Του Θεού για μας. Όμως μην ξεχνάμε πως αυτό που Εκείνος ετοιμάζει για μας, είναι πάντα το ωφελιμότερο. Επομένως, θα πρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα, να κρατάμε την ελπίδα μας ζωντανή.. διότι δίχως στόχους και πίστη, καμία προσευχή μας δεν εισακούεται. 

Αλλά καθώς ο Θεός μας έδωσε ελεύθερη βούληση.. εάν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα το θέλαμε, τότε πολύ πιθανόν, κάτι εμείς δεν κάνουμε σωστά !!. 

ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*