Αγαπημένοι μου αναγνώστες, φίλοι
και φίλες μου.. θέλει μόνο 2΄ από τον χρόνο σας για να το διαβάσετε, τα οποία
όμως σίγουρα θα σας ωφελήσουν στο υπόλοιπο της ζωής σας !!
Κάποια στιγμή διάβασα μία σύντομη δημοσίευση στο διαδίκτυο που με εντυπωσίασε.
Δεν γνωρίζω πότε και πού συνέβη το περιστατικό, καθότι
έλειπαν οι διευκρινήσεις απ’ το ιστορικό.
Επειδή όμως το συμβάν οδηγεί το σκεπτικό σε βαθυστόχαστα διδάγματα, εμπλούτισα το ιστορικό, δίνοντας έτσι την δική μου εκδοχή:
Το Ιστορικό:
* * Ένας ξυλουργός, ενώ εργαζόταν μέσα στο ξυλουργείο του, είδε ένα φίδι να περνάει από δίπλα του και να κατευθύνεται προς μία γωνία, όπου είχε τα εργαλεία του.
Η πρώτη του αντίδραση (λογικά), ήταν να
βγεί έξω και να σκέφτεται με ποιόν τρόπο θα απαλλαχθεί από την παρουσία του
φιδιού στον χώρο του. Μην γνωρίζοντας αν είναι δηλητηριώδες, δεν τολμούσε να
μπεί μέσα να το εντοπίσει και να το σκοτώσει. Μετά από αρκετή ώρα, αποφάσισε να
κλειδώσει το ξυλουργείο του και να πάει να ζητήσει την βοήθεια ορισμένων φίλων.
Εν τω μεταξύ, το φίδι θέλοντας να κρυφτεί, σύρθηκε
τρομαγμένο δίπλα από ένα πριόνι. Το πριόνι γρατσούνισε το φίδι, και εκείνο αφού
πόνεσε, αντέδρασε ενστικτωδώς. Γύρισε και δάγκωσε το ατσάλινο πριόνι για να το επιτεθεί - εκδικηθεί, αλλά το δάγκωσε τόσο δυνατά, που είχε ως αποτέλεσμα να πληγώσει το
στόμα του και να σπάσει τα δόντια του.
Και συνεχίζω:
Προφανώς το φίδι ένιωσε ότι απειλείται η ζωή του απ’
τον αντίπαλο του (το πριόνι), και του επιτέθηκε. Στην συνέχεια τύλιξε το σώμα του σφιχτά γύρω
απ’ το πριόνι για να του προξενήσει ασφυξία, όπως από την φύση του γνώριζε. Το πριόνι όμως, όσο πιο πολύ το
έσφιγγε το φίδι, τόσο πιο βαθιές πληγές άνοιγε στο φίδι. Το φίδι ασφαλώς ήταν
καταδικασμένο, αλλά δεν εγκατέλειπε την προσπάθεια του για να ανταποδώσει, ώσπου
σκότωσε τον ίδιο του τον εαυτό κατ’ αυτόν τον τρόπο !!
Όταν επέστρεψε ο ξυλουργός με τους φίλους
του και εντόπισαν το πεθαμένο φίδι τυλιγμένο γύρω απ’ το πριόνι, αντιλήφθηκαν αμέσως τί είχε συμβεί και το έβγαλαν φωτογραφία, η οποία ανέβηκε όπως προαναφέρω στο
διαδίκτυο.
Το βέβαιο είναι ότι το φίδι έδωσε
έναν άνισο αγώνα, νομίζοντας πως θα ανταποδώσει τον πόνο του στον αντίπαλο του (το πριόνι), και νομίζοντας πως ο αντίπαλος του είχε μέσα του ψυχή, πάλευε μαζί του για να τον σκοτώσει !!
Το
δίδαγμα γίνεται αυτονόητο:
Τις περισσότερες φορές που αντιδρούμε με οργή
πεισματικά, που δεν αφήνουμε να μας ξεφύγει κάτι που μας θύμωσε, δεν είναι διότι μας έβλαψαν υλικά, αλλά διότι μας πλήγωσαν
– μας πόνεσαν ψυχικά. Και όσο βλέπουμε τους θύτες μας να μένουν παγερά αδιάφοροι για τις
πληγές που μας άνοιξαν, τόσο περισσότερο θέλουμε να τους ανταποδώσουμε τον πόνο
που μας προξένησαν. Η ιδέα της ανταπόδοσης ως και της εκδίκησης γίνεται σύντομα εμμονή, λόγω της αγανάκτησης και όχι λόγω εγωϊσμού.
Ωστόσο κατ’ αυτόν τον τρόπο ζούμε
καθημερινά έναν εφιάλτη, που μας στερεί κάθε χαρά της ζωής. Νομίζουμε πως θα
απαλλαχτούμε απ’ αυτό το βάσανο όταν πάρουμε την ικανοποίηση μας, αλλά δίχως να
το αντιλαμβανόμαστε συνειδητά, προξενούμε ακόμη πιο βαθιές πληγές στην ψυχή
μας. Και όσο ο ψυχικός πόνος γίνεται εντονότερος, τόσο περισσότερο κινδυνεύουμε
να χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα – κοινώς να σαλέψει η λογική. Και τούτο συμβαίνει διότι ο εγκέφαλος μας λειτουργεί αυτόνομα όταν πρόκειται να μας απαλλάξει απ' τον ψυχικό πόνο - για προστατέψει
την ψυχή !!.
Επομένως, η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να
απομακρυνόμαστε το συντομότερο δυνατόν από ανθρώπους που μας φθείρουν ψυχικά και όχι μόνο υλικά, άνθρωποι που τρέφονται συναισθηματικά από εμάς, και που στο τέλος μάς δίνουν την αίσθηση
ότι «δεν έχουν μέσα τους ψυχή».
Σοφό είναι να αφήνουμε πίσω μας καταστάσεις που
μας απογοήτευσαν ή μας αδίκησαν, διότι οι συνέπειες ενδέχεται να είναι αυτοκαταστροφικές
και μη αναστρέψιμες σύμφωνα με την Ψυχιατρική !!.
Με αγάπη πάντα .. ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια,
Ψυχοερευνήτρια*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου