*Εφιάλτες που μέσα σε μια νύχτα.. σε κάνουν να ξυπνάς άλλος άνθρωπος !!

Νυχτερινοί εφιάλτες που έρχονται ώστε μέσα σε μία νυχτιά.. να βιώσουμε τον ζωντανό εφιάλτη μιας άλλης ψυχής !!

       Αγαπημένοι μου αναγνώστες, γνωρίζω πως η γυμνή αλήθεια σε αρκετές περιπτώσεις είναι τόσο αποκρουστική, που κόβει την ανάσα. Είναι κάτι με το οποίο έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπη, κι αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που τα άρθρα μου δεν έχουν πάντα ευχάριστα θέματα. 

Δουλειά μου όμως δεν είναι να ωραιοποιώ τις καταστάσεις. Δουλειά μου είναι με απλά και κατανοητά λόγια να ξεγυμνώνω την πραγματικότητα, διότι, «μόνο όταν ρίχνουμε φώς στους εφιάλτες μας, τότε μόνο παύουν να μας στοιχειώνουν» !!. 

Κι όταν μιλάμε για «εφιάλτες», συνήθως αναφερόμαστε σε μία κατάσταση με την μεταφορική της έννοια. Ωστόσο στο παρόν άρθρο μου αναφέρομαι για ακόμη μια φορά στα κυριολεκτικά εφιαλτικά όνειρα, τα οποία βιώνουμε κατά την διάρκεια του ύπνου μας τόσο ζωντανά ως μία αληθινή κατάσταση. 

Πρόκειται για ακόμη ένα άρθρο μου, όπου περιγράφω συγκεκριμένο γεγονός. Και μάλιστα σε αυτήν την περίπτωση, βλέπουμε έναν άνθρωπο να βιώνει στον ύπνο του - να παίρνει την τραγική θέση μιας άλλης μικρής ανυπεράσπιστης ψυχής !!. 

 

Μέσω της Ψυχανάλυσης ερμηνεύονται ακόμη και τα όνειρα, και ειδικότερα οι εφιάλτες: 

     Οι εφιάλτες κατά την διάρκεια του ύπνου μας σε πολλές περιπτώσεις γίνονται μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση, έως να ανακαλύψουμε τους λόγους, καθώς συνήθως δεν γνωρίζουμε συνειδητά την αιτία που προκάλεσε τον πρώτο εφιάλτη.

Σύμφωνα με τον θεμελιωτή της Ψυχανάλυσης τον Sigmund Freud (Φρόϊντ), οι περισσότεροι εφιάλτες έρχονται να μας διδάξουν το θεώρημα, «για να μπορείς να γνωρίζεις την αίσθηση της πείνας, πρέπει να έχεις πεινάσει» !!. 

Η σύγχρονη Ψυχολογία έχει να παρουσιάσει  σαφέστατες εξηγήσεις για τους λόγους που όντως συμβαίνει, όταν το άτομο βιώνει ζωντανά έναν εφιάλτη ενώ είχε πέσει σε βαθύ ύπνο, ενδέχεται να ξυπνήσει το πρωϊ άλλος άνθρωπος !!.

Έχουν καταγραφεί αμέτρητες περιπτώσεις. Όμως μία μερίδα εξ’ αυτών παρουσιάζουν πράγματι ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι το δίδαγμα μέσω αυτών ήταν τόσο συγκλονιστικό, που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση ότι στην συνέχεια «μεταλλάχθηκε το άτομο που υπέφερε από εφιάλτες» !!.

Μάλιστα αρκετές περιπτώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί άλλοτε ως ένα διδακτικό διήγημα, κι άλλοτε ως θέμα κάποιου σεναρίου. Το παρακάτω ιστορικό, υποστηρίζεται ότι ανήκει στα αληθινά γεγονότα.  

~ Ο εφιάλτης του “αντίστροφου ρόλου” !!

* * * Κάποτε, ήταν ένας άνθρωπος, παντελώς αδιάφορος για τον ξένο πόνο και την δυστυχία που έβλεπε τριγύρω του. Ζούσε πλουσιοπάροχα και περηφανεύονταν γι΄αυτό, διότι θεωρούσε ανόητους και ανίκανους όσους δεν είχαν ούτε τα απαραίτητα για την επιβίωση τους. 

Περιφρονούσε τους ζητιάνους και τα μη καθαρόαιμα ζώα. Προτιμούσε να πετάξει ό'τι περίσσευε απ’ το τραπέζι του, παρά να ταΐσει έναν ζητιάνο ή ένα αδέσποτο ζωάκι. Ειδικά για τα αδέσποτα, ένιωθε φοβερή απέχθεια. 

Κάποιο απόγευμα που επέστρεψε στην έπαυλη του, βρήκε μέσα στον κήπο του ένα μικρό θηλυκό κουταβάκι. Προφανώς κάποιοι το είχαν εγκαταλείψει, και εκείνο τρύπωσε μέσα στον κήπο αναζητώντας νέο σπιτικό και θαλπωρή. Ο άνθρωπος όμως έβαλε το κουταβάκι μέσα σε ένα τσουβάλι, και το πήγε με το αυτοκίνητο του και το άφησε σε μια απομακρυσμένη ερημική περιοχή, όπου δεν είχα ελπίδες να επιστρέψει κοντά σε ανθρώπους. Δηλαδή, για να πεθάνει από την ασιτία.   

Τις επόμενες μέρες πήγε σε ένα βιβλιοπωλείο, όπου τυχαία άκουσε έναν συγγραφέα ενός βιβλίου να μιλάει στο μαζεμένο κοινό για το νέο του βιβλίο. Το θέμα του βιβλίου του αφορούσε την Μετεμψύχωση, όπου αναφερόταν στο ενδεχόμενο να επανερχόμαστε στην Γή μετά τον σωματικό θάνατο, αλλά με άλλη μορφή. Ακόμη και με μορφή ζώου, ώστε να βιώσουμε τον κατατρεγμό του ζώου από τον άνθρωπο !!.

Μάλιστα το σενάριο του εφιάλτη ήθελε τα βασανισμένα κατοικίδια να επιστρέφουν στην ζωή ως αφεντικά, και τα πρώην αφεντικά τους ως τα ζώα τους. 

      Ο άνθρωπος της ιστορίας μας, μετά απ’ τα λίγα που άκουσε χαρακτήρισε το βιβλίο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, και έως το βράδυ που πήγε για ύπνο είχε ξεχάσει τελείως το περιστατικό. 

Προφανώς όμως κάτι απ’ όλα τα παραπάνω φώλιασε στο υποσυνείδητο του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα.. το πρωϊ που ξύπνησε λουσμένος στον ιδρώτα, να φορέσει μια ρόμπα και πριν καν' πιεί τον καφέ του, πήρε το αυτοκίνητο του και πήγε στην ερημική περιοχή που είχε αφήσει το ανυπεράσπιστο μικρό ζωάκι. Ωστόσο παρότι το έψαχνε για ώρες δεν μπόρεσε να το βρεί.  Και προκειμένου να απαλλαχθεί από τους επαναλαμβανόμενους εφιάλτες του, απευθύνθηκε σε ψυχολόγο.  

Η αφήγηση του ίδιου τακτικού εφιάλτη είχε στο περίπου ως εξής: 

    Δεν έβλεπε (λέει) τον εαυτό του, αλλά είχε την αίσθηση ότι ήταν ένας γέρικος σκύλος με ανθρώπινο κεφάλι, και τον έλεγαν "Άνθρωπο". Οι απορίες του πολλές, αλλά δεν είχε ανθρώπινη φωνή για να ρωτήσει - μιλήσει, απλά γαύγιζε. 

Απέναντι του στεκόταν το μεγαλόσωμο αφεντικό του με ανθρώπινο σώμα και κεφάλι λύκου, που όμως μιλούσε όπως ένας άνθρωπος και τον καταλάβαινε απόλυτα. Το όνομα του αφεντικού του ήταν “Κτήνος”. 

Αλλά παρότι βίωνε μια αδιανόητη κατάσταση (στον ύπνο του), ένιωθε πολύ μεγάλη αγάπη για το αφεντικό του Κτήνος, και ανακούφιση που είχε την προστασία του και την φροντίδα του.

(Ωστόσο, στα ξαφνικά, το Κτήνος γύρισε και είπε στον Άνθρωπο:) 

_Άνθρωπε.. καλά περάσαμε μαζί τόσα χρονιά .. αλλά όρκο δεν σου έδωσα να σ' έχω στην οικογένεια μου μέχρι να πεθάνεις. Εξάλλου βαρεθήκαμε να έχω την έννοια σου, να σε ταΐζω, να καθαρίζω τις βρομιές σου, να σε φροντίζω και να σε πηγαίνω βόλτα. Σήμερα θα σε πάω μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο σε μια ήσυχη εξοχή.

(Έβλεπε να βρίσκεται στο αυτοκίνητο, που όσο αυτό απομακρύνονταν από την πόλη, τόσο η αγωνία του μεγάλωνε. Όταν σταμάτησε σε έρημη περιοχή, και πάλι το αφεντικό του τού είπε:)

_Τί έγινε ρε Άνθρωπε ?!.. γιατί κοιτάζεις γύρω σου με τρόμο και με κάνεις να νιώθω ενοχές ?!.

Δεν είναι δα και τόσο ερημικά εδώ που σε αφήνω. Νά εκεί κάτω βλέπω κάτι θάμνους.. πήγαινε εκεί να κοιμηθείς. Κι αν βρέξει κι αν χιονίσει.. όλο και κάπου θα βρείς να κουρνιάσεις !!.
Άλλωστε η πόλη δεν είναι μακριά.. ίσως σε πάρει 5 – 10 μέρες να βρείς τον δρόμο να φτάσεις ως εκεί. Εκεί αν ψάξεις, σίγουρα θα βρείς κάτι να φας.. έχει πολλούς κάδους με σκουπίδια !!.
Πιθανόν να σε συμπαθήσει κάποιος άλλος σαν και σένα Άνθρωπος και να σε κάνει παρέα.. αλλά κοίτα μην τσακωθείς μαζί του για το φαγητό, γιατί δεν θα μπορείς ούτε τις πληγές σου να γλύψεις !!.

(Ο Άνθρωπος ένιωσε να κόβετε η αναπνοή του και την καρδιά του να κοντεύει να σπάσει από την απόγνωση και την ανέλπιστη απογοήτευση. Ωστόσο το Κτήνος συνέχιζε να του λέει:)

_Θαύματα βέβαια δεν σου τάζω φουκαρά μου.. αλλά εάν καταφέρεις και δεν σε πατήσουν τα αυτοκίνητα – δεν σε κάψουν – δεν σε γδάρουν ζωντανό και δεν σε τυφλώσουν.. έ τότε.. όλο και κάποιο σωματείο αδέσποτων Ανθρώπων ίσως νοιαστεί για σένα !!.
Σταμάτα να κλαίς και να παρακαλάς.. μεγάλωσες πια και πρέπει να φροντίσεις μόνο σου τον εαυτό σου !! Εξάλλου δεν χρειάζεται να ανησυχείς, οι Άνθρωποι μαθαίνουν γρήγορα πώς να επιβιώνουν.. γι’ αυτό.. όσο το γρηγορότερο με ξεχάσεις, τόσο το καλύτερο για σένα !!.

(Το Κτήνος μπήκε στο αυτοκίνητο και άρχισε να επιταχύνει, ενώ ο Άνθρωπος σπαράζοντας στο κλάμα έτρεχε από πίσω του. Τότε, το Κτήνος έβγαλε το κεφάλι του έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου, και οι τελευταίες λέξεις που του είπε ήταν:)

_Σταμάτα βρε ανόητε Άνθρωπε να τρέχεις από πίσω μου. Εξάλλου δεν μπορείς να με φτάσεις.. και το μόνο που θα κάνεις είναι να πληγώσεις τα πόδια σου !!. 

Άντε λοιπόν .. bye – bye don’t worry .. μην μου το κάνεις πιο δύσκολο.. δεν ευθύνομαι εγώ για το κάρμα σου !! 

* * Κάπως έτσι βίωνε ο Άνθρωπος συχνά πυκνά τον ίδιο εφιάλτη. ΤΕΛΟΣ 

~ ~ Τί εννοούμε άραγε όταν μιλάμε για κτηνώδη ένστικτα ?!.

       Είναι αυτονόητος ο λόγος που ο Θεός δημιούργησε την τροφική αλυσίδα. Είναι φυσικό τα ζώα να επιτίθονται όταν θέλουν να τραφούν, ή για να προστατευτούν. Πρόκειται λοιπόν για τα εκ’ φύσεως ένστικτα επιβίωσης, με τα οποία τα προίκισε ο Θεός. Πόσο κτηνώδεις επομένως μπορούν να χαρακτηριστούν αυτές οι συμπεριφορές τους ?!.

Τα ίδια ένστικτα επιβίωσης υπάρχουν βεβαίως και στον νοήμων άνθρωπο, με την διαφορά ότι μια μερίδα ανθρώπων κρύβουν ένα πραγματικό κτήνος μέσα τους, το οποίο τρέφεται απ’ τον σπαραγμό άλλων ψυχών. Από ψυχιατρικής πλευράς, θεωρείται δεδομένο ότι οι βασανιστές ηδονίζονται απ’ τον σπαραγμό του θύματος τους.

Επομένως, είτε πρόκειται για ζώο – είτε για άνθρωπο, δεν έχουν απολύτως κανέναν ενδοιασμό. Απλά, όπου υπάρχει ο φόβος της τιμωρίας δια του νόμου, τότε τα άτομα αυτά ξεσπούν την λύσσα τους στα ανυπεράσπιστα ζώα, και ειδικότερα στα ακίνδυνα κατοικίδια !!.

     Είναι κατανοείτο κάποιοι άνθρωποι να μην έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες για τα ζώα. Είναι κατανοείτο να μην θέλουν να αποκτήσουν κατοικίδια, για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν είναι όμως Ανθρώπινο να τα εγκαταλείπουμε στην μοίρα τους. 

Μάλιστα, τα κατοικίδια που έχουν εγκαταλειφθεί από τα αφεντικά τους είναι ακόμη πιο ευάλωτα, διότι έχουν μάθει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους. 

Επομένως, όταν εγκαταλείπουμε ένα ζωάκι στους άγνωστους γι’ αυτό κινδύνους, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να έχουμε μια εικόνα πόσο τραγικός θα είναι ο θάνατος του !!.

  

Με αφορμή λοιπόν τον εφιάλτη ενός ατόμου που κάποτε τον είχε συγκλονίσει..  είναι προφανές ότι αποσκοπώ να σας μεταφέρω έστω για λίγο στην απέναντι πλευρά – στην θέση μιας άλλης ψυχής. 

Μιας οποιασδήποτε μικρούλας ψυχής, αδύναμη να ανταπεξέλθει από μόνη της και να επιβιώσει, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει και τα Κτηνώδη Ένστικτα κάποιων, που κακώς συμπεριλαμβάνονται στο Ανθρώπινο είδος !!. 

* Λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και μιλάμε με πικρία για την δική μας εγκατάλειψη – μιλάμε για τον δικό μας πόνο ψυχής λόγω κάποιου αποχωρισμού – μιλάμε για την δική μας θλίψη λόγω προδοσίας από κάποια πρόσωπα που αγαπήσαμε – μιλάμε για τους δικούς μας φόβους για την πορεία μας στην ζωή !!

* Μιλάμε με λύπη για όσους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ πεινάνε και ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε – μιλάμε με αγανάκτηση που βλέπουμε άστεγους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ στους δρόμους !!.

* Μιλάμε για τις δικές μας ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ανάγκες.. σαν να είμαστε τα μόνα πλάσματα επάνω στον πλανήτη Γή που πονάνε, που κρυώνουν, που πεινάνε, που διψάνε.. τα μόνα όντα που έχουν ανάγκη από αγάπη !!.

* Μιλάμε για τις ευαισθησίες της δικής μας ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ψυχής.. σαν να είμαστε το μοναδικό είδος που έχει ψυχή με συναισθήματα !!. 

Συνεπώς, όταν μιλάμε για Ψυχή, ας μην περιοριζόμαστε μόνο στην ανθρώπινη ψυχή. Και εδώ γεννιέται το ερώτημα..  «άραγε έχουν όλοι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ψυχή» ??!!.

Με αγάπη πάντα ~ ΜΑΡΙΑΝΝΑ

*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*

*άρθρο μου με αφορμή τον εορτασμό ~ Της Αναλήψεως Του Κυρίου !!

Οι 40 ημέρες της ψυχής επί της Γής, και η γαλήνη της μετά τον σωματικό θάνατο:

Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου, το παρόν άρθρο μου ανήκει στο αρχείο μου "Θρησκεία - Ιστορία - Επιστήμη" .. ωστόσο δεν θα αναφερθώ στα ιστορικά γεγονότα σχετικά με Την Ανάληψη Του Κυρίου, καθότι άλλωστε είναι γνωστά σε όλους και όχι μόνο στους χριστιανούς.

Στην ουσία πρόκειται για ένα σύντομο αλλά περιεκτικό άρθρο μου, μέσα απ’ το οποίο ευελπιστώ να δώσω απαντήσεις, αναλύοντας την έννοια πίσω απ' τα τελευταία λόγια Του, πριν Την Ανάληψη Του.

Σκοπός μου είναι να ανακουφίσω έστω στο ελάχιστο τις χαροκαμένες καρδιές, ειδικότερα όσων βίωσαν τον χαμό ενός παιδιού τους, έχοντας μάλιστα προσωπική εμπειρία. 

~ Ο ορισμός της Υποκειμενικότητας:

    Θεωρούμε την υποκειμενικότητα μέρος της ανθρώπινης φύσης μας, και ασφαλώς δεν είναι λάθος, έως όμως του σημείου που υπερτερεί το ΕΓΩ. Η απόλυτη υποκειμενικότητα μάς κάνει να φερόμαστε εγωϊστικά έως και χειριστικά, επειδή αυτό που νιώθουμε το εξετάζουμε μόνο απ' την δική μας πλευρά. Μας ενδιαφέρει το "εμείς" πώς αισθανόμαστε και τί θέλουμε, με αποτέλεσμα να μην κατανοούμε οτιδήποτε διαφορετικό που λογικά υπάρχει κι απ' την άλλη πλευρά.   

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να αποβάλουμε παντελώς το Υποκειμενικό στοιχείο μας, καθώς είναι γεγονός πως αυτό το οποίο "εμείς" νιώθουμε είναι τελείως Προσωπικό - Ατομικό. 

Αρκετές φορές όμως αδυνατούμε να το ελέγξουμε με την λογική, και τότε .. επιρρίπτουμε ευθύνες στους πάντες και στα πάντα, εκτός από εμάς τους ίδιους επειδή έτσι αποφεύγουμε την δυσάρεστη αίσθηση της αποδοχής των λανθασμένων εκτιμήσεων μας, του λανθασμένου σκεπτικού μας, ή των αποτυχημένων επιλογών μας. 

Επομένως, το πώς νιώθει ο καθένας μας είναι φυσιολογικό να είναι "Υποκειμενικό", αρκεί όμως να αντιλαμβανόμαστε πότε γίνεται Εγωϊστικό !!.

~ Δυσβάσταχτα Συναισθήματα: 

   Κάποιες φορές συμβαίνουν στην ζωή μας γεγονότα, τα οποία μας τσακίζουν ψυχολογικά, και παρότι προσπαθούμε να μην απασχολούν την σκέψη μας συχνά πυκνά, οι πικρές μνήμες δεν ελέγχονται. Δυστυχώς δεν διαθέτουμε επιλεκτική μνήμη.  

Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν νιώθουμε πως είναι αδιανόητα άδικο αυτό που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε συναισθηματικά, ειδικά σε περιπτώσεις που φεύγει απ’ την ζωή ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, δίχως το αίτιο να είναι το αναπόφευκτο φυσιολογικό γήρας.

Και τότε οι πικρές μνήμες της απώλειας γίνονται ακόμη πιο δυσβάσταχτες .. όμως .. μήπως και σε αυτήν την περίπτωση εξετάζουμε την απουσία υποκειμενικά έως εγωϊστικά ??. 

* *  Η Ανάληψη Του Κυρίου μας στις 40 ημέρες, αφήνει να εννοηθεί πως η κάθε ψυχή μετά τον σωματικό θάνατο, επί 40 ημέρες βρίσκεται στην Γή για να “αποφορτιστεί” πριν το ουράνιο ταξίδι της:

Είναι γεγονός: 

     Όταν στο σώμα παύει να λειτουργεί ο εγκέφαλος, νεκρώνονται όλες οι αισθήσεις. Και εφόσον επέλθει ο σωματικός θάνατος, όλες οι ανά τον κόσμο θρησκείες υποστηρίζουν την λεγόμενη "Μετά Θάνατον Ζωή".. που σε κάποιες περιπτώσεις ακούγεται ανατριχιαστική, έως τρομακτική.

Κανείς βέβαια δεν γνωρίζει αποδεδειγμένα τί συμβαίνει στην ψυχή μετά τον σωματικό θάνατο, και προφανώς δεν μας καλύπτουν όσες θεωρίες κι αν έχουν ειπωθεί. Το βέβαιο ωστόσο είναι πως ο φορέας όλων των συναισθημάτων υπήρξε η ψυχή. Και το ερώτημα είναι >> φεύγοντας τί παίρνει μαζί της ?!. 

Ωστόσο έχουμε μία ικανοποιητική απάντηση, καθώς όπως γνωρίζουμε, ο Χριστός εμφανίστηκε στους πιστούς Του πριν την Ανάληψη Του, για να τους αποδείξει του λόγου Αυτού το αληθές σχετικά με την Αθανασία της ψυχής. Και προκειμένου να πάψουν να θρηνούν την απώλεια Του και για να γνωρίζουν, τους διαβεβαίωσε τα παρακάτω: 

Η μετά θάνατον γαλήνη: 

Το σώμα πεθαίνει αλλά η ψυχή είναι αθάνατη. Και σίγουρα υπάρχει λόγος που επί 40 μέρες συνεχίζει να πλανάται στην Γή, ως Θείο δώρο για να "αποφορτιστεί" πριν το μεγάλο της ταξίδι.

Κι αυτό σημαίνει ότι: 

_Νιώθει το κάθε συναίσθημα στις καρδιές όσων είχε συναντήσει, και διαβάζει την κάθε ανομολόγητη σκέψη τους που ήθελε να γνωρίζει. Τούτο διότι, θέλει να φύγει από κάθε απορία καλυμμένη !!.

_Αφήνει πίσω της στιγμές που δεινοπάθησε, και συμφιλιώνεται με όσους αντιπάθησε. Τούτο διότι, θέλει να φύγει ξελαφρωμένη !!.

_Ταξιδεύει σε μέρη που ονειρεύτηκε, και απολαμβάνει χαρές που δεν πρόλαβε - δεν γεύτηκε. Τούτο διότι, θέλει να φύγει ευχαριστημένη !!. 

_Και οπλίζει με κουράγιο τις καρδιές που ο θάνατος ράγισε, για να θυμούνται μόνο τα χαμόγελα που εκείνη τους χάρισε. Τούτο διότι, δεν θέλει να φύγει πικραμένη !!.

Η γαλήνη της ψυχής λοιπόν: Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, μπορούμε να υποθέσουμε ότι μετά τον σωματικό θάνατο δεν μάς πονάει τίποτα – δεν αγωνιούμε για τίποτα – δεν έχουμε πικρές μνήμες για τίποτα..  αρκεί να μας αφήσουν να νιώσουμε ψυχής γαλήνη !!. 

Συνεπώς: 

Όταν λοιπόν φίλοι μου, μια αγαπημένη μας ψυχή φεύγει για το μεγάλο της ταξίδι, δεν πρέπει να την αποχαιρετάμε αδειάζοντας επάνω της την δική μας θλίψη, δεν πρέπει να την θυμόμαστε με πόνο επειδή δεν το χωράει ο νους μας που μας έχει λείψει !!.

Η απώλεια της σίγουρα ανοίγει μεγάλο κενό μέσα μας, ωστόσο σκεφτείτε, πόσο εγωϊστικό είναι να μοιρολογούμε την σαρκική απουσία της απ' την δική μας ζωή, και να μην την αφήνουμε να αναπαυθεί !!.

Η ψυχή δεν φεύγει ανακουφισμένη εάν μέσ΄στις 40 ημέρες δεν βεβαιωθεί ότι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε και δίχως εκείνη - δεν φεύγει χαρούμενη εάν δεν την βοηθήσουμε να νιώσει αυτήν την γαλήνη !!. 

Άλλωστε, οφείλουμε να συλλογιστούμε όλους αυτούς που συνεχίζουν να υπάρχουν στην ζωή μας - όλους αυτούς που αγαπάμε και μάς νοιάζονται, και δυνατούς δίπλα τους μάς χρειάζονται !!.

Αποκαλούμε Τον Χριστό «δάσκαλο» μας !!

      Ο άνθρωπος ενώ έχει την μανία να θέλει απαντήσεις για τα πάντα, ωστόσο εστιάζει μόνο στην Θεϊκή Υπόσταση Του, και παραβλέπει την Ανθρώπινη πλευρά Του, που μέσω αυτής υπήρξε ο μεγαλύτερος Δάσκαλος όλων των εποχών !!. 

Ο Χριστός βίωσε ηθελημένα όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα στο έπακρον. Βίωσε χαρά, στοργή, αγάπη, αναγνώριση, ικανοποίηση.. αλλά βίωσε και τον χλευασμό, την πίκρα, τον πόνο, την προδοσία και την απογοήτευση, με σκοπό να μας αποδείξει πως είναι στην φύση του κάθε ανθρώπου να έρχεται αντιμέτωπος με όλα τα συναισθήματα, καθότι διαθέτει Ψυχή !!.

Πράγματι, εάν καλοεξετάσουμε και φιλοσοφήσουμε την όλη πορεία Του επάνω στην Γή, θα αντιληφθούμε πως η γέννηση Του Ιησού Χριστού με ανθρώπινη μορφή, με σάρκα και οστά, είχε ως σκοπό να μας διδάξει την πανσοφία Του Δημιουργού μας. Και όχι μόνο μέσα από Τον Λόγο Του, αλλά κυρίως μέσα από την κάθε στιγμή που Εκείνος βίωσε ως ανθρώπινη οντότητα. 

       Και τέλος, λίγο πριν την Ανάληψη Του, μας δίδαξε να θυμόμαστε τις Ψυχές που έφυγαν απ’ την ζωή μας με αγάπη και όχι με θλίψη λόγω της σαρκικής απουσίας τους. Και όντως, εφόσον συνεχίζουμε να τις αγαπάμε κρατώντας μόνο τις όμορφες αναμνήσεις, θα νιώθουμε πάντα γεμάτοι απ' την αίσθηση της άϋλης παρουσίας τους !! 

Μάλιστα λόγω προσωπικής μου εμπειρίας, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως νιώθω πολύ πιο έντονα την παρουσία του παιδιού μου απ΄όσο όταν υπήρχε εν ζωή, διότι ακολουθώντας το "δίδαγμα" Του, δημιουργήθηκε μεταξύ μας στενή ψυχική επαφή. Δεν είναι γέννημα της φαντασίας μου, είναι η πραγματικότητα !!

* Οι επικρατέστερες Θρησκείες ~ και η Ψυχή μετά τον Σωματικό Θάνατο *

   

Πρόκειται για άρθρο μου με τον παραπάνω τίτλο, όπου αναλύω σφαιρικά και τελείως αντικειμενικά όλες τις επικρατέστερες θεωρίες και ιδεολογίες, σχετικά με την μεταθανάτια ζωή. Ο καθένας βέβαια έχει το δικαίωμα να πιστεύει σε ό,τι τον κάνει να νιώθει καλύτερα, ωστόσο, 

προτείνω να το διαβάσετε:

https://psychologyastrology.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html

ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*