*Οι διαφορές μεταξύ Πεπρωμένου, Μοίρας, και το λεγόμενο Κάρμα*

Πεπρωμένο – Κάρμα – Μοίρα .. 

η ανάλυση αυτών με απλά λόγια:  

Αγαπημένοι μου αναγνώστες. Ας αρχίσουμε με την έννοια του Πεπρωμένου. 

Σκεφτείτε το λιγάκι:  

Το Πεπρωμένο λέγεται ότι είναι «φυγείν αδύνατον», ακριβώς επειδή είναι «άγνωστες οι βουλές Του Κυρίου».

Το Πεπρωμένο είναι όλα αυτά που δεν τα επιλέγουμε εμείς για εμάς, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε.. πόσο μάλλον να το αποφύγουμε.

Και συγκεκριμένα: 

Η ψυχή δεν επιλέγει το σώμα που θα την φιλοξενήσει. Δεν επιλέγει το φύλο (θηλυκό ή αρσενικό) - δεν επιλέγει τα κληρονομικά στοιχεία (DNA) του σώματος - δεν επιλέγει την εξωτερική εμφάνιση του σώματος - δεν επιλέγει εθνικότητα και χρώμα δέρματος - δεν επιλέγει γονείς και οικογενειακό περιβάλλον .. όπως δεν επιλέγει και πολλά άλλα.

Επομένως, απ’ την στιγμή που το έμβρυο στην μήτρα της μητέρας του αποκτά ψυχή, σχηματίζεται μαζί του και το Πεπρωμένο του. Και φυσικά, καθώς συμβάλει και το περιβάλλον μέσα στο οποίο το νεογέννητο θα εξελιχθεί σε αυτόνομο άτομο, χαράζονται και τα πρώτα βιώματα του. Ώσπου κατά την πορεία της ζωή του θα συναντήσει την Μοίρα του στα "σταυροδρόμια" που θα βρεθεί, και τότε θα κληθεί να επιλέξει ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει. 
Συνεπώς το Πεπρωμένο μας δεν επιδέχεται επιλογές, καθώς διαμορφώνεται πριν ακόμη γεννηθούμε.

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ:

     Το Πεπρωμένο επομένως δεν είναι προβλέψιμο, και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο ψεύδεται συνειδητά.. και ασφαλώς είναι μύθος ότι συντελεί σε αυτό η θέση των Πλανητών κατά την ημέρα και ώρα που γεννηθήκαμε !!. 

Τούτο διότι πέραν όλων των παραπάνω (λογικά), δεν ζούμε μόνοι μας επάνω στην Γή. Η αποδοχή μας ή η απόρριψη μας απ’ το κοινωνικό μας σύνολο - οι σχέσεις μας με το οικογενειακό μας περιβάλλον - οι  ανατροπές στην ζωής μας και όλες μας οι εμπειρίες γενικότερα, δεν έχουν να κάνουν πάντα με τις επιλογές μας. Έχουν να κάνουν και με άλλα πρόσωπα όπως την συμπεριφορά τους απέναντί μας, η οποία δεν είναι μπορεί να είναι υπό τον έλεγχο μας. Πόσο μάλλον δεν μπορούν να είναι υπό τον έλεγχο μας τα συναισθήματα των άλλων για το πρόσωπο μας !!

Και επιπλέον συμβαίνει , άλλοτε να γινόμαστε θύματα μιας κατάστασης – άλλοτε ενός ατυχήματος – άλλοτε μίας φυσικής καταστροφής κ.ά..  διότι μην γνωρίζοντας έτυχε και βρεθήκαμε σε λάθος τόπος την λάθος στιγμή, ή ακολουθήσαμε τα λάθος πρόσωπα. 
Και εδώ είναι η στιγμή που σηκώνουμε τα χέρια και παραδεχόμαστε πως είναι «άγνωστες οι βουλές Του Κυρίου» !!.

Το ΚΑΡΜΑ:

       Τον όρο Κάρμα τον συναντάμε στον Ινδουϊσμό και τον Βουδισμό, και σε κάποιες νεότερης εποχής αιρέσεις.
Πρόκειται για ξενόφερτη λέξη ΚΑΡ – ΜΑ, και μάλιστα σύνθετη λέξη. ΚΑΡ σημαίνει Δράση - ΜΑ σημαίνει Αποτέλεσμα.

Συνεπώς σημαίνει το αποτέλεσμα της δράσης σε αυτήν την ζωή, και όχι το τίμημα που πληρώνεις για τις πράξεις σου από μία προηγούμενη ζωή !!. 

Κ άλλωστε, αφού δεν θυμόμαστε τί κακό πράξαμε σε τυχών προηγούμενη ζωή, πώς μπορούμε να το επανορθώσουμε ?! Και εφόσον υπάρχει το Πεπρωμένο, πώς μπορούμε να αποφύγουμε τα ανεπιθύμητα ?!. 

Και στο σημείο αυτό αξίζει να προσθέσω ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, γνώριζαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «κάρμα», και το ονόμαζαν «αντιπεπονθός»,  που σημαίνει: «οι πράξεις μας στην πορεία της ζωής μας είναι αυτές που δημιουργούν τα αποτελέσματα, είτε στην συνέχεια της πορείας της ζωής μας, είτε σε τυχών άλλη ενσάρκωση μας».

Ωστόσο, από την εποχή Του Χριστού και μετά, εάν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τον παραπάνω όρο, θα πρέπει να πούμε ότι πρόκειται για τον «σκοπό της κάθε ψυχής σε αυτήν την ζωή» .. ο λόγος δηλαδή που της δίνεται "ναός" (σώμα) με το οποίο θα πορευτεί, για να εκτελέσει τον σκοπό της ερχόμενη στην Γή. 

ΔΕΝ υπάρχουν μνήμες από τυχών προηγούμενη ζωή !! 

       Σίγουρα όλα γίνονται για κάποιον λόγο, ο οποίος όμως είναι άγνωστος για το μυαλό μας, ειδικά σε ότι αφορά τυχών προηγούμενες ζωές μας. Κι αυτό είναι αυτονόητο, καθότι ο εγκέφαλος μας διαμορφώνεται κατά την διάρκεια της κύησης. 
Επομένως όταν γεννιόμαστε, ο εγκέφαλος μας είναι σαν ένας παρθένος υπολογιστής, ο οποίος κατά την διάρκεια της ζωής μας (ανάλογα με τα βιώματα μας, τις γνώσεις που αποθηκεύουμε σε αυτόν κ.λ.π.), αποκτά το δικό του «αρχείο μνήμης». 

Δεν θυμόμαστε δηλαδή τίποτα περισσότερο απ’ όσα βιώσαμε και μάθαμε σε αυτήν την ζωή. Διαβάστε το εμπεριστατωμένο σχετικό άρθρο μου:

https://mariannafordouni.blogspot.com/2021/11/blog-post.html

      Προφανώς λοιπόν, ο Δημιουργός των Ψυχών μας και όλου του Σύμπαντος, έκρινε ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να θυμάται μόνο όσα αποθηκεύονται στον εγκέφαλό του κατά την διάρκεια της ζωής του. 
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά, διότι φανταστείτε πόσο αβάσταχτα επώδυνο θα ήταν, να θυμόμαστε όλα όσα αγαπήσαμε και δεν υπάρχουν πια, όπως και όλα όσα μας πόνεσαν και δεν προλάβαμε να “γιατρευτούμε” από αυτά !!. 

      Εάν δεχτούμε λοιπόν την θεωρία της προ_ύπαρξης, τότε πολύ πιθανόν η ψυχή να γνωρίζει τον σκοπό της. Πιθανόν να γνωρίζει και τους λόγους που  «είναι γραφτό της» να συναντήσει κάποιες άλλες ψυχές κατά την πορεία της στην Γή, που άλλοτε μέσα από αυτές θα διδαχτεί – άλλοτε μαζί με αυτές θα βιώσει απογοητεύσεις αλλά και χαρές – κι άλλοτε θα συνδεθεί συναισθηματικά με κάποιες ψυχές σε σημείο εξάρτησης της απ’ αυτές ..  έως που τελικώς θα βιώσει την κάθε πτυχή ευχάριστων αλλά και δυσάρεστων συναισθημάτων.

Επομένως σύμφωνα με τα παραπάνω, ο καθένας από εμάς κουβαλάει τον δικό του λόγο ύπαρξης (κουβαλάει τον δικό του σταυρό), που θα νιώσει το βάρος του είτε βιώνοντας τον πόνο των άλλων, είτε αιμορραγώντας εξ’ αιτίας κάποιων άλλων. Και έτσι συμβαίνει και κατ’ επέκταση, άλλοτε γινόμαστε οι θύτες, και άλλοτε τα θύματα της ανθρώπινης ιστορίας. 

Η ΜΟΙΡΑ:

      Ωστόσο η πορεία μας επάνω στην Γή, δεν είναι μία ευθεία γραμμή. Σε όλα τα πράγματα υπάρχουν πάντα οι 2 όψεις. Αυτό έχει να κάνει με την Μοίρα μας όπως θα δούμε απ’ όλα τα παρακάτω.

Το Σύμπαν λειτουργεί όπως ένας Αιώνιος Ζωντανός Οργανισμός. Η κάθε ψυχή είναι σαν ένα μόριο αυτού του οργανισμού. Επίσης μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ένας κρίκος της αλυσίδας της εξέλιξης μας ως ανθρώπινα όντα. 
Άλλοτε γινόμαστε ένας δυνατός κρίκος, και άλλοτε ο αδύναμος κρίκος. Και καθώς ο αδύναμος εμποδίζει την ροή των αρμονικών εξελίξεων, τότε το Σύμπαν επεμβαίνει. Τότε είναι που λέγεται ότι «εμφανίζεται η Μοίρα μας με τα Δύο της Πρόσωπα», ή για να δώσει τέλος στα κακώς κείμενα, ή για να μας δώσει την ευκαιρία για μια νέα αρχή.  

Μια μερίδα ανθρώπων πιστεύει ότι την Μοίρα μας την φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι, και μόνο εμείς. Στο σημείο αυτό έρχομαι να πώ ότι δεν έχουν πέρα ως πέρα άδικο. Ωστόσο, αφού δεν επιλέγουμε πότε θα γεννηθούμε, ούτε τους χώρους και τους τρόπους που θα ενηλικιωθούμε, επίσης δεν επιλέγουμε τα πρόσωπα της οικογένειας μας και τους χαρακτήρες τους, όπως και πολλά άλλα που θεωρούνται Πεπρωμένο..  άρα.. το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να πάρουμε την σωστή απόφαση, όταν μας δοθεί η ευκαιρία της επιλογής. 

Φανταστείτε την Μοίρα μας ως τον κηδεμόνα της ψυχής μας, που εγγυάται να την οδηγήσει στην ολοκλήρωση των σκοπών της, ενώ ταυτόχρονα “στοιχηματίζει” πως θα την επιστρέψει ευτυχισμένη – ευχαριστημένη από την ζωή, όσο δύσκολη και να είναι η πορεία της επάνω στην Γή !!.

Έτσι συμβαίνει να εμφανίζεται σε στιγμές που δοκιμάζονται – εξετάζονται οι αντοχές μας, οι ικανότητες μας, όπως και τα συναισθήματα μας. Το διπλό της πρόσωπο βέβαια μας μπερδεύει διότι και τα δύο είναι όμοια. Αλλά μόνο το ένα από αυτά είναι η Πραγματικότητα, ενώ το άλλο είναι Ψευδαίσθηση. 
Στην ουσία δηλαδή, είναι τότε που καλούμαστε να εξετάσουμε εάν αυτό που ζούμε ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της ψυχής μας, ή λόγω λανθασμένης κρίσης του μυαλού μας έχουμε εγκλωβιστεί σε καταστάσεις που εμποδίζουν την ολοκλήρωση των σκοπών μας σε αυτήν την ζωή. 
Και τότε.. δική μας είναι η επιλογή – δικό μας όμως και το τίμημα !!.

Το μυστικό είναι, την κατάλληλη στιγμή να ανακαλύψουμε τις δυνατότητες μας ως νοήμονα όντα, και να εκμεταλλευτούμε την φυσική μας ικανότητα να λειτουργούμε ως Πομποί & Δέκτες, μέσω της Αύρας της ψυχής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μάλιστα είμαστε συνδεδεμένοι τόσο με το Υπερπέραν, όσο και με τα υπόλοιπα γήινα όντα. Και καθώς το Σύμπαν όντως συνωμοτεί πάντα υπέρ της αρμονικής εξέλιξης μας, είναι βέβαιο ότι μας δίνονται ευκαιρίες για να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, όπως παράλληλα μας δίνονται και εμπνεύσεις για λύσεις, μέσω του ενστίκτου της επιβίωσης. 

Μην περιμένουμε όμως Τίποτα να μας χαριστεί εάν δεν το διεκδικήσουμε με ακλόνητα επιχειρήματα και θέληση ψυχής «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Η εύνοια εξ’ ουρανού από μόνη της,, (ξεχάστε το) πέφτει στο κενό !!.

Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, για να δοθεί στον καθένα από εμάς η ευκαιρία να κάνει πιο ευχάριστη την διαδρομή της ζωής του (σε προσωπικό επίπεδο), σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιοι κανόνες - κάποιο τίμημα. Και οι κανόνες δεν είναι άλλοι, απ’ το συμβιβαστούμε με το Πεπρωμένο μας.

Δηλαδή.. συμβιβαζόμαστε με τον λόγο που γεννηθήκαμε – όπου γεννηθήκαμε – όπως γεννηθήκαμε – από αυτούς που γεννηθήκαμε. Καλλιεργούμε το μυαλό μας, διότι με αυτό θα πορευτούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας – αγαπάμε το σώμα μας που κρατάει μέσα του την ψυχή μας .. και σε καμία περίπτωση δεν βασανίζουμε τον εαυτό μας, να γίνει αυτό που θέλουν οι άλλοι από εμάς, διότι ο καθένας τους χωριστά, θέλει και κάτι διαφορετικό από εμάς !!.

Η σοφία της Ψυχής = λέγεται Συναισθηματική Νοημοσύνη: 

     Εφόσον πιστεύετε ότι η ψυχή είναι αθάνατη, την σοφία της και την δύναμη της θέλησης της την οποία συναντάμε σε κάποια άτομα, το πιο πιθανό είναι να την απέκτησε έχοντας βιώσει αμέτρητες εμπειρίες σε προηγούμενες ζωές, και έτσι έχει αποκτήσει την δική της σοφία, που ονομάζεται "Συναισθηματική Νοημοσύνη" (EQ).

Προτείνω να διαβάσετε επίσης κι αυτό το σχετικό άρθρο μου: 

https://mariannafordouni.blogspot.com/2021/11/iq-eq.html



ΕΠΙΛΟΓΟΣ: 

    Κλείνοντας θέλω να πιστεύω πως με απλά λόγια και βάσιμα επιχειρήματα, απάντησα σε αρκετά ερωτηματικά που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε κατά καιρούς στο μυαλό μας. Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*