* *Πίσω από κάθε νυχτερινό εφιάλτη.. κρύβεται και ένα Μήνυμα !!

Ζωντανοί Εφιάλτες, με σκοπό να Διδάξουν !!

Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου.

Όταν μιλάμε για «εφιάλτες», συνήθως εννοούμε μία κατάσταση με την μεταφορική της έννοια. Ωστόσο στο παρόν άρθρο μου αναφέρομαι στα κυριολεκτικά τρομακτικά όνειρα που τα βιώνουμε κατά την διάρκεια του ύπνου μας, ως μία αληθινή κατάσταση. 

Και καθώς μέσω της σύγχρονης Ψυχανάλυσης ερμηνεύονται ακόμη και τα όνειρα, και ειδικότερα οι εφιάλτες, η σύγχρονη Ψυχολογία έχει να παρουσιάσει σαφέστατες εξηγήσεις για τους λόγους που όταν το άτομο που ένιωσε να βιώνει ζωντανά έναν εφιάλτη, ενώ είχε πέσει σε βαθύ ύπνο, αναπόφευκτα θα ξυπνήσει το άλλο πρωϊ.. άλλος άνθρωπος !!
 
Μάλιστα, σύμφωνα με τον θεμελιωτή της Ψυχανάλυσης τον Sigmund Freud (Σίκμουντ Φρόϊντ) >> οι περισσότεροι εφιάλτες έρχονται για να μας διδάξουν.. δηλαδή για να γνωρίσουμε μέσα στον ύπνο μας άγνωστες για εμάς ως τότε αισθήσεις, ή για να βιώσουμε κατ΄ αυτόν τον τρόπο όσα έχουν στιγματίσει μια άλλη ψυχή..  καθότι, «για να γνωρίζεις την αίσθηση της πείνας, πρέπει να έχεις πεινάσει» !!
 
      Το παρακάτω ιστορικό υποστηρίζεται ότι ανήκει στα αληθινά γεγονότα. Αλλά ακόμη και να μην υπήρξε ως γεγονός, θα μπορούσε κάλλιστα να βιώσει κάποιος έναν παρόμοιο εφιάλτη..  καθώς, «πίσω από κάθε εφιάλτη, κρύβεται όντως κάποιο δίδαγμα» !!.  
 
* * Στην συγκεκριμένη περίπτωση, επιδίωξα να αναλύσω το δίδαγμα του εφιάλτη και από τις δύο του όψεις. Η μία όψη αντιπροσωπεύει το αυταπόδεικτο στον υλικό κόσμο που ζούμε, ενώ η άλλη σε αυτό το οποίο πιστεύουμε έτσι απλά, δίχως να χρειάζεται να θέσουμε «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» !!.
 

Διαβάστε περισσότερα >>...  

Η ερμηνεία ενός εφιάλτη .. "Πείνα της Ψυχής" !! 

* * * *  Λέγεται πως κάποτε ένας υλιστής καθηγητής, που τα πάντα τα εξέταζε με γνώμονα το αποδεικτό και βάσει κοινής λογικής, κατά την ώρα παράδοσης του μαθήματος του, εξηγούσε στους μαθητές του την αναγκαιότητα να λειτουργούν δίχως συνειδησιακές αναστολές, ώστε να έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναρριχηθούν κοινωνικά και επαγγελματικά. Αρκεί να μην παραβλέπουν τους νόμους της ανθρώπινης δικαιοσύνης. 

Τότε κάποιος από τους μαθητές, του έθεσε το ερώτημα, «πώς γίνεται ο καθηγητής κατά την γνώμη του, να παραβλέπει πως εάν ο άνθρωπος είναι ατομιστής και δεν ενεργεί έχοντας συνείδηση, εντούτοις μπορεί να ευελπιστεί μια θέση στον Παράδεισο ?!» 

Ο καθηγητής μην περιμένοντας προφανώς μια τέτοια ερώτηση, απάντησε φανερά εκνευρισμένος, «αφού κανείς δεν γύρισε από τον άλλον κόσμο για να ξέρουμε εάν όντως υπάρχει Κόλαση ή Παράδεισος, αυτό που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι, είναι η καταξίωση τους δίχως θρησκευτικούς φραγμούς, οι οποίοι εμποδίζουν τους στόχους τους εν' ζωή» !!.

* * Το ίδιο βράδυ ο καθηγητής, μετά από ένα πλουσιοπάροχο δείπνο (αφού έφαγε του σκασμού), ξάπλωσε να κοιμηθεί. Προφανώς κοιμήθηκε βαθιά, και τότε άρχισε ο εφιάλτης του:

      Ο εφιάλτης ήταν τόσο ζωντανός, που ξαφνικά ένιωσε μια αβάσταχτη πείνα να του τρυπάει το στομάχι. Σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι του για να φάει.. αλλά το κρεβάτι του ήταν στην μέση του πουθενά, σε μια απέραντη σκοτεινή κοιλάδα. 

Το μόνο που έβλεπε στο βάθος, ήταν δύο πόρτες που απ’ αυτές έβγαινε φώς. Σκέφτηκε πως εκεί θα κατοικούν κάποιοι άνθρωποι, και προχώρησε προς αυτές, με την ελπίδα πως εάν τους παρακαλέσει, θα του δώσουν κάτι για να φάει. 

Ωστόσο όταν έφτασε εκεί, η ιδέα που είχε για τον εαυτό του, δεν του επέτρεπε να ζητιανέψει φαγητό.. παρότι οι ευωδιές από τα ψητά που έβγαιναν από την μία πόρτα, έκαναν την ψυχή του να φτερουγίζει από την πείνα.

Έτσι άρχισε να σφυράει τον σκοπό ενός τραγουδιού, περιμένοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο να τραβήξει την προσοχή, και να εμφανιστεί κάποιος άνθρωπος που θα τον προσκαλέσει να τον φιλοξενήσει. 

~ ~ Η ώρα όμως περνούσε και κανείς δεν εμφανίζονταν, ούτε από την δεξιά – ούτε απ’ την αριστερή πόρτα.. ενώ η πείνα του γινόταν όλο και πιο ασυγκράτητη, σε σημείο που η απελπισία του, του έφερε δάκρυα στα μάτια. 

     Τότε αισθάνθηκε μια παρουσία πίσω του. Γύρισε και είδε μια μαυροντυμένη γυναίκα με κατάλευκα μακριά μαλλιά. Πριν προλάβει να κάνει ερωτήσεις, η γυναίκα του εξήγησε πως ήταν η Μοίρα του, που εμφανίστηκε για να τον βοηθήσει. 

Δύσπιστος εκείνος, της είπε με ειρωνικό ύφος πως εάν ήθελε να τον βοηθήσει, θα της ήταν ευγνώμων να κάνει “το θαύμα” της, και να εμφανιστεί κάποιος απ’ τους νοικοκυραίους,  να τον καλέσει στο τραπέζι του.  

Η Μοίρα ατάραχη του απάντησε πως δουλειά της δεν είναι να κάνει θαύματα, αλλά να του δείξει τρόπους, για να φέρει ο ίδιος το θαύμα στην ζωή του.

* * Μετά από λίγη σκέψη, αποφάσισε ο καθηγητής να της ζητήσει τις συμβουλές της.. και εκείνη του είπε:

_ Πρώτον: Αφού τους είσαι παντελώς άγνωστος, δεν είναι λογικό να περιμένεις να καλέσουν έναν άγνωστο στο σπιτικό τους και να του δείξουν συμπόνια.  

_ Δεύτερον: Αφού δεν γνωρίζεις ποιοι κατοικούν πίσω από αυτές τις πόρτες, δεν είναι λογικό να τους εμπιστευτείς την ζωή σου διαβαίνοντας το κατώφλι τους ανεπιφύλακτα.

_ Τρίτον: Αφού όμως λιμοκτονείς, θα πρέπει να σκεφτείς τί από τα δύο είναι για σένα το πιο λογικό. Να πεθάνεις εδώ έξω από την πείνα, ή να μπείς μέσα ζητώντας συγνώμη που μπήκες απροσκάλεστος.. και εάν παρακαλέσεις, ίσως να σου δώσουν ένα πιάτο φαγητό ?!.

     Ο καθηγητής σάστισε με αυτά που άκουσε, διότι συνειδητοποίησε πως η πείνα του ήταν τόσο μεγάλη που δεν του άφηνε τα περιθώρια να σκεφτεί λογικά, αλλά ούτε και λαμβάνοντας υπόψη του τις αρνητικές εκδοχές. Η ανάγκη του λοιπόν για να κόψει την αίσθηση της πείνας του, ήταν δυνατότερη της λογικής και του εγωϊσμού του, με αποτέλεσμα να εξανεμιστεί κάθε φόβος του για το άγνωστο !!. 

Έτσι επέλεξε την αριστερή πόρτα, που η ευωδιά των φαγητών ήταν δελεαστική. Μπαίνοντας αντίκρισε ένα μεγάλο δωμάτιο, που στην μέση ήταν ένα μεγάλο μακρόστενο τραπέζι, γεμάτο με τα πιο εκλεκτά φαγητά. 

Σε απόσταση από το τραπέζι, στέκονταν όρθια αρκετά άτομα ο ένας δίπλα στον άλλον, σοβαροί και αμίλητοι μεταξύ τους. Σαν να ήταν εκεί ο καθένας για τον εαυτό του. Ο καθένας από αυτούς κρατούσε στο χέρι του ένα περίεργο πιρούνι, με πάρα πολύ μακρύ χερούλι. 

Το πιρούνι έφτανε έως το τραπέζι για να πάρουν τροφή, αλλά επειδή το χερούλι ήταν πολύ μακρύ, δεν μπορούσαν στην συνέχεια να το φέρουν στο στόμα τους για να φάνε, και έτσι η ταλαιπωρία τους ήταν φοβερή. Και ενώ έδειχναν όλοι τόσο απελπιστικά πεινασμένοι, επέμενε ο καθένας στην δική του προσπάθεια, αδιαφορώντας για τον άλλον. 

Ασφαλώς κανείς τους δεν πρόσεξε τον καθηγητή, οπότε αποφάσισε να βγεί από το δωμάτιο, και να μπεί στην δεξιά πόρτα:

     Εκεί αντίκρισε ένα παρόμοιο σκηνικό, με αρκετές όμως διαφορές. Εκεί οι άνθρωποι ήταν καθισμένοι στο πάτωμα σχηματίζοντας έναν μεγάλο κύκλο, και στην μέση του κύκλου ήταν έναν τεράστιο τσουκάλι, γεμάτο με αχνιστή σούπα.

Αστειευόντουσαν μεταξύ τους και έμοιαζαν όλοι τους πολύ ευτυχισμένοι. Στα χέρια τους κρατούσαν επίσης περίεργα κουτάλια με πολύ μακρύ χερούλι. Καθώς όμως ετοιμάζονταν να αρχίσουν να τρώνε, ο καθηγητής αναρωτήθηκε, «πώς τάχα θα καταφέρουν να φέρουν την άκρη του κουταλιού στο στόμα τους χωρίς να χυθεί η σούπα, αφού οι διπλανοί με τα πιρούνια, μέχρι να τραβήξουν το χερούλι κοντά στο στόμα, η τροφή έπεφτε στο πάτωμα. Πόσο μάλλον η σούπα !!».

Και τότε είδε με μεγάλη του έκπληξη πως σε εκείνο το δωμάτιο, δεν έτρωγε ο καθένας μόνος του. Αλλά έτσι όπως κάθονταν γύρω από την χύτρα.. ο καθένας με το δικό του κουτάλι, τάϊζε τον άλλον απέναντί του !!!!.

~ ~ Τότε ο  καθηγητής ρώτησε την Μοίρα >> γιατί στο προηγούμενο δωμάτιο οι άνθρωποι δεν σκέφτηκαν να εφαρμόσουν την ίδια τακτική, που μάλιστα ήταν και η πιο λογική ?! 

Και η Μοίρα του απάντησε:

Η λογική δεν συμβαδίζει πάντα με τις ανάγκες της ψυχής. Η πείνα που νιώθεις, είναι η πείνα της Ψυχής σου, για πίστη σε πράγματα που δεν τα εξετάζουμε σύμφωνα με όσα είναι πάντα αποδεδειγμένα, ούτε σύμφωνα με όσα εξυπηρετούν το άτομο μας. 

Στο πρώτο δωμάτιο είδες ανθρώπους που ο καθένας υπάρχει για τον εαυτό του – εμπιστεύεται μόνο την άποψη του – και νομίζει πως έτσι ορίζει την μοίρα του μοναχός. Με αποτέλεσμα, ενώ έχουν τα πάντα, να πεθάνουν νηστικοί !!

Ενώ σε αυτό εδώ το δωμάτιο, οι άνθρωποι έρχονται για να μοιραστούν τα συναισθήματα τους – για να ακούσουν την γνώμη του άλλου – για να ενώσουν τις μοίρες τους, και αφού κατανοούν την διαφορετικότητα του άλλου..  κατ' αυτόν τον τρόπο.. καταφέρνουν να ταΐζει ο ένας τον άλλον !!  

Και συνέχισε η Μοίρα: 
Δεν γνωρίζω να σου πω εάν υπάρχει Κόλαση ή Παράδεισος, διότι όταν η ψυχή φεύγει από το σώμα παύω να την ακολουθώ.. εμένα το έργο μου τελειώνει εκεί. Αλλά την Κόλαση ή τον Παράδεισο όπως είδες, το βέβαιο είναι ότι τα βιώνει ο ανθρώπινος όσο βρίσκεται εν’ ζωή !!

* * ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΓΩ:

Στην ερμηνεία του συγκεκριμένου εφιάλτη τα διδάγματα είναι αυτονόητα φίλοι και φίλες μου: 

     Υπάρχει η υποκειμενική λογική, όπως και η κοινή λογική. Υπάρχει ο σεβασμός για το αυταπόδεικτο, αλλά και ο σεβασμός για την πίστη μας σε μια ιδέα. Δεν μπορούμε να έχουμε εξηγήσεις για τα πάντα.. και είναι μάταιο να προγραμματίσουμε το μέλλον μας σύμφωνα με την δική μας άποψη σχετικά με την τελειότητα της ζωής. 

Επιβάλλεται βέβαια να ταΐζουμε το μυαλό με γνώσεις ώστε να κάνουμε την ζωή μας πιο εποικοδομητική, αλλά για να χορτάσουμε και την ψυχή μας.. χρειάζονται εμπειρίες που θα δώσουν "τροφή στην σκέψη" 'ώστε να την κάνουν πιο σοφή. Έστω κι αν η σοφία αποκτηθεί,  μετά από έναν εφιάλτη !!

Συνεπώς, όσο βρίσκεται στο σώμα μας η ψυχή μας, μπορούμε να ταΐζουμε τις ψυχές των άλλων .. έτσι ώστε να έχουμε την απαίτηση να περιμένουμε, "να φέρνουν και οι άλλοι το κουτάλι τους στο στόμα μας" !!.  

ΜΑΡΙΑΝΝΑ

*Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια - Σύμβουλος σχέσεων*