Η Αλήθεια για τις πολυήμερες δίκες Του Ιησού Χριστού ~ ιστορικά ντοκουμέντα με Νομική ανάλυση !!

   Το στυγερότερο έγκλημα της ιστορίας διαπράχθηκε από άτομα που όφειλαν να διαφυλάξουν τα δικαιώματα των πολιτών, τηρώντας αμερόληπτα τους νόμους της εποχής εκείνης !!

Γιατί άραγε ??!!

       Αγαπημένοι μου αναγνώστες, πιθανόν μια μερίδα ανθρώπων να μην γνωρίζει ότι οι δίκες Του Χριστού ήταν 3 - 4 συνολικά σε αριθμό, ήταν όλες άνομες, και άλλες 3 ήταν οι βασανιστικές ανακρίσεις Του επίσης εκτός νομοθεσίας.. που η διάρκεια όλων αυτών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ξεπερνούν τις 4 ημέρες !!

      Πριν όλων θα πρέπει να διευκρινιστεί και να τονιστεί ότι, κατά την εποχή εκείνη ο κάθε λαός ακολουθούσε το δικό του ημερολόγιο. Το Εβραϊκό απείχε μακράν απ’ το Ρωμαϊκό. Επίσης από αρχαιοτάτων χρόνων ακόμη, υπήρχαν σε όλους τους ανεπτυγμένους λαούς ιστορικοί, οι οποίοι μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι ρεπόρτερ της εποχής τους. 

Ειδικά στα χρόνια Του Χριστού, ήταν πολύγλωσσοι με υψηλού επιπέδου γνώσεις. Αλίμονο αν δεν κινούσε το ενδιαφέρον τους ο βίος Του, κυρίως οι τελευταίες ημέρες Του, τις οποίες παρακολουθούσαν στενά. Συνεπώς, πέραν όσων αναφέρονται στα ιερά βιβλία, στον μεγάλο αριθμό αρχείων που έχουν διασωθεί, συμπεριλαμβάνονται και περιγραφές ιστορικών διαφορετικών εθνικοτήτων. 

Πρόκειται λοιπόν για την ανάλυση των γεγονότων μετά από ολοκληρωμένες μελέτες της εποχής μας, που καθορίζουν τον πραγματικό χρόνο όλων των διαδικασιών, με πρόσθετες διευκρινίσεις από διακεκριμένους Νομοθέτες και Ποινικολόγους, οι οποίες αποκαλύπτουν αναμφισβήτητες Αλήθειες.. άγνωστες για τους πολλούς !!. 

Ακολουθεί άρθρο μου όπου αναλύω την διάρκεια των ημερών που αφορούν τις τραγικές ώρες Του Χριστού, σύμφωνα με τεκμηριωμένα επιστημονικά πορίσματα, και εκθέσεις διακεκριμένων Ιατροδικαστών των σύγχρονων ημερών μας !!.

Όλα τα παραπάνω θα διαπιστώσετε ότι οδηγούν στο συμπέρασμα πως μετά την είσοδο Του στα Ιεροσόλυμα, υπήρχαν απώτεροι λόγοι που επιδίωξαν με έμμεσους τρόπους τον θάνατο Του, πριν ακόμη δημοσιοποιηθούν οι άνομες ενέργειες τους. Ο αφανισμός Του μέσω της σταύρωσης Του, ήταν το αποκορύφωμα της απελπισίας τους !!       

Συνηθίσαμε να λέμε πως "έτσι ήταν το θέλημα Του Θεού". Εάν όμως ο άνθρωπος δεν ερευνούσε το "γιατί", θα ζούσαμε ακόμη στην εποχή των σπηλαίων !! 

Ως Ερευνήτρια επιβάλλεται να είμαι της άποψης πως η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά.  

Επομένως, ακόμη και τα άρθρα μου που αφορούν τα βιώματα Του Ιησού Χριστού, δεν έχει ουσία να σας τα παρουσιάσω ως Θεολόγος, ούτε να επαναλαμβάνω όσα ήδη μάς είναι κοινώς γνωστά. Κι άλλωστε ο Χριστός δεν είπε «πίστευε δίχως να ερευνάς», αλλά αντιθέτως, είπε, «πιστεύεις δεν πιστεύεις.. ερεύνησε» !!.

* * Στο παρόν άρθρο μου εστιάζω στην Δικαιοσύνη στα χρόνια Του χριστού ~ πώς λειτούργησε ωστόσο στην περίπτωση Του ~ και πόση ήταν η διάρκεια των βασανιστηρίων έως την μαρτυρική σταύρωση Του:

Διαβάστε περισσότερα >>...

  

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

      Πρωτοφανές λοιπόν στην ανθρώπινη ιστορία τα  δώδεκα Απαράδεκτα που μετράμε παρακάτω, σωρεία παραβάσεων τόσο του Μωσαϊκού Νόμου όσο και του Ρωμαϊκού Δικαίου, κατ΄ εξακολούθηση και κατά συρροή !!

_ Αδικαιολόγητη παντελώς η μυστική σύλληψη Του.

_ Αβάσιμα τα στοιχεία για να σχηματιστεί κατηγορητήριο εναντίον Του.

_ Άνομες οι πολύωρες ανακρίσεις Του σε ιδιωτικούς χώρους.

_ Άκυρη η διαδικασία της δίκη Του ενώπιον του Εβραϊκού δικαστηρίου, δηλαδή του Σανχεντρίν.

_ Ανύπαρκτοι μάρτυρες κατηγορίας – Απόρριψη του δικαιώματος υπεράσπισης Του.   

_ Απουσία έγγραφων του Σανχεντρίν για μία καταδικαστική απόφαση του, στην οποία κρίθηκε άξιος ποινής θανάτου. 

_ Αναρμόδιος ο Πόντιος Πιλάτος για να διεξάγει Ρωμαϊκή δίκη και να επικυρώσει την προφορική καταδικαστική απόφαση του Σανχεντρίν.

_ Ασύμφωνος ο αρμόδιος Ηρώδης Αντίπας για την εκτέλεση της θανατικής Του ποινής, Τον έκρινε αθώο, πάραυτα βασανίστηκε και οδηγήθηκε και πάλι στις φυλακές του Σανχεντρίν.

_ Άνευ προβλεπόμενου νόμου η διαδικασία εκτέλεσης της θανάτωσης Του που ακολούθησε.

_ Ανημέρωτος ο Καίσαρας Τιβέριος (Αυτοκράτορας της Ρώμης) για την εμπλοκή Ρωμαίων σε υπόθεση Εβραίων. 

_ Απαράδεκτο και άξιο απορίας..  πώς διεξήχθησαν δίκες σε ημέρες αργίας, τόσο για τον Εβραϊκό λαό όσο και για την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ??!!.

      Άραγε. Πόσοι από εμάς γνωρίζουν τί απέγιναν τα πρόσωπα που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο ?!.

Εξαιρετικά παρακινδυνευμένο τόλμημα θα το λέγαμε, καθώς κατά την εποχή εκείνη, ήταν γνωστό πως η παράβαση Νόμου από οποιονδήποτε εκπρόσωπο του νόμου, σήμαινε παραδειγματικό θάνατο όπως θα δείτε παρακάτω !!.

Επομένως η κοινή λογική μας λέει ότι, για να καταπατηθούν σε τόσο μεγάλο βαθμό οι νόμοι της εποχής εκείνης, σίγουρα ο απώτερος σκοπός ήταν να μην υπάρξουν στοιχεία που θα μαρτυρούσαν τα πραγματικά αίτια θανάτου Του Ιησού Χριστού, και κυρίως, για να εξαφανιστούν όλα τα επιβαρυντικά στοιχεία κατά των ηθικών αυτουργών που επιδίωξαν την εξόντωση Του “ανεπίσημα” !!.

~ ~ Νόμοι και οι Εξουσίες στα χρόνια Του Χριστού:

       

         Η Δικαιοσύνη την εποχή Του Χριστού βρισκόταν σε αρκετά ψηλό επίπεδο. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο σε λίγα θέματα υστερούσε απ’ το σημερινό Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και εφαρμόζονταν σε όλους τους λαούς που ήταν υπό την κατοχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ενώ το Εβραϊκό ήτανε ιεροκρατικό και στηριζόταν στο Μωσαϊκό Νόμο. Και συγκεκριμένα, το Μεγάλο Σανχεντρίν (δηλαδή το Μεγάλο Συνέδριο) ήταν το ανώτατο εβραϊκό νομοθετικό και θρησκευτικό συμβούλιο και λειτουργούσε ως δικαστήριο, με έδρα την Ιερουσαλήμ. Αυτό αποτελούσε την μεγαλύτερη θρησκευτική εξουσία του Ιουδαϊσμού σε όλη περιφέρεια του Ισραήλ.

Το συνέδριο αυτό συγκροτούνταν από τον πρόεδρο που έφερε τον πριγκιπικό τίτλο «Νάση ή Νασί», τον μεγάλο Αρχιερέα, τους δύο αντιπροέδρους, και 67 άλλα μέλη. Είχε δική του φρουρά ένοπλων στρατιωτών, που αστυνόμευαν και  εκτελούσαν τις αποφάσεις του Σανχεντρίν.

Ωστόσο, το Σανχεντρίν δεν είχε την εξουσία να δικάσει άτομο που δεν είχε Ιουδαϊκή υπηκοότητα, παρά μόνο ομοφύλους τους. Επομένως, καθώς ο Χριστός ήταν Ναζωραίος (ξένος από την Γαλιλαία), χρειάζονταν μια σοβαρή κατηγορία εναντίον Του Χριστού, ώστε να Τον εξοντώσουν μέσω του αρμόδιου Ρωμαίου Διοικητή.

      Κατά την εποχή Του Χριστού, ο έπαρχος της Ρώμης στην Ιουδαία (διοικητής της Ιουδαίας) ήταν ο Πόντιος Πιλάτος, και ο αρχιερέας του Σανχεντρίν στα Ιεροσόλυμα ήταν ο Καϊάφας.

Η Γαλιλαία ήταν υπό την δικαιοδοσία του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα, (γιός του Ηρώδη του Μέγα που έσφαξε τα νήπια όταν γεννήθηκε ο Χριστός), στον οποίο η Ρωμαϊκή Σύγκλητος είχε απονείμει τον τίτλο του βασιλιά της Ιουδαίας, παρότι δεν ήταν Ιουδαίος. Επομένως αρμόδιος για να εξετάσει την υπόθεση Του Χριστού, ήταν ο Ηρώδης ο Αντίπας.

Επιπλέον. 

Βάσει του Ρωμαϊκού Δικαίου, για να επικυρώσει ο Πόντιος Πιλάτος μια θανατική καταδίκη του Εβραϊκού Δικαστηρίου, έπρεπε η εισαγωγή για την Δίκη να γίνει με καταχώριση γραπτής αίτησης μαζί με την πρωτόδικη απόφαση του Σανχεντρίν και τα ονόματα των μαρτύρων, και έτσι μόνο να οριστεί νέα ημέρα για την Ρωμαϊκή Δική.

Όμως, καθώς δεν υπήρχε έγγραφη απόφαση του Σανχεντρίν, διότι δεν μπορούσε να Δικάσει λόγω του Εβραϊκού Πάσχα – επιπλέον ήταν αργία επίσης και για τους Ρωμαίους – επιπλέον δεν ήταν αρμόδιος ο Πιλάτος στην περίπτωση Του Χριστού .. ο Πιλάτος κατέβηκε απ’ την έδρα του, πράγμα που κατά το Ρωμαϊκό Δίκαιο σήμαινε ότι δεν έχει πλέον δικαστική εξουσία, και βγήκε έξω στο προαύλιο όπου ρώτησε τα μέλη του Συνεδρίου (του Σανχεντρίν), για ποιο αδίκημα έφεραν ενώπιον του τον υποτιθέμενο κατηγορούμενο.

* * Όμως πριν περάσω στην ανάλυση των γεγονότων, θα πρέπει να διευκρινιστούν τα παρακάτω:

                Στην Ρωμαϊκή περίοδο στην Αίγυπτο, πολλές Ελληνικές πόλεις διατήρησαν την αυτονομία τους. Στην Αίγυπτο υπήρχε αξιόλογη πνευματική κίνηση. Η Αλεξάνδρεια εκτός από εμπορικό κέντρο, ήταν κέντρο φιλοσοφικών ρευμάτων, κέντρο αστρονομικών μελετών, και γενικότερα κέντρο γραμμάτων και τεχνών. Ρήτορες και φιλόσοφοι βρίσκονταν στην πόλη και δίδασκαν Ελληνική φιλοσοφία και παιδεία. Επίσημη γλώσσα ήταν η Ελληνική.

Το κράμα Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού ήταν αισθητό. Μιλούσαν άπταιστα τόσο τα Λατινικά, όσο και αρχαία Ελληνικά στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, σε κάθε γωνιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο όλοι οι αξιωματούχοι ήταν δίγλωσσοι, συνεπώς δεν είναι περίεργο που ο Πόντιος Πιλάτος γνώριζε την Ελληνική γλώσσα.

Πολλοί Έλληνες της Αιγύπτου μετοίκησαν στην Γαλιλαία. Η Γαλιλαία ήταν επίσης στην Ρωμαϊκή κατοχή, όπου κατοικούσαν και αρκετοί Εβραίοι. Η πρωτεύουσα του Ισραήλ, η Ιερουσαλήμ, βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας. Όταν τα εδάφη τους πέρασαν στην κυριαρχία των Ρωμαίων, οι Ρωμαίοι μετονόμασαν την χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη. 

Ο Ισραηλινός λαός έζησε και έδρασε κυρίως στην περιοχή της Παλαιστίνης (Ιουδαίας). 
Η Γαλιλαία βρίσκεται βορειότερα, και η μεγαλύτερη έκταση αυτής χαρακτηριζόταν Ελληνική αποικία. Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι υπήρχαν 204 πόλεις και χωριά στην Γαλιλαία, τα περισσότερα ήταν Ελληνικά και μιλούσαν Ελληνικά.. όπως και ο Χριστός.

Στην Γαλιλαία, δεν είχαν άγνοια σε ότι αφορούσε τον Μωσαϊκό Νόμο όπως και το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Στις πόλεις και στα χωριά ολόκληρης της Γαλιλαίας υπήρχαν δάσκαλοι του Νόμου καθώς και συναγωγές. 

Οι Εβραίοι της Γαλιλαίας διέφεραν από τους Εβραίους της Ιουδαίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες διαφόρων ραβίνων της εποχής εκείνης, οι Γαλιλαίοι προσέδιδαν μεγάλη σπουδαιότητα στην υπόληψη, ενώ οι Ιουδαίοι έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στα χρήματα παρά στο καλό όνομα. Και στην πραγματικότητα, οι Ιουδαίοι ανέκαθεν θεωρούσαν ξένους – μετανάστες τους Γαλιλαίους. Είναι σαφές ότι ο Χριστός ξεχωρίζει την εθνικότητα Του από την εθνικότητα των Εβραίων.

Ο Χριστός επομένως ήταν Γαλιλαίος και όχι Ιουδαίος (από Ελληνική αποικία της επαρχία της Παλαιστίνης), γι’ αυτό και οι Εβραίοι αποκαλούσαν Τον Χριστό «Ναζωραίο» που στην Εβραϊκή γλώσσα σημαίνει «ξένος, άλλου αίματος».

Ωστόσο, οι Πρωθιερείς και οι Φαρισαίοι της Ιερουσαλήμ, θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτερους από τους Γαλιλαίους, τους οποίους αντιμετώπιζαν ως αδαείς όσον αφορούσε τους Νόμους.

Ως παράδειγμα.. όταν ο Νικόδημος μίλησε υπέρ Του Ιησού Χριστού, οι Φαρισαίοι ανταπάντησαν: «Μήπως είσαι και εσύ από τη Γαλιλαία ?!. Ερεύνησε και δες ότι κανένας προφήτης δεν πρόκειται να εγερθεί από τη Γαλιλαία, αλλά από την Ιουδαία».

Επομένως, η καταγωγή Του Χριστού και η εθνικότητα Του ήταν ξεκάθαρη, που αυτό σημαίνει ότι το Σανχεντρίν δεν είχε την εξουσία για να Τον δικάσει !!.

~ ~ Το Αιγυπτιακό εορταστικό Πισάχ και το Πεσάχ (Εβραϊκό Πάσχα) στα χρόνια Του Χριστού:

       Το 44 π.Χ.  ο Ιούλιος Καίσαρας θέσπισε το Ιουλιανό ημερολόγιο με την βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια, το οποίο εν καιρό επιβλήθηκε σε όλες τις χώρες που ήταν υπό την κατοχή των Ρωμαίων, έως και την αντικατάσταση του μ.Χ από το σημερινό, το Γρηγοριανό. 

Καθώς λοιπόν το Πισάχ ήταν εορτασμός που είχε καθιερωθεί και διατηρηθεί με το Ιουλιανό ημερολόγιο, ασφαλώς ήταν ημέρες αργίας για του Ρωμαίους.    

Πισάχ: 

Πρόκειται για τον οχταήμερο εορτασμό της Εαρινής Ισημερίας, τον οποίο στην Αίγυπτο ονόμαζαν Πισάχ, με την έννοια της Αναγέννησης της φύσης. Επομένως οι Ρωμαίοι στα χρόνια Του Χριστού γιόρταζαν την Εαρινή Ισημερία όπως από αρχαιοτάτων χρόνων, και μάλιστα, η πρώτη Πανσέληνος μετά την Εαρινή Ισημερία, σήμαινε την έναρξη του νέου έτους !!

Δηλαδή, μιλάμε για την Ματωμένη Πανσέληνο που έλαβε χώρα την νύχτα που πραγματοποιήθηκε η σύλληψη Του Χριστού από την φρουρά του Σανχεντρίν μετά τον Μυστικό Δείπνο. Την Πανσέληνο που σύμφωνα με την ημερομηνία εμφάνισης της, γιορτάζουμε Την Ανάσταση Του  !!

Πέσαχ: 

Οι δε Ιουδαίοι ακολουθούσαν το δικό τους ημερολόγιο με αμέτρητες διαφορές από το Ιουλιανό. Ωστόσο, ακριβώς την ίδια εποχή γιόρταζαν το δικό τους Πεσάχ (από το Αιγυπτιακό Πισάχ), για δύο λόγους:

Ο πρώτος λόγος ήταν διότι πήραν πολλά έθιμα από τους Αιγυπτίους κατά την μακρόχρονη διάρκεια της σκλαβιά τους (430 χρόνια), και ο δεύτερος και ο κυριότερος, διότι, η απελευθέρωση τους από τους Αιγυπτίους (αιώνες πριν) συνέπεσε με τον εορτασμό της Εαρινής Ισημερίας (Πισάχ).

Έτσι έκτοτε γιορτάζουν το Εβραϊκό Πεσάχ (Πάσχα) ως έναρξη μιας νέας εποχής και ως εθνική εορτή, που αργότερα οι Εβραίοι χριστιανοί θεώρησαν το Πεσάχ παράλληλα και ως θρησκευτική εορτή, καθώς συνδέθηκε με την Ανάσταση Του. 
Βέβαια, είναι φυσικό οι πρώτοι χριστιανοί να ήσαν Εβραίοι – Ιουδαίοι.

Επομένως η λέξη Πάσχα προέρχεται απ’ την Εβραϊκή Πεσάχ, ενώ η αντίστοιχη Ελληνική λέξη είναι Λαμπρή !! 

~ ~ Μηχανευτήκαν αιτίες, για την εξόντωση Του:

   

        Μελέτες σχετικά με τις τελευταίες μέρες Του Χριστού βήμα προς βήμα, αποδεικνύουν ότι, σύμφωνα με το τότε Ρωμαϊκό Δίκαιο όπως όμως και την Δικονομία του τότε Μωσαϊκού Νόμου, διαπράχθηκαν κατά συρροή και κατ’ επανάληψη εξωφρενικές παραβάσεις νόμων. Ας τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή:

* * Την εποχή που γεννήθηκε ο Χριστός, Κυβερνήτης της Γαλιλαίας ήταν ο άρχοντας και βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας (όπως προαναφέρω), που εξέδωσε διάταγμα να γίνει απογραφή και η σφαγή των βρεφών, ώστε να μην εκπληρωθούν οι προφητείες, τις οποίες οι Εβραίοι μετέφραζαν ως εξής:

«Ο Μεσσίας, ο εκλεκτός απεσταλμένος του Θεού τους, θα ελευθερώσει το έθνος του Ισραήλ από τους εχθρούς του, κι αυτό θα αποτελέσει ευλογία για όλα τα έθνη».

Δηλαδή, οι Εβραίοι περίμεναν από Τον Χριστό να τους απελευθερώσει από τους Ρωμαίους, όπως τους απελευθέρωσε ο Μωϋσής από την σκλαβιά των Αιγυπτίων. Και αφού τον προόριζαν για τον παραπάνω σκοπό, Του έδωσαν τον τίτλο «Ιησούς». 

Ο τίτλος αυτός ερμηνεύεται ως, «εκείνος που εκπληρώνει τις προσδοκίες του λαού του». 

Ωστόσο, ο Χριστός ουδέποτε δέχτηκε τον ρόλο του βασιλέως των Ιουδαίων. Αντιθέτως τόνιζε, «εμένα η βασιλεία μου είναι στους ουρανούς». 

Ο Χριστός μάλιστα αμφισβητεί την πίστη τους λέγοντας ότι: 

«Αυτός που επικαλείστε, Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ.. είναι Θεός των νεκρών. Ο αληθινός Θεός δεν είναι των νεκρών, αλλά των ζώντων !!»

      Την εποχή εκείνη, δεν τολμούσε αυτό να το ξεστομίσει ούτε ο πιο θαρραλέος Ιουδαίος, παρά μόνο όσοι δεν υπάγονταν στο Ιουδαϊκό δικαστήριο, στο Σανχεντρίν δηλαδή. Τα παραπάνω βέβαια άφηναν αδιάφορους τα μέλη του Σανχεντρίν, έως όμως που με την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα (μετά την Ανάσταση του Λαζάρου), το Ιουδαϊκό πλήθος Τον υποδέχτηκε μετά Βαΐων, ζητωκραυγάζοντας «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Προφανώς τότε δημιουργήθηκε ο φόβος στα ανώτερα μέλη του Σανχεντρίν, ότι, ο Χριστός ήταν ένας μεγάλος πνευματικός κίνδυνος για την Εβραϊκή θρησκεία (τον Μωσαϊκό νόμο), καθώς τα διδάγματα Του απορροφούσαν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό Ιουδαίων !!.

Μάλιστα παρότι οι ίδιοι οι Εβραίοι Του έδωσαν τον παραπάνω βασιλικό τίτλο, το τελευταίο διάστημα μία μερίδα Εβραίων στράφηκαν εναντίον Του κατηγορώντας Αυτόν λέγοντας, πως ενώ τους παρουσιάστηκε ως Σωτήρας του λαού τους (βάσει της προαναφερόμενης προφητείας), προφανώς δεν είχε σκοπό να οργανώσει εθνικο_απελευθερωτικό κίνημα όπως ευελπιστούσαν.

Επομένως, υπάρχει εξήγηση για το γεγονός ότι, μεγάλο πλήθος Εβραίων συγκεντρώθηκε ενώπιον του Πιλάτου κραυγάζοντας «σταύρωσον – σταύρωσον αυτόν», εκτός βέβαια και τις βάσιμες ενδείξεις ότι, αρκετά άτομα είχαν πληρωθεί από μέλη του Σανχεντρίν για να ζητήσουν την θανατική ποινή Του.

Πράγματι αρκετοί έχασαν την πίστη τους προς Εκείνον τότε, καθώς τους ήταν αδιανόητος ο λόγος που ανέχθηκε όλα τα πολυήμερα μαρτύρια Του και τον δημόσιο εξευτελισμό Του.. ενώ πίστευαν πως έστω και την τελευταία στιγμή, θα χρησιμοποιούσε την δύναμη Του «να κινήσει Γή και Ουρανό» !!  

ΩΣΤΟΣΟ:

Ο Ιούδας στην ουσία, δεν τους ήταν απαραίτητος για να τους δείξει ποιος ήταν ο Χριστός, καθώς ήταν γνωστό πρόσωπο.  

Εάν υπήρχαν βάσιμα στοιχεία εναντίον Του, ικανά να στηριχθεί μια καταδικαστική απόφαση με ποινή θανάτου, θα μπορούσαν να Τον συλλάβουν κατά την διάρκεια της οποιαδήποτε ημέρας, σε οποιονδήποτε χώρο Τον εντόπιζαν. Στην συνέχεια θα Τον φυλάκιζαν, και θα ακολουθούσαν όλες οι έννομες διαδικασίες όπως όφειλαν, και περιγράφω παρακάτω.

      Συνεπώς, η σύλληψη Του επιδίωκαν να γίνει το συντομότερο και ανεπίσημα σε ώρες νυχτερινές, μακριά από βλέμματα πολιτών. Οπότε, μόνο κάποιο έμπιστο πρόσωπο Του Χριστού μπορούσε να γνωρίζει τις συνήθειες Του, όπως ότι, μετά τον "μυστικό δείπνο" θα πάει να προσευχηθεί στον ελαιώνα.   

Αλλά όσον αφορά τον Ιούδα, έχει προηγηθεί ανάρτηση σχετικού άρθρου μου και σας δίνω τον σύνδεσμο παρακάτω.

~ Η σύλληψη Του Χριστού και οι δύο άνομες ανακρίσεις Του:

     Έως την ενθουσιώδη υποδοχή Του Χριστού στα Ιεροσόλυμα (Κυριακή Των Βαΐων), δεν υπήρχε αιτιολογία ικανή να δικαιολογεί την σύλληψη Του. 

Υποτίθεται λοιπόν ότι με την είσοδο Του στα Ιεροσόλυμα, παρουσιάστηκε στο πλήθος ως βασιλιάς των Ιουδαίων, και αυτό ήταν μια αφορμή για να δοθεί η εντολή στην φρουρά του Σανχεντρίν να Τον συλλάβουν, δήθεν για να απολογηθεί.

Ωστόσο ακόμη κι έτσι.. θα έπρεπε να Τον οδηγήσουν ως κρατούμενο στις φυλακές στο Δικαστικό Μέγαρο, και να δικαστεί σύμφωνα με τους νόμους όπως θα δείτε παρακάτω.

Σε αντίθεση με αυτό, Τον οδηγήσουν μέσα στην νύχτα στο σπίτι του Άννα, (πεθερό του Αρχιερέα Καϊάφα), ο οποίος ωστόσο δεν είχε καμία αρμοδιότητα να Τον ανακρίνει !!.

Για να βρεί αίτια για την σύλληψη του, άρχισε να Τον ανακρίνει ανεπίσημα χρησιμοποιώντας βάναυσους τρόπους και παρερμηνεύοντας συνεχώς τον λόγο Του !!.

Η συνεδρίαση του Ανώτατου Εβραϊκού Δικαστηρίου άρχισε στο σπίτι του Αρχιερέα Καϊάφα, και όχι στο κτίριο του Δικαστηρίου όπως επιβαλλόταν. 

Και αφού ο Άννας απέτυχε, οδήγησαν Τον Χριστό στο σπίτι του Καϊάφα, όπου μέχρι να μαζευτούν και τα υπόλοιπα μέλη του Μεγάλου Συνεδρίου, οι υπηρέτες τους συνέχιζαν να χτυπούνε Τον Χριστό, να Τον βρίζουν και να Τον κοροϊδεύουν ακατάπαυστα !!.

Συνεδρίασαν όλη την νύχτα, χωρίς να προϋπάρχει κατηγορία από δύο τουλάχιστον μάρτυρες όπως απαιτούσε άλλωστε η δικονομία τους. Στο τέλος εμφανίστηκαν δύο ψευτομάρτυρες, που απαντούσαν καθοδηγούμενοι από τα μέλη του Συμβουλίου.

Να σημειωθεί ότι, ακόμη και να υπήρχε σοβαρή κατηγορία, δεν επιτρεπόταν να διεξάγουν Δίκη μεσ’ στην νύχτα. Πόσο μάλλον σε ιδιωτικό χώρο. Και επιπλέον, μην ξεχνάμε ότι ήταν η εποχή του εορτασμού του Ιουδαϊκού Πάσχα που σημαίνει πως η όποια δικαστική διαδικασία ήταν άκυρη !!  

~ Μετρήστε τις παραβάσεις του Μωσαϊκού Νόμου:

       Επαναλαμβάνω ότι οι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να δικάζουν μόνο τους ομοφύλους τους – ομοεθνείς, και για να επικυρωθεί η όποια απόφαση του Σανχεντρίν, έπρεπε να βρίσκει σύμφωνο τον Ρωμαίο Κυβερνήτη της επικράτειας της καταγωγής του κατηγορουμένου. Δηλαδή στην περίπτωση Του Χριστού, εκτός του ότι δεν είχαν το δικαίωμα να Τον δικάσουν, αρμόδιος ήταν ο Ηρώδης ο Αντίπας της Γαλιλαίας, και όχι ο Πόντιος Πιλάτος της Ιουδαίας !!.

Σημειώστε, το Μεγάλο Σανχεντρίν συνεδρίαζε μόνο πρωινές ώρες, εκτός εορτών και Σαββάτων.

_ Κατά την Εβραϊκή Δικονομία η προανάκριση ήταν άγνωστη, δεν υπήρχε δηλαδή ανακριτής. Απαγόρευε την ανάκριση και την κακοποίηση του κατηγορουμένου.
_ Ο Κατηγορούμενος δικαιούταν συνήγορο υπεράσπισης και θεωρείτο αθώος μέχρι την τελική καταδίκη του.

_  Δικαιούταν να μιλήσει, να φέρει μάρτυρες δικούς του και να έχει καλή μεταχείριση.

_ Η δίκη διεξαγόταν μόνο ημέρα με ανοικτές τις πόρτες ενώπιον του λαού, ο οποίος προηγουμένως ενημερωνόταν για την ημέρα της δικασίμου. Δηλαδή, τελάληδες ενημέρωναν τον πληθυσμό ημέρες πριν.

_ Η απόφαση δεν μπορούσε να στηριχθεί μόνο στην παραδοχή του κατηγορουμένου. Δηλαδή, ακόμη κι αν ο κατηγορούμενος ομολογούσε το αδίκημα του, θα έπρεπε να υπάρχουν μαρτυρίες που να επαναλαμβάνουν τα ίδια με τον κατηγορούμενο.

_ Η δίκη ξεκινούσε πάντα με τους μάρτυρες υπερασπίσεως. Ακολουθούσαν δύο μάρτυρες κατηγορίας, οι οποίοι έπρεπε να δώσουν σαφή και πανόμοια μαρτυρία, κρατώντας το δεξί τους χέρι πάνω στο κεφάλι του κατηγορουμένου.

_ Οι Δικαστές έπρεπε να είναι αμερόληπτοι, δίκαιοι, και κάποιοι απ' αυτούς να υπερασπίζουν τον κατηγορούμενο. Η απόφαση του Συνεδρίου ποτέ δεν ήταν ομόφωνη. Άρχιζε από χαμηλότερα μέλη ένας – ένας, φτάνοντας στον ανώτερο Αρχιερέα.

_ Σε περίπτωση θανατικής καταδίκης, η τελική απόφαση έπαιρνε αναβολή για τη μεθεπόμενη μέρα, και εάν επικυρωνόταν η θανατική καταδίκη (απ’ τον Ρωμαίο Διοικητή), η εκτέλεση έπρεπε να γίνει την άλλη μέρα και όχι αυθημερόν, ώστε να προλάβουν να προσευχηθούν για την ψυχή του μελλοθάνατου οι δικοί του άνθρωποι.

_ Σε περίπτωση θανατικής καταδίκης έπρεπε να συμμετέχουν οι μάρτυρες κατηγορίας στην εκτέλεση της. Και συγκεκριμένα, να ρίξουν τις πρώτες πέτρες, καθώς η θανάτωση γινόταν μόνο με ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟ.. και ποτέ με Ρωμαϊκούς τρόπους όπως η σταύρωση !!.  

Και τέλος. Στον τόπο της εκτέλεσης συνόδευε τον κατηγορούμενο έφιππος Δικαστής, που καθ' οδόν καλούσε τον λαό (φώναζε στον κόσμο) εάν κάποιος θέλει να αναφέρει οτιδήποτε ελαφρυντικό για τον κατηγορούμενο, να το κάνει αμέσως. Δηλαδή, εάν έστω και ένας φώναζε «αθώος».. τότε σταματούσε η εκτέλεση και ορίζονταν νέα διαδικασία ακρόασης.

Επομένως. Από την έναρξη της ακροάσεως μέχρι και την εκτέλεση της ποινής, χρειάζονταν τουλάχιστον 4 ΜΕΡΕΣ !!.

* * Αυτά για την Δικαιοσύνη του Ισραήλ.

    Λάβετε υπόψη σας τα παραπάνω για να μετρήστε τα παραπτώματα, ώστε να βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Έτσι θα πάρετε και την απάντηση και στην τυχών απορία, «γιατί τάχα σήμερα χρειάζεται να τα γνωρίζουμε όλα αυτά, αφού μας είναι αρκετό να λεγόμαστε χριστιανοί» !!.

~ Άκυρη θεωρείται η καταδικαστική απόφαση του Σανχεντρίν:

       Το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά κενά σε ότι αφορά τις λεπτομέρειες, εξηγείται αυτονόητα καθότι οι μαθητές Του – οπαδοί Του, δεν ήταν σε όλα τα περιστατικά παρόντες. Επιπλέον, λόγω και τις μεγάλες διαφορές μεταξύ των ημερολογίων, ακόμη και οι ιστορικοί της εποχής εκείνης, δεν ήταν σαφείς σε ό,τι αφορούσε τα χρονικά διαστήματα. 

Σύμφωνα όμως με τις διηγήσεις των Ευαγγελίων σε συνδυασμό με τα αρχεία των Ρωμαίων, τις αναφορές ιστορικών και οι μετέπειτα αστρονομικές έρευνες, επιβεβαιώνουν ότι η σύλληψη Του Χριστού έγινε νύχτα με την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία. Άρα, κατά τον εορτασμός του Πισάχ και ταυτόχρονα με τον εορτασμό του Πεσάχ (εβραϊκό πάσχα). 

Συνεπώς, αναμφισβήτητα ήταν ημέρες εορτάσιμες - αργίες και για τις δύο πλευρές.

ΩΣΤΟΣΟ ~ Οι φρουροί του Σανχεντρίν Τον οδήγησαν σε ένα μπουτρούμι που χρησίμευε ως φυλακή κακοποιών, η οποία υπάρχει ακόμη στις μέρες μας και την επισκέπτονται οι τουρίστες. Δείτε την φωτογραφία: 

Οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, για να κατασκευάσουν στοιχεία για το δήθεν επείγον της υπόθεσης, ώστε να παραδώσουν Τον Χριστό στα χέρια του Πόντιου Πιλάτου, έπραξαν τα εξής:

Περίμεναν να ξημερώσει και συνεδρίασαν εκ νέου (εικονικά), στο κτίριο του Μεγάλου Συνεδρίου (Σανχεντρίν). Η άνομη διαδικασία όμως, έγινε κεκλεισμένων των θυρών: 

Δεν ενημέρωσαν τους πολίτες, δεν επιτράπηκε να καταθέσουν μάρτυρες υπεράσπισης Του, και ο κατηγορούμενος δεν συνοδευόταν από υπεράσπιση (δικηγόρο), καθώς τον Νικόδημο τον απέκλεισαν λόγω διαφορετικής εθνικότητας.. παρότι ο κατηγορούμενος είχε την ίδια εθνικότητα με τον Νικόδημο.

Η κατηγορία:

* * * * * * * * *  Κατά το Μωσαϊκό Νόμο, η θεοποίηση ανθρώπου αποτελούσε βλασφημία και βαρύτατο αδίκημα. Άξιο θανατικής ποινής. Έτσι, προσπαθούσαν να συνάψουν κατηγορίες εναντίον Του Χριστού, λέγοντας ότι θεοποιούσε (δήθεν) τον εαυτό Του, παρότι ουδέποτε παρουσιάστηκε ο Χριστός ως Θεός. Ωστόσο, με συνοπτικές διαδικασίες και αφού ο Αρχιερέας άσκησε τα ρούχα Του Χριστού και Τον περιγελούσαν, κρίθηκε ένοχος για βλασφημία.

Μετά την καταδίκη Του άρχισαν άλλα έκτροπα. Κάλυψαν το κεφάλι Του με τα ρούχα Του, και οι υπηρέτες της φρουράς κρατώντας ο καθένας στο χέρι του από ένα ραβδί, Τον χτυπούσαν και Του ζητούσαν να μαντέψει ποιος τον χτύπησε, αφού έλεγε ότι ήταν προφήτης !!!!.. χλευασμός και ταπείνωση σε όλο της το μεγαλείο !!.

* * ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ:  Στο σύνολο λοιπόν μετράμε 16 παραβάσεις του Μωσαϊκού Νόμου !!.

~ Μια νέα Δίκη, Ρωμαϊκή αυτήν την φορά ξεκινά το άλλο πρωϊνό: 

    Σύμφωνα με τις διηγήσεις της γυναίκας του Πόντιου Πιλάτου της Κλαουδίας (της μετέπειτα Αγίας Πρόκλας), όταν τα μέλη του Σανχεντρίν εμφανίστηκαν στο προαύλιο του Διοικητηρίου με Τον Χριστό, με εμφανέστατα σημάδια κακοποίησης Του, διευκρινίζει πως «ήταν με τις πρώτες ακτίνες του ηλίου» !!.

Συνεπώς, όλα τα παραπάνω που συνέβησαν στο προηγούμενο εικοσιτετράωρο, παραμέναν αδιευκρίνιστα έως το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε για να Τον παραπέμψουν στον Ρωμαίο Διοικητή. Και τούτο διότι δεν μπορούσαν να ακολουθούν Τον Χριστό οι μαθητές Του, δεν μπορούσαν να γνωρίζουν όλα τα γεγονότα. 

Έτσι, στις επίσημες Γραφές, δεν φαίνεται να προκύπτει μεγάλο κενό χρονικού διαστήματος. 

Ωστόσο στους νεότερους χρόνους, βάσιμα πιθανολογείται ότι Τον κράτησαν στις φυλακές του Σανχεντρίν, διότι οι βασανιστές Του επιχείρησαν την «αθέατη εξόντωση» Του, πριν χρειαστεί να απευθυνθούν εκ νέου στον Ρωμαίο Διοικητή !!.

Για να επικυρώσουν την θανατική Του καταδίκη, Τον πήγαν στον Πιλάτο σέρνοντας Αυτόν, αφού προηγουμένως Τον είχαν δέσει με σκοινιά. Σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες, ο Χριστός είχε ήδη υποστεί σοβαρές σωματικές βλάβες, πέραν τον ψυχολογικό βιασμό που σίγουρα είχε υποστεί.

Βάσει του Ρωμαϊκού Δικαίου, για να επικυρώσει ο Πιλάτος την θανατική καταδίκη του Εβραϊκού Δικαστηρίου, έπρεπε η εισαγωγή για την Δίκη να γίνει με καταχώριση γραπτής αίτησης, μαζί με την πρωτόδικη απόφαση και τα ονόματα μαρτύρων (όπως προαναφέρω), ώστε να οριστεί νέα μέρα της Ρωμαϊκής Δικής.

Ωστόσο, ο Πιλάτος κατέβηκε απ’ την έδρα του, πράγμα που κατά το Ρωμαϊκό Δίκαιο σήμαινε ότι δεν έχει πλέον δικαστική εξουσία, και αφού βγήκε έξω στο προαύλιο, ρώτησε τα μέλη του Συνεδρίου για ποιο αδίκημα Τον έφεραν ενώπιον του.

* * Τότε άρχισαν να ψεύδονται λέγοντας: 

«Τον πιάσαμε να ξεσηκώνει τον λαό να μην πληρώνει φόρους στον Αυτοκράτορα και να ισχυρίζεται για τον εαυτό του πως είναι ο ανερχόμενος βασιλιάς μας» !!.

Βέβαια αυτό ήταν ψέμα για να εξοργίσουν τον Πιλάτο και να επικυρώσει την απόφαση τους αβλεπί, καθώς  η κατηγορία για βλασφημία, δεν ενδιέφερε τον Ρωμαίο ηγεμόνα, ούτε βέβαια θα επέφερε θανατική καταδίκη. Αντιθέτως όμως, ο Χριστός είπε: «αποδώστε στον Καίσαρα τά του Καίσαρα, και στον Θεό τά Του Θεού».

* Ο Πιλάτος μπήκε στο Πραιτόριο και διέταξε να φέρουν Τον Χριστό, και εκεί συνομίλησε με Τον κατηγορούμενο, ενεργώντας κάποιας μορφής ανάκριση. Ο Πιλάτος συνομίλησε με Τον Χριστό στα Ελληνικά.

Τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων ?».

Εκείνος απάντησε: «Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο... γεννήθηκα και ήρθα στον κόσμο για να φανερώσω την αλήθεια. Όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου».

* Την απάντηση Του την κατάλαβε καλώς ο Πιλάτος. Ο Χριστός ήτανε πνευματικός ηγέτης και όχι κοσμικός άρχοντας. Άλλωστε, οι “δραστηριότητες” Του εξυπηρετούσαν τους Ρωμαίους, διότι είχαν διαθέσεις ειρηνικές. Έκρινε αμέσως ότι δεν ευσταθούσε η κατηγορία, και ότι δεν υπήρξε ένοχος αντιποίησης εξουσίας.

Αποφασισμένος να τον απαλλάξει απ’ τις κατηγορίες, βγήκε πάλι έξω και είπε στους Αρχιερείς και στον όχλο: «Δεν βρίσκω καμιά αιτία καταδίκης του ανθρώπου αυτού».

* Εκείνοι όμως επέμεναν και έλεγαν ότι, «αναστατώνει τον λαό με όσα διδάσκει σε όλη την Ιουδαία.. άρχισε από τη Γαλιλαία και έφτασε ως εδώ».

Τότε ο Πιλάτος αντιλήφθηκε ότι το Συνέδριο του Σανχεντρίν δεν έχει την αρμοδιότητα για να Τον καταδικάσει, επομένως ούτε εκείνος ήταν αρμόδιος για να επικυρώσει την απόφαση, διότι η Γαλιλαία (όπως προαναφέρω) ήταν έξω από την αρμοδιότητα του. Οπότε για να δοθεί τέλος, τους είπε: «Ανέκρινα τον κατηγορούμενο και τον βρίσκω αθώο για τις κατηγορίες που μου αναφέρετε».

Επομένως, ο Πιλάτος Τον έκρινε για δεύτερη φορά αθώο, για να αφεθεί επιτέλους ελεύθερος.

Ωστόσο το μαινόμενο πλήθος των φανατισμένων Εβραίων και τα μέλη του Σανχεντρίν, επέμεναν να εκτελεστεί η θανατική Του ποινή. Έκπληκτος τους ρώτησε, «γιατί δεν Τον θανατώνετε οι ίδιοι, με τον δικό σας νόμο δια λιθοβολισμού ?!».

Η απάντηση που πήρε ήταν ότι.. «δεν μπορούμε να το κάνουμε, διότι δεν είναι δικός μας !!». 

Επομένως, αυτό ήταν ένα τρανταχτό στοιχείο (η παραδοχή ότι δεν είχαν το δικαίωμα λόγω άλλης εθνικότητας), ώστε ο Πιλάτος να ακυρώσει την πρόταση του Σανχεντρίν.

Ο Πιλάτος προφανώς τα αντιλήφθηκε όλα, αλλά ίσως φοβόταν ότι θα ξεσπάσει εξέγερση των Εβραίων, κάτι το οποίο δεν θα το ήθελε ο Καίσαρας (ο Τιβέριος), και αποφάσισε να παραπέμψει Τον Χριστό στον αρμόδιο Ηρώδη Αντίπα, που τυχαία βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ. Σημειωτέο, ήταν ο ίδιος που είχε αποκεφαλίσει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. 

~ Ακολούθησε τρίτη Δίκη ενώπιον του Ηρώδη:

    Τα μέλη του Σαχεντρίν οδήγησαν Τον Χριστό στον Ηρώδη, σέρνοντας Τον στους ανώμαλους χωματόδρομους, χτυπώντας Τον ταυτόχρονα, φτύνοντας Τον και χλευάζοντας Αυτόν σε όλη την διαδρομή. 

Ο Χριστός δεν απάντησε σε καμιά απ’ τις ύπουλες ερωτήσεις του Ηρώδη. Έτσι ο πανούργος Ηρώδης που φοβήθηκε να ξαναβάψει τα χέρια του με άγιο αίμα, ανακοίνωσε ότι, «δεν έχω αρμοδιότητα, αφού το αδίκημα Του Ιησού σύμφωνα με την Εβραϊκή καταδίκη Του έγιναν έξω απ’ τα σύνορα της Γαλιλαίας».

Και αφού πρώτα ο Ηρώδης και οι στρατιώτες του Τον χλεύασαν και Τον εξευτέλισαν φορώντας Του βασιλικό μανδύα.. ο Ηρώδης έκρινε ότι έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος. 

Απαλλάχθηκε λοιπόν για Τρίτη φορά !!.

* * Υπολογίζοντας οι ερευνητές όλη την παραπάνω διαδρομή, προκύπτει ότι ήταν μεγαλύτερη των σαράντα (40) χιλιομέτρων, με δύσβατους χωματόδρομους. Επομένως, υπολογίζοντας την διάρκεια των γεγονότων, την απόσταση και τον χρόνο που χρειάζεται να την περπατήσει ένας άνθρωπος ξυπόλητος και εξαντλημένος, είναι βέβαιο ότι κατά την επιστροφή τους άρχισε η δύση του ηλίου. 

~ Η επιστροφή Του μετά την δύση του ηλίου, και πάλι στις φυλακές του Σανχεντρίν ..  

      Αντί όμως να αφεθεί ελεύθερος, η συνοδεία Του που πάντα απαρτίζονταν από φρουρούς του Σανχεντρίν, Τον επιστρέφει δέσμιο. 

Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη μας τις αποστάσεις και την χρονική ροή των γεγονότων.. μπορεί κάλλιστα να υποστηριχθεί το συμπέρασμα μελετητών ότι, «ήδη είχε νυχτώσει κατά την διάρκεια της επιστροφής Του Χριστού από τον Ηρώδη.

Λογικά λοιπόν ο Χριστός έμεινε φυλακισμένος στα κελιά του Σανχεντρίν και εκείνη την νύχτα, όπου (σύμφωνα με μια μαρτυρία), πολύ πιθανόν Τον βασάνιζαν ολόκληρη την νύχτα, ώστε να αποδώσουν τα αίτια του θανάτου Του στην κακοποίηση που είχε υποστεί από τον Ηρώδη !!.

Διόλου αβάσιμη η παραπάνω εκδοχή.. αλλά αφού δεν ξεψύχησε μετά όλα τα παραπάνω, την επόμενη ημέρα Τον παρέπεμψαν και πάλι στον Πόντιο Πιλάτο !!.

~ Με την ανατολή του ηλίου επανήλθαν για δεύτερη φορά στον Ρωμαίο Διοικητή

.. ο οποίος διέταξε να μαστιγωθεί .. αφού προηγήθηκαν τα παρακάτω:

       Η Καουδία, σύζυγος του Πιλάτου, διηγήθηκε αργότερα την ολονύχτια παράκληση της προς εκείνον, να εμπιστευτεί τα οράματα της και να Τον απαλλάξει από κάθε άδικη κατηγορία. Και όταν Τον είδε και την επομένη ημέρα, βεβαιώθηκε σχετικά με Την Θεϊκή υπόσταση Του Χριστού, διότι η εμφανέστατη εξάντληση Του και τα σωματικά Του τραύματα, δίχως αμφιβολία ήταν αβάσταχτα για την ανθρώπινη φύση !!. 

Στο σημείο αυτό αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, αργότερα η Πρόκλα βαφτίστηκε Χριστιανή και εορτάζεται απ' την Ορθόδοξη Εκκλησία ως Αγία στις 27 Οκτωβρίου.

Ωστόσο με τις πρώτες ακτίνες του ηλίου και πάλι, το πλήθος των φανατισμένων εξαγριωμένων Εβραίων βρίσκονταν μπροστά στο Ανάκτορο του Πιλάτου, μάλιστα είχε αυξηθεί συγκριτικά με την προηγούμενη ημέρα, σε σημείο που οι πιστοί Του Χριστού δεν εκδηλώνονταν από φόβο να μην τους λιντσάρουν. 

Το σκηνικό περιγράφεται ως ομαδική παράκρουση με τις πρώτες ακτίνες του ηλίου !!.

Όντως ο Απόστολος Πέτρος αναγκάστηκε τρείς να Τον απαρνηθεί για να μην τον συλλάβουν, αλλά αυτό τον βοήθησε να είναι σε σημείο που μπορούσε να παρακολουθεί τις εξελίξεις Του Θείου Δράματος.

*  Ο όχλος στο προαύλιο του Ανάκτορου του Διοικητή, δημιουργούσε μεγάλο θόρυβο, κραυγάζοντας να διατάξει ο Πιλάτος τον θάνατο Του. Μέσα απ’ το πλήθος κάποιοι “πληρωμένοι” Εβραίοι επαναλάμβαναν πως, «αν ελευθερώσεις αυτόν, δεν μπορείς να είσαι φίλος του Αυτοκράτορα. Όποιος κάνει τον εαυτό του βασιλιά, είναι εχθρός του Αυτοκράτορα» !!.

Τότε ο Καϊάφας αποκάλυψε (αναγκαστικά) στον Πιλάτο ότι, «η οργή του Εβραϊκού λαού οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ιησούς αποκαλούσε Τον εαυτό Του Υιό ενός νέου Ουράνιου Θεού, παραπλανώντας τους οπαδούς Του να πιστέψουν σε Αυτόν με διάφορα ψευτό_Θαύματα». 

*  Αυτό δημιούργησε στον Πιλάτο μεγαλύτερο δίλημμα, καθώς τον είχε αναστατώσει και το όραμα που είδε η γυναίκα του Πρόκλα, το οποίο ήταν κακός οιωνός για εκείνον. Ωστόσο, η επίμονη απαίτηση των Αρχιερέων και πρεσβύτερων του Σανχεντρίν, δεν του άφηναν περιθώρια να τους αγνοήσει. Φοβούμενος επίσης μήπως προκληθεί εξέγερση (λόγω του εξαγριωμένου πλήθους), έπρεπε να βρεί μια ενδιάμεση λύση.  

*  Μετά από μία επόμενη συνομιλία του με Τον Χριστό, και πιστεύοντας ότι έτσι θα ικανοποιήσει το ακόρεστο μίσος των Εβραιών, διέταξε να πάρουν Τον Χριστό και να μαστιγωθεί, λέγοντας στο πλήθος, «είναι φανερό ότι δεν έκανε τίποτε που να αξίζει την καταδίκη του σε θάνατο. Γι' αυτό θα τον βασανίσω μπροστά σας και θα τον απολύσω».

Αφού μαστιγώθηκε ο Χριστός σε σημείο να σκιστούν οι σάρκες Του έως το κόκαλο, Του φόρεσαν αγκάθινο στεφάνι και Τον έφεραν στο Πραιτόριο αιμόφυρτο. Ο σκληροτράχηλος Πιλάτος πίστεψε ότι θα Τον λυπηθεί το πλήθος.

Η αλήθεια είναι πως ο Πιλάτος προσπάθησε να ευαισθητοποιήσει, να συγκινήσει το πλήθος αλλά μάταιος κόπος, διότι είχε επηρεαστεί από την αμείλικτη στάση των Αρχιερέων του Συμβουλίου. Η τελευταία προσπάθεια του Πιλάτου ήταν να τους προτείνει να επιλέξουν την απαλλαγή ενός κρατουμένου.

Και συγκεκριμένα: 

Υπήρχε η συνήθεια κάθε Εβραϊκό Πάσχα (άρα ήταν Πάσχα των Εβραίων), να ελευθερώνει ο Ρωμαίος Διοικητής έναν φυλακισμένο, όποιον του ζητούσε ο λαός. Στις φυλακές βρισκόταν ένας πασίγνωστος κακοποιός που λεγόταν Βαραββάς, απ’ τους χειρότερους μάλιστα.

_  Τότε ο Πιλάτος τους ρώτησε: «Ποιον από τους δύο θέλετε να ελευθερώσω. Το Βαραββά ή τον Ιησού ?». 

Προηγουμένως όμως οι πρεσβύτεροι του Σανχεντρίν είχαν σπείρει μέσα στο πλήθος τους “κράχτες” τους, οι οποίοι το ενθάρρυναν να ανταποκριθεί,  «Το Βαραββά - Το Βαραββά !!»

_ Και ξαναρώτησε ο Πιλάτος: «Και τί να τον κάνω τον Ιησού σας, που το όνομα του είναι Χριστός ?!»

Το πλήθος τότε σώπασε, αλλά τα μέλη του Σανχεντρίν απάντησαν ομόφωνα, «Να σταυρωθεί»!!.

_ Και πάλι ρωτά ο Πιλάτος: «Γιατί ?! Τι κακό έκανε ?!».

Απάντηση βέβαια δεν πήρε, ενώ το πλήθος ακολούθησε το “σύνθημα” του Συμβουλίου, κραυγάζοντας αφηνιασμένα, «Άρον – Άρον Σταύρωσον Αυτόν» !!. 

Ο Πιλάτος εκφώνησε για έκτη φορά την αθωωτική ετυμηγορία !!.  

      Τότε ήταν η στιγμή που ο Πιλάτος απευθύνθηκε στο Συμβούλιο, και θυμωμένος με την ακόρεστη μνησικακία των ηγετών του, εκφώνησε για έκτη φορά την αθωωτική ετυμηγορία, και ζήτησε να του φέρουν λεκάνη με νερό για να πλύνει τα χέρια του μπροστά στο πλήθος, λέγοντας: «Νίπτω τας χείρας μου. Εγώ είμαι αθώος για το αίμα αυτού, το κρίμα επάνω σας».

Και το Συμβούλιο ανταποκρίθηκε: «Το αίμα του πάνω μας, στον λαό μας και πάνω στα παιδιά μας» !!. 

Το αυτονόητο συμπέρασμα είναι:

     Ο Χριστός δεν ήταν μία συνηθισμένη προσωπικότητα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως πλανόδιος κήρυκας, ούτε ως επιδέξιος λαοπλάνος όπως Τον χαρακτηρίζουν οι άθεοι λασπολόγοι. Απέδειξε Την Θεϊκή υπόσταση Του, όχι όμως με τρόπο που περίμεναν οι πολλοί.

Άντεξε σε πολύωρα βασανιστήρια και άυπνος σε πολυήμερη ψυχοσωματική κόπωση, που ουδείς θνητός άνθρωπος θα μπορούσε να αντέξει !!

~ ~ Ο επίλογος συμπληρώνει τις άγνωστες πλευρές της ιστορίας:

Ο Ρωμαίος Διοικητής, απελευθέρωσε το Βαραββά και κατ’ αυτόν τον τρόπο παρέδωσε Τον Χριστό στα χέρια τους !!. 

Το αγκάθινο στεφάνι, λέγεται ότι Εβραίοι το έβαλαν στο κεφάλι Του Χριστού, χλευάζοντας Αυτόν ως ψεύτικο βασιλιά τους Ισραήλ. Επίσης, όλο του Συμβούλιο μαζί με την φρουρά του, ακολούθησε όντως Τον Χριστό στον τόπο της σταύρωσης Του. Και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η φρουρά του Σανχεντρίν ήταν έφιπποι ντυμένοι με χιτώνες, και συνέχισαν να συνοδεύουν Τον Χριστό, έως και την τελευταία στιγμή Του.

Ωστόσο δεν είναι σαφές ποιοι έφεραν τον Μαρτυρικό Σταυρό σε χρόνο ρεκόρ, όπως και γιατί έγινε με πρωτοφανή τρόπο η διαδικασία της Σταύρωσης Του.

Εδώ θα πρέπει επίσης να συμπληρωθεί ότι, σύμφωνα με το Ρωμαϊκό Δίκαιο, με αυτόν τον τρόπο καταδικάζονταν μόνο οι δούλοι – οι σκλάβοι, κι όχι οι ελεύθεροι πολίτες όπως ήταν ο Χριστός.

Βέβαια σημασία έχει ότι ο Χριστός εκτελέστηκε με διαδικασίες που παραπέμπουν σε Ρωμαϊκό τρόπο και όχι σε Εβραϊκό (με λιθοβολισμό), και αφού οι ανώτερες αρχές του Μωσαϊκού Νόμου εξέδωσαν μόνο προφορική καταδικαστική απόφαση, δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο ότι ο Χριστός καταδικάστηκε και οδηγήθηκε στον θάνατο από το Σαχεντρίν !! 

Με απλά λόγια.. «οργανωμένο έγκλημα» !!.

Αυτό είχε ως σκοπό να απαλλαχτούν από τις ευθύνες και να τις επιρρίψουν στον Πόντιο Πιλάτο. Είναι αυτονόητο.  Συνέβαλε βέβαια και το γεγονός ότι ο Πιλάτος ήταν υποχρεωμένος να δώσει εντολή σε Ρωμαίους Στρατιώτες να συνοδέψουν τον μελλοθάνατο, και να είναι παρόντες σε όλες τις διαδικασίες, έχοντας ταυτόχρονα και την αστυνόμευση του οργισμένου πλήθους, που χωρίζονταν σε δύο αντίθετες παρατάξεις. Σίγουρα δεν έμειναν τελείως αμέτοχοι οι Ρωμαίοι, αλλά έως σε ποιόν βαθμό (?!).. ας κρατήσουμε επιφυλάξεις !!

Και σίγουρα, απ’ όποια πλευρά και να το εξετάσουμε, παρότι ο Πιλάτος προκύπτει ότι έκανε πολλές φιλότιμες προσπάθειες, ωστόσο σύμφωνα με το Ρωμαϊκό Δίκαιο διέπραξε 10 σοβαρότατες παρατυπίες, και επέτρεψε να διαπραχθούν άλλες 6 που μπορούσε να τις αποτρέψει. Ισάριθμες δηλαδή με αυτές που διέπραξαν τα μέλη του Σανχεντρίν!!. 

Δεν είναι τυχαίο που ο Πόντιος Πιλάτος ζήτησε να πλύνει τα χέρια του.

Ήξερε ότι το περιστατικό θα γίνει γνωστό στην Ρώμη, και θα κληθεί να απολογηθεί ενώπιον του Αυτοκράτορα Τιβέριου. Και πράγματι έτσι έγινε, καθώς όπως περιγράφω σε επόμενο άρθρο μου, πριν τον θάνατο του ο Τιβέριος (περίπου ένα χρόνο μετά την σταύρωση Του Χριστού), διαπιστώνοντας όλες τις προαναφερόμενες παρατυπίες και την αδυναμία του Πιλάτου να επιβάλει την τάξη, διέταξε την προσαγωγή των υπεύθυνων στην Ρώμη. 

Δηλαδή του Πιλάτου, του πρώην αρχιερέα Άννα, και του αρχιερέα και πρόεδρο του Σανχεντρίν τον Καϊάφα.

Ο Καϊάφας πέθανε κατά το ταξίδι (άγνωστο πώς), ενώ ο Άννας εκτελέστηκε παραδειγματικά στη Ρώμη. Ο Πιλάτος, καθώς είχε ελαφρυντικά φυλακίστηκε έξω από τη Ρώμη και πέθανε στην φυλακή. Μία άλλη εκδοχή είναι να αυτοκτόνησε.

Θα επανέλθω βέβαια με τα παραπάνω, ωστόσο συνοπτικά αναφέρω πως κανείς δεν έμεινε ατιμώρητος, καθώς προηγουμένως ο Ιούδας έβαλε μόνος του τέλος στην ζωή του !!.

ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ:

*Οι Τραγικές ώρες Του Χριστού !!

Ακολουθεί το 2^ο μέρος: Αναλύω τις τραγικές ώρες Του Χριστού σύμφωνα με τα επιστημονικά πορίσματα ομάδων ερευνητών, και διακεκριμένων Ιατροδικαστών των ημερών μας !!.  

https://psychologyastrology.blogspot.com/2019/04/blog-post_25.html 

* * Η Θεία Δίκη ήρθε μετά το ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ * *

Ο "επίλογος" μετά την Σταύρωση Του φέρνει στην επιφάνεια ξεχασμένες σελίδες της ιστορίας, άγνωστες για τους πολλούς !!
 * * Γνωρίζουμε τί απέγιναν οι ηθικοί αυτουργοί του μαρτυρικού θανάτου Του Χριστού, και ποιές ήταν οι έγγραφες απολογίες τους κατόπιν απαίτησης του τότε Αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβέριου ?!

https://mariannafordouni.blogspot.com/2022/04/blog-post_27.html

*Η Ματωμένη Πανσέληνος του Απριλίου*

Προηγήθηκε: Η ερμηνεία του Φαινομένου της πρώτης Πανσελήνου μετά την Εαρινή Ισημερία ~ άρθρο μου βασιζόμενο σε ιστορικά ντοκουμέντα: https://psychologyastrology.blogspot.com/2018/03/blog-post_46.html

*Θανάσιμες προδοσίες με ένα φιλί .. το προφίλ του Ιούδα του Ισκαριώτη*

Προηγήθηκε, ωστόσο προτείνω να το διαβάσετε: https://psychologyastrology.blogspot.com/2016/12/blog-post_9.html

* Κυριακή Των Βαΐων ~ Ιστορική αναδρομή: 

 

Μετά το «Ὠσαννὰ» ακολουθεί η Μεγάλη Εβδομάδα .. συγκλονιστικές πτυχές της ιστορίας, άγνωστες για τους πολλούς:

Προηγήθηκε, ωστόσο προτείνω να το διαβάσετε:

https://psychologyastrology.blogspot.com/2018/04/blog-post_11.html

ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*