*Η κομβική Ματωμένη Πανσέληνος .. ιστορική ανάλυση του Συμπαντικού Φαινομένου, με ντοκουμέντα*

~ Πρόκειται για την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία, δηλαδή μετά την έναρξη του Νέου Ηλιακού Έτους, η οποία σε κάθε περίπτωση, αποκορυφώνεται στον Άξονα Κριού με Ζυγό:

~ Παρατηρείται Έκλειψη της συγκεκριμένης Σελήνης κάθε χρόνο, Φαινόμενο που συνήθως όμως, δεν είναι ορατό στον Ελλαδικό ουρανό:

~ Ιδιαιτέρως σημαντική Πανσέληνος, καθότι σύμφωνα με την ημερομηνία εμφάνισης αυτής, υπολογίζεται και ο εορτασμός του Πάσχα !!

      Αγαπημένοι μου αναγνώστες φίλοι και φίλες μου. Ως αναλύτρια - ερευνήτρια, εννοείται ότι 

με αφορά οτιδήποτε σχετίζεται με την ανθρώπινη ύπαρξη (υλική και άϋλη), όπου ασφαλώς συμπεριλαμβάνονται οι σχέσεις μας με τα στοιχεία της φύσης, και γενικότερα με την θέση μας το σύμπαν. Βέβαια σε κάθε περίπτωση, επιβάλλεται να λαμβάνω υπόψη μου και τις ιστορικές αναφορές, σχετικά με τις εξελίξεις του είδους μας από την εποχή των σπηλαίων έως την σύγχρονη εποχή μας, μέσα απ’ τα τεράστια κεφάλαια της ιστορίας μας.  

Στην προκειμένη περίπτωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σπεύδω να τονίσω ότι δουλειά μου δεν είναι να “μπαίνω στα χωράφια” της όποιας Χριστιανικής Εκκλησίας. Επομένως το παρόν άρθρο μου, όπως και όσα θα ακολουθήσουν μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, δεν έχουν θεολογικό χαρακτήρα.   

     Αναμφισβήτητα, ένα απ' τα απροσπέραστα κεφάλαια της ανθρώπινης ιστορίας είναι η διέλευση Του Χριστού επί της Γής, και η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο Συμπαντικό Φαινόμενο της "Ματωμένης Σελήνης", είναι στενά συνδεδεμένο με την νύχτα της σύλληψης Του απ’ την φρουρά του Σανχεντρίν (στρατιωτική φρουρά του ιερατικού Εβραϊκού δικαστηρίου).. και έτσι άρχισε η εβδομάδα Των Παθών Του !!
 
Ωστόσο δεν είναι τυχαίο που από αρχαιοτάτων χρόνων ακόμη, στην συγκεκριμένη Πανσέληνο είχαν δοθεί πολλές συμβολικές ερμηνείες όπως θα δείτε στο παρόν άρθρο μου. Και σ’ όλες τις περιπτώσεις, σύμφωνα με την εμφάνιση αυτής της Πανσελήνου, υπολογίζονταν και ο πολυήμερος εορτασμός της έναρξης του νέου Ηλιακού Έτους, ως αναγέννησης της φύσης και της έναρξης νέου κύκλου ζωής. 

Ωστόσο πολύ αργότερα, αιώνες μετά Χριστού, αποφασίστηκε να καθιερωθεί η 1^η Ιανουαρίου

ως παγκόσμια ημέρα της Πρωτοχρονιάς, και μάλιστα στην Ελλάδα υιοθετήθηκε μόλις το 1923.

 

     Και κλείνοντας τον πρόλογο, θέλω να δηλώσω ότι σέβομαι την όποια θρησκευτική και μή πεποίθηση κάθε ατόμου. Κατά τον ίδιο τρόπο απαιτώ να γίνει σεβαστή και η δική μου τοποθέτηση, καθότι μελέτησα όλες τις επικρατέστερες θρησκείες ανά τον κόσμο μέχρι να καταλήξω στα δικά μου τεκμηριωμένα συμπεράσματα.

Δηλώνω χριστιανή και μάλιστα κατά επιλογή μου, καθώς δεν αρκέστηκα στο γεγονός που οι γονείς μου με βάφτισαν χριστιανή όσο ήμουν ακόμη βρέφος. Ωστόσο, δεν μου επιτρέπεται να εθελοτυφλώ, παραβλέποντας βάσιμα ιστορικά στοιχεία. 

Διαβάστε περισσότερα >>...  

Πριν όλων θα πρέπει να διευκρινιστούν τα ακόλουθα:

 

    Στα χρόνια Του Χριστού, κάθε λαός είχε το δικό του ημερολόγιο. Όμως, τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Ρωμαίους, η περίοδος της Εαρινής Ισημερίας σήμαινε πολυήμερη αργία. Το ίδιο όμως και για τους Εβραίους, καθώς μάλιστα για τον λαό τους ήταν διπλή γιορτή, διότι η απελευθέρωση τους από τους Αιγύπτιους συνέπεσε να συμβεί σε εποχή Εαρινής Ισημερίας, εορτασμός που έκτοτε ονομάζεται "Πέσαχ". 

Συνεπώς, το μόνο βέβαιο είναι ότι η σύλληψη Του Χριστού πραγματοποιήθηκε κατά τον εορτασμό της Εαρινής Ισημερίας, νύχτα κάτω απ’ το φώς της Ματωμένης Πανσελήνου !!  
 
Οι λόγοι που αναφέρομαι στα παραπάνω επιγραμματικά, γίνονται κατανοητοί απ' όλα τα παρακάτω, διότι, η πίστη στον Χριστό που εξελίχθηκε σε θρησκεία, δεν είναι αποκλειστικότητα καμιάς χριστιανικής εκκλησίας.

Τα ιστορικά γεγονότα, αποδεικνύουν πως δεν είναι τυχαίο που στην σύγχρονη εποχή μας, κορυφαίοι ερευνητές - ιστορικοί και επιστήμονες, έχουν ασχοληθεί με την Ύπαρξη Του Χριστού, αλλά και τον σκοπό Αυτού επί της Γής.

 Κι άλλωστε, οι διδασκαλίες Του Χριστού και οι συμπεριφορές Του, βλέπουμε να έρχονται σε αντίθεση με όσα θέλησαν οι Εβραϊκές γραφές να τα συνδέσουν με την ύπαρξη Του Θεού, και πόσο μάλλον με Του Χριστού.. προκειμένου να "επικρατήσει" η ορθότητα της Παλιάς Διαθήκης και ο Μωσαϊκός νόμος τους !! 

~ Ο Εορτασμός του Πάσχα:         

      Μετά Χριστού υπήρξαν μακροχρόνιοι αντιφατικοί ισχυρισμοί σχετικά με την ημερομηνία της Σταύρωσης Του. Όταν εξαπλώθηκε αργότερα η Χριστιανική πίστη, αυξήθηκαν και οι διαφωνίες μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών, και ειδικότερα μεταξύ της Εβραϊκή. Επιπλέον, προέκυπταν και οι διαφορές μεταξύ των ημερολογίων έως τότε. Το βέβαιο όμως, στο οποίο υπήρχε ομοφωνία, ήταν ότι, ο Χριστός συνελήφθηκε νύχτα με Πανσέληνο, και συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της πρώτης Πανσελήνου, μέρες εορτασμού της Εαρινής Ισημερίας.    

Έτσι το 325 μ.Χ. στην Α’ Οικουμενική σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας, καθορίστηκαν τα εξής:

** Το Χριστιανικό Πάσχα πρέπει να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο που θα εμφανιστεί μετά την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας. Σε περίπτωση που η Πανσέληνος πραγματοποιηθεί ημέρα Κυριακή, τότε το Χριστιανικό Πάσχα θα εορταστεί την επόμενη Κυριακή:

ΩΣΤΟΣΟ: Δεν θέλω να επεκταθώ και να σχολιάσω τους λόγους που η Ορθόδοξη Εκκλησία μεταφέρει τον εορτασμό σε επόμενες Κυριακές. Άλλωστε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, καθότι είμαι της άποψης ότι Τα Άγια Πάθη δεν είναι επίκαιρο θέμα μόνο κατά την εβδομάδα Των Παθών Του !!

Και επιπλέον στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Αστρονομία είναι επιστήμη, που ασφαλώς δεν συγκρούεται με καμία θρησκεία. Αντιθέτως, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας το άρθρο μου, αρκετά Συμπαντικά Φαινόμενα αναφέρονται και στις Γραφές. 

Εγώ προσωπικά ουδέποτε απέκρυψα πως είμαι χριστιανή και μάλιστα κατά επιλογή μου, ωστόσο ως αναλύτρια - ερευνήτρια, “δουλειά” μου είναι να εξετάζω τα πάντα αναλυτικά, σφαιρικά και αντικειμενικά.

Κατόπιν της "Ματωμένης Σελήνης" ακολουθούν κάθε χρόνο άρθρα μου με ιστορικές αναφορές στα γεγονότα της εβδομάδας Των Παθών Του:

Συγκλονιστικές πτυχές της ιστορίας, άγνωστες για τους πολλούς, που παρουσιάζουν ενδιαφέρον ακόμη και γι’ αυτούς που δεν νιώθουν να έχουν ιδιαίτερα καλές σχέσεις με Τον Θεό. 

Αποκαλύψεις από αναγνωρισμένες ιστορικές πηγές – διευκρινίσεις από διακεκριμένους νομοθέτες και ποινικολόγους – Ιατροδικαστικά πορίσματα και επιστημονικές μελέτες της σημερινής εποχής μας – αναλύσεις χαρακτήρων με πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως και το προφίλ του Ιούδα !!.

Κάθε χρόνο την ίδια εποχή δημοσιεύω τα συγκεκριμένα άρθρα μου, τα οποία προέρχονται από το αρχείο μου «Άγια Πάθη».

 

    Το λυπηρό για μένα είναι ότι συχνά έρχομαι αντιμέτωπη με άτομα που τοποθετούν τοίχους μεταξύ των αρχαιότερων χρόνων και της σύγχρονης εποχής – μεταξύ της θρησκείας και της επιστήμης – μεταξύ της ύλης και του πνεύματος  – μεταξύ της Γής και του Σύμπαντος.

Ωστόσο δεν θα πάψω να υποστηρίζω πως όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Είναι μία σειρά πραγμάτων που εάν δεν τα εξετάσουμε – δεν τα  μελετήσουμε σφαιρικά, δεν μπορούμε να έχουμε αντικειμενική άποψη. Άλλωστε αυτό το οποίο παρουσιάζω δημοσίως, φροντίζω πάντα να το τεκμηριώνω.

Θέλω να πιστεύω ότι πιο εμπεριστατωμένα και με πιο απλά λόγια, δεν γίνεται να παρουσιαστεί το μεγαλείο της Φύσης και του Σύμπαντός, τα οποία με πανσοφία έπλασε ο ίδιος ο Δημιουργός μας. Ένα σύνολο πραγμάτων αλληλένδετα μεταξύ τους, στα οποία ασφαλώς ανήκουμε και εμείς οι άνθρωποι. Οι κανόνες της Φύσης είναι απαράβατοι, και όποτε επιχειρήσουμε να τους παραβιάσουμε, η Φύση εκδικείται.

Ο Δημιουργός μας δεν έπλασε μόνο τον Πλανήτη Γή και όσους ζωντανούς οργανισμούς βρίσκονται πάνω σε αυτήν, αλλά έπλασε όλο το Σύμπαν. Συνεπώς, είναι άρρηκτες οι σχέσεις μας με την Φύση και το Σύμπαν. Είναι αναγκαίο να δεχτούμε ότι είμαστε σπλάχνα της φύσης και έχουμε ενεργή θέση μέσα στο Σύμπαν, δίχως αυτό να σημαίνει πως γινόμαστε ειδωλολάτρες. Αντιθέτως, σεβόμαστε και αποδεχόμαστε το συνολικό έργο Του Δημιουργού μας !!.

       Και τέλος κλείνοντας τον πρόλογο επαναλαμβάνω ότι, επειδή κάποιες φορές έχοντας εσφαλμένες εντυπώσεις και έτσι εμμένουμε σε λανθασμένες τακτικές, όπως και αρνούμαστε να μελετήσουμε ένα θέμα λόγω προκαταλήψεων.. συνιστώ να διαβάζετε τα κείμενα μου προσεκτικά έως το τέλος. 

* * Μετάβαση από τον θάνατο στην ζωή !!.

        Από αρχαιοτάτων χρόνων, η συγκεκριμένη Πανσέληνος ερμηνευόταν ως μία εξ’ ουρανού ένδειξη ότι άνοιξε ο δρόμος προς την Λύτρωση – την Αναγέννηση – την Ανάσταση.

Βέβαια καθώς οι έννοιες είναι περισσότερο μεταφορικές παρά κυριολεκτικές, με την ίδια λογική κατανοούμε την  λύτρωση που επέρχεται μετά από μια βασανιστική ομηρία – την αναγέννηση μετά από μία ισοπεδωτική απώλεια – και η δε ανάσταση μετά από έναν αβάσταχτο πόνο, θρήνο, μεταφορικό θάνατο !!.  

Η συγκεκριμένη Πανσέληνος είναι η πρώτη που εμφανίζεται μετά την Εαρινή Ισημερία. Δηλαδή, με την έναρξη του Νέου Ηλιακού Κύκλου - Ηλιακού Έτους. 

Οι γιορτές της άνοιξης για όλους του πολιτισμούς, ήταν γιορτές χαράς με χορούς και τραγούδια. Οι άνθρωποι στόλιζαν τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους με λουλούδια, αντάλλαζαν μεταξύ τους πανέρια γεμάτα με τους πρώτους καρπούς της γής, και σε όλα τα σπίτια υπήρχε πλούσιο φαγητό και άφθονο κρασί. Επίσης, έσφαζαν κριάρια ή αρνιά, προς τιμήν της φύσης που τους έδινε όλα τα αγαθά της.

Λέγεται ότι ονομάστηκε «Ματωμένη Σελήνη» διότι πράγματι δίνει την αίσθηση ότι στάζει αίμα. Πίστευαν πως όσο πιο κόκκινο το χρώμα της, τόσο πιο μεγάλη ήταν η ικανοποίηση της Σελήνης από τις θυσίες (το αίμα) προς τα στοιχεία της φύσης, της μάνας Γής.

Η Εαρινή Ισημερία, συνεχίζει να είναι μία από τις σπουδαιότερες γιορτές της φύσης, καθώς συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης – την έναρξη νέου κύκλου ζωής – νέων προσδοκιών. Από Αστρονομικής πλευράς άλλωστε, αρχίζει ο νέος ετήσιος κύκλος του ήλιου.

Και πράγματι, φέρνει την Άνοιξη κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πρόκειται επίσης για γιορτή της φύσης από αρχαιοτάτων χρόνων. Λογικό λοιπόν κατά την αρχαιότητα, και σε αυτήν περίπτωση, οι άνθρωποι να αποδίδουν μυθικές σημασίες στο φυσικό αυτό φαινόμενο. Και μάλιστα διαπιστώνουμε πως οι  μύθοι αναφέρονται στο τέλος μια οδυνηρής κατάστασης, ή στην μετάβαση απ’ τον θάνατο στην ζωή. Όπως ο αρχαιοελληνικός μύθος της Περσεφόνης.

Το Φαινόμενο λοιπόν της Ματωμένης Σελήνης, που έχει ερμηνευτεί από τους πρώτους αστρονόμους παρατηρητές, διαπιστώνουμε πως έως και στις μετέπειτα εποχές συνυφαίνεται με καθοριστικά γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας. Προφανώς ο συμβολισμός της δεν άλλαξε ούτε στα χρόνια Του Χριστού, καθώς συνδέεται με το τραγικότερο γεγονός όλων των εποχών, με την νύχτα της αισχρής προδοσία Του !!.

Μάλιστα, καθότι Τα Θεία Πάθη ήταν εκούσια (ηθελημένα τα βίωσε ο Χριστός), δεν είναι παράτολμο να υποθέσουμε ότι επιλέχθηκε από Τον Κύριο να συμβούν την συγκεκριμένη εποχή της Αναγέννησης, όπου με την Ανάσταση Του εξαπλώθηκε η νέα θρησκεία της Χριστιανικής πίστης !!.

Ασφαλώς ακολούθησαν διάφορες σχετικές έρευνες για αιώνες μετά. Ωστόσο οι σύγχρονες μελέτες που είναι άγνωστες για τους πολλούς, είναι μία μοναδική προσφορά προς τον άνθρωπο, διότι τον βοηθούν να κατανοήσει την θέση του μέσα στο Άπειρο, την σπουδαιότητα της ύπαρξης του επί της Γής, και τους αναρίθμητους λόγους που δεν πρέπει να κλονίζεται η πίστη του.

~ ~ Σύντομο ιστορικό έως τα χρόνια Του Χριστού:

Είναι λογικό σε εποχές που ο άνθρωπος υστερούσε σε γνώση, ο κάθε λαός να δίνει μυθικές ερμηνείες στα φυσικά και πλανητικά φαινόμενα, όπως και στα περισσότερα στοιχεία της φύσης.

Αυτό βέβαια συνεχίστηκε και αιώνες μετά Χριστού, ειδικά από λαούς που μόνο οι προύχοντες είχαν πρόσβαση στην μάθηση – στην γνώση. Εποχές που επικρατούσε ο διαχωρισμός των κοινωνικών τάξεων, ή που οι λαοί βρίσκονταν υπό την κυριαρχία άλλων λαών, ή όπου επιβάλλονταν να περιορίζονται οι γνώσεις στις θρησκευτικές ιδεολογίες.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι, οι Αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν πως οι θεϊκές φιγούρες τους έχουν μυθικό χαρακτήρα, αλλά ωστόσο υπάρχουν πράγματι ως Ουράνια Σώματα, τα οποία όπως είπε και ο Πλάτωνας, «δεν πρέπει να τους έχουμε φόβο ως αυθαίρετοι διευθύνοντες θεοί, αλλά σεβασμό ως ρυθμιστές του Σύμπαντος».

Οι  αρχαίοι Έλληνες ήταν επίσης οι πρώτοι που εφάρμοσαν τα μαθηματικά στην αστρονομία, αλλά και στις επιστήμες της φύσης, από τα μέσα του 4^ου αιώνα π.Χ. Έως τότε η αστρονομία βασιζόταν αποκλειστικά στην παρατήρηση. Ωστόσο, από την εμπειρική έρευνα και μόνο, είχαν κατακτηθεί σημαντικές αστρονομικές γνώσεις. Ως παράδειγμα, η σφαιρικότητα της Γης, η ανισότητα των εποχών, ο προσδιορισμός των Ισημεριών, τα αίτια των Εκλείψεων του Ηλίου όπως και της Σελήνης κ.ά.

Θεωρώ ότι η αναφορά μου στον Μέγα Αλέξανδρο είναι απαραίτητη, για λόγους τους οποίους θα αντιληφθείτε από τα παρακάτω γεγονότα:

Υπήρξε μαθητής του Αριστοτέλη (έως περίπου το 340 π.Χ), ο οποίος του δίδαξε ιστορία, αστρονομία, γεωγραφία, ιατρική, φιλολογία και πολιτικές επιστήμες, μαζί με τα υπόλοιπα νεαρά μέλη της Μακεδονικής αριστοκρατίας. Η μαθητεία κοντά στο μεγάλο φιλόσοφο, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο χαρακτήρα του νεαρού Αλέξανδρου.

Από νεαρή ηλικία ο Αλέξανδρος παρατηρούσε με ιδιαίτερη προσοχή τις Όψεις της Σελήνης. Σημαντική για εκείνον η μελέτη της Αύρας της πρώτης Πανσέληνου μετά την Εαρινή Ισημερία.

Μάλιστα διαλογιζόταν τις νύχτες με Πανσέληνο κάτω από το φώς της. Πίστευε ότι αυτό τον βοηθά τόσο στις αποφάσεις του, όσο και στην διεύρυνση της διαίσθησης του. Πράγματι, απ’ την μελέτη του προφίλ του Μ. Αλεξάνδρου, πιθανολογείται ότι κατά μεγάλο ποσοστό λειτουργούσε διαισθητικά. 

Συνεπώς, ο όραμα του δεν ήταν απλά να κατακτήσει όλον τον κόσμο όπως υποστηρίζουν "ορισμένοι", αλλά για να διαδοθεί ο πολιτισμός και η σοφία των Ελλήνων ανά τον Κόσμο !!.    

      Το 332 π.Χ. οι Αιγύπτιοι υποδέχτηκαν σαν ελευθερωτή τους το νικητή των Περσών, τον Μακεδόνα βασιλιά Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος διόρισε διοικητή της Αιγύπτου το στρατηγό Πτολεμαίο. Την μεγαλύτερη ανάπτυξη που γνώρισε ο Ελληνισμός στην Αίγυπτο, ήταν μετά την κατάκτησή της από τον Μ. Αλέξανδρο.

Στην αλεξανδρινή περίοδο χτίστηκε η Αλεξάνδρεια, και έγινε το μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο του τότε γνωστού κόσμου. Στις μέρες μας θα την ονομάζαμε τεράστια Πανεπιστημιούπολη. Φιλόσοφοι, ποιητές, καλλιτέχνες συγκεντρώθηκαν εκεί, όπως επίσης έζησαν εκεί, δίδαξαν και ίδρυσαν σχολές οι σπουδαιότεροι Έλληνες, θεμελιωτές όλων των επιστημών.

Ως παράδειγμα, ιδρύθηκε από τον Αμμώνιο Σακκά η Νεοπλατωνική σχολή, που είχε μαθητές της τον Ωριγένη, τον Πλωτίνο κ.ά. 

Ο Ίππαρχος από τη Νίκαια, περισσότερο γνωστός ως Ίππαρχος ο Ρόδιος (190 – 120  π.Χ.), δικαίως θεωρείται ο θεμελιωτής της τριγωνομετρίας, ο μεγαλύτερος αστρονόμος της αρχαιότητας, και πατέρας της αστρονομίας. Πέραν των άλλων ερευνών του – ανακαλύψεων του (ούκ λίγες), ανακάλυψε την μετάπτωση των Ισημεριών.

Ωστόσο, τα συμπεράσματα του, κατόπιν των μελετών του, αφήνουν να εννοηθεί ότι ορισμένα Σεληνιακά Φαινόμενα, χαρακτηρίζονται ως “προφητικά”.

Δηλαδή, οι Όψεις που παρουσιάζει η Πανσέληνος σε συγκεκριμένες εποχές, από ένα σημείο και μετά δεν έχουν επιστημονικές εξηγήσεις. Αυτό αφορά κυρίως την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία, η οποία ονομάστηκε “Ματωμένη Σελήνη”, καθώς δίνει την εντύπωση ότι είναι λαβωμένη, «στάζει αίμα». Αυτό συνεχίζει να ισχύει ως και τις μέρες μας.

Η Αίγυπτος σ' όλη την Ελληνιστική περίοδο, είχε καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα. Αλλά και κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο διατήρησε το χαρακτήρα αυτό. Πολλές ελληνικές πόλεις διατήρησαν την αυτονομία τους. Επίσημη γλώσσα ήταν η Ελληνική.

Η Αλεξάνδρεια, εκτός από εμπορικό κέντρο, έγινε κέντρο φιλοσοφικών ρευμάτων και γενικά κέντρο γραμμάτων και τεχνών. Ρήτορες και φιλόσοφοι βρίσκονταν στην πόλη και δίδασκαν ελληνική φιλοσοφία και παιδεία.

Και μάλιστα το 44 π.Χ.  ο Ιούλιος Καίσαρας θέσπισε το Ιουλιανό ημερολόγιο, με την βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια, το οποίο εν καιρό επιβλήθηκε σε όλες τις χώρες που ήταν υπό την κατοχή των Ρωμαίων, έως την αντικατάσταση του από το νεότερο το σημερινό, το Γρηγοριανό.

Στην Ρωμαϊκή περίοδο στην Αίγυπτο, πολλές Ελληνικές πόλεις διατήρησαν την αυτονομία τους. Ακόμη και μετά τους διωγμούς των χριστιανών από το Ρωμαϊκό κράτος, στην Αίγυπτο υπήρχε αξιόλογη πνευματική κίνηση.

Επίσημη γλώσσα συνέχιζε να είναι η Ελληνική. Και όπως προαναφέρω, η Αλεξάνδρεια εκτός από εμπορικό κέντρο, έγινε κέντρο φιλοσοφικών ρευμάτων και γενικά κέντρο γραμμάτων και τεχνών. Ρήτορες και φιλόσοφοι βρίσκονταν στην πόλη και δίδασκαν Ελληνική φιλοσοφία και παιδεία.

Το κράμα Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού ήταν αισθητό. Μιλούσαν άπταιστα τόσο τα Λατινικά, όσο και αρχαία Ελληνικά στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, σε κάθε γωνιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, όλοι οι αξιωματούχοι ήταν δίγλωσσοι, και δεν είναι περίεργο που ο Πόντιος Πιλάτος στα χρόνια Του Χριστού γνώριζε την Ελληνική γλώσσα.

Η τελευταία βασίλισσα της Αιγύπτου (ως γνωστόν) ήταν η Κλεοπάτρα. Εκμεταλλεύτηκε τον έρωτα του στρατηγού των Ρωμαίων του Αντώνιου, και μεγάλωσε την επικράτειά της μέχρι την Κύπρο και την επικράτεια της Συρία. Ωστόσο, από την εποχή ακόμη του Μ. Αλεξάνδρου, οι Έλληνες της Αιγύπτου είχαν δημιουργήσει αποικίες στην Γαλιλαία. 
Μέσα στους Έλληνες Γαλιλαίους, ήταν και οι πρόγονοι της Παρθένου Μαρίας !!.

Και παρεμπίπτοντος: 

Συνεπώς, είναι απολύτως κατανοητός ο λόγος που ο Ιωσήφ με την Παναγία και το Θεϊο βρέφος, διέφυγαν κρυφά στην Αίγυπτο. Κι αν εξετάσουμε τις συνθήκες αντικειμενικά, δεν είναι άξιο απορίας που ο Χριστός κατά την καταμέτρηση του πληθυσμού, δεν είχε καταγραφεί στα αρχεία των Ρωμαίων. Λογικό επίσης, έως να ενηλικιωθεί και να προετοιμαστεί για Το Έργο Του.. να επιδίωξε να μην τραβήξει την προσοχή – να μείνει αθέατος. Προφανώς αργότερα με την επιστροφή Του, και αφού πλέον διοικούσε ο Ηρώδης Αντίπας, προκύπτει να έχει καταγραφεί στον πληθυσμό της επαρχίας της Γαλιλαίας, με γενέτειρα την Ναζαρέτ. 

Προς τί λοιπόν οι λασπολογίες σχετικά με τα "άγνωστα χρόνια" Του Χριστού ??!!.

Οι λόγοι που μετοίκησαν στην Γαλιλαία Έλληνες ήταν αρκετοί. Είχε έφορο έδαφος, και στην θάλασσα της άκμαζαν οι αλιευτικές επιχειρήσεις. Όπως επίσης μεγάλο εμπορικό κέρδος υπήρχε από την υφαντουργία και αγγειοπλαστική.

Εδώ θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εν καιρώ, οι εδαφικές εκτάσεις όλων των κρατών, επαρχιών και πόλεων, διαφοροποιήθηκαν. Όπως και ότι έχουν εξαλειφθεί πολλές ονομασίες μικρών περιοχών.
Επομένως, δεν μπορούμε σήμερα να ονομάζουμε Ιουδαίους τους Γαλιλαίους εκείνης της εποχής, επειδή κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι Ιουδαίοι είχαν εξαπλωθεί παντού.   

Οι Ισραηλίτες:

      Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο όρος Ισραήλ, δημιουργήθηκε επισήμως  το 1948. Ο υπήκοος του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ, μπορεί να είναι στο θρήσκευμα Εβραίος, χριστιανός ορθόδοξος ή καθολικός, ή μουσουλμάνος κ.λ.π. Όμως, η Ιουδαϊκή ιστορία αρχίζει με την απελευθέρωση των αρχαίων Ισραηλινών από τους Αιγύπτιους, στο 1.200 π.Χ. περίπου. Πρόκειται για μακρόχρονη ιστορία. 

Σημασία έχει ότι εγκαταστάθηκαν στα εδάφη της φυλής του Ιούδα (καμία σχέση με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη). Εκεί διασπάστηκαν σε δύο βασίλεια. Το βασίλειο του Ιούδα και του Σολομώντα. 

Αξίζει επίσης να διευκρινιστεί ότι στη διάρκεια της πολύχρονης ιστορίας, ο λαός του Ισραήλ παρουσιάζεται με τρία διαφορετικά ονόματα:

α) Εβραίοι = ονομασία που προέρχεται από τον Έβερ, απόγονο του Νώε. 

β) Ισραηλίτες ή υιοί Ισραήλ = όνομα που κατά την Παλαιά Διαθήκη δόθηκε στον Ιακώβ από τον ίδιο τον Θεό

και γ) Ιουδαίοι = όνομα που πήραν οι Ισραηλίτες μετά την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, επειδή οι περισσότεροι απ' όσους επέστρεψαν στα εδάφη τους, ήταν της φυλής του Ιούδα.

Συνεπώς, οι έννοιες «Εβραίος», «Ισραηλίτης» και «Ιουδαίος», ταυτίζονται απόλυτα σήμερα. Δηλαδή, αν και η ιστορική προέλευση της κάθε λέξης είναι διαφορετική, εκφράζουν όμως τον ίδιο άνθρωπο.

      Οι Ισραηλίτες ήταν λαός που κατοικούσε στα εδάφη του κράτους της Αιγύπτου, και οι οποίοι στην ουσία επί 430 χρόνια περίπου ήταν σκλάβοι του εκάστοτε Φαραώ. 
Καταναγκαστικά έκαναν όλες τις δύσκολες εργασίες, υπό το μαστίγιο του επιστάτη τους.

Στα δύσκολα εκείνα χρόνια γεννήθηκε ο Μωϋσής, η μητέρα του πιστεύοντας ότι το παιδί αυτό είναι Θεόσταλτο για θα ελευθερώσει τον Ισραηλινό λαό από την δουλεία, τον τοποθέτησε σε ένα καλάθι αλειμμένο με πίσσα, και το άφησε στην άκρη του Νείλου ποταμού. Εκεί η Μαρία, αδελφή του Μωϋσή, παραμόνευε ελπίζοντας να δεί το καλάθι η κόρη του Φαραώ. Και πράγματι, η κόρη του Φαραώ, που εκείνη την ώρα λουζόταν στον ποταμό παρέλαβε το καλάθι με το μωρό. Το λυπήθηκε και παρότι διαπίστωσε ότι ήταν Εβραιόπουλο (από την περιτομή), πήρε το παιδί το μεγάλωσε και το ονόμασε Μωϋσή.

Μετά από χρόνια, και μετά από μια σειρά γεγονότων, στα οποία γίνεται αναφορά και στις «δέκα πληγές του Φαραώ», ο Μωϋσής έλαβε επιτέλους την εντολή από τον Φαραώ, να πάρει τους Ισραηλίτες και να φύγουν. Μετά κόπων και βασάνων και την βοήθεια Του Θεού (όπως διδασκόμαστε από την παλαιά διαθήκη) πέρασαν την Ερυθρά Θάλασσα. Οι ιστορικοί πιθανολογούν ότι η έξοδος των Ισραηλιτών, τοποθετείται μεταξύ του 1300 -1233 π.Χ. κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ραμσή.

Οι Ισραηλίτες υιοθέτησαν αρκετά έθιμα από τους Αιγυπτίους (πολύ φυσικό), μέσα στα οποία και ο εορτασμός της Εαρινής Ισημερίας, δηλαδή της Αναγέννησης, όπου έσφαζαν κριάρια και αρνιά. Οι Αιγύπτιοι τον οχταήμερο εορτασμό τον ονόμαζαν Πισάχ, αρχίζοντας να μετράνε την έναρξη του νέου έτους από την πρώτη Πανσέληνο. Την Ματωμένη Πανσέληνο.

Ο εορτασμός συνέπεσε με την ημέρα της εξόδου τους – της απελευθέρωσης τους. 
Συνεπώς θεωρήθηκα διπλή γιορτή, την οποία ονόμασαν στα εβραϊκά Πεσάχ, που παράλληλα με έννοια της Αναγέννησης, σημαίνει πέρασμα - διάβαση, λόγω της διέλευσης τους από την Ερυθρά Θάλασσα.

Επίσης πίστεψαν ότι ο Θεός επέλεξε την συγκεκριμένη νύχτα με Κόκκινη Πανσέληνο για να περάσουν από την σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία, ως σημάδι ότι ανοίγει μια νέα σελίδα της ιστορίας τους του λαού τους. Σε αυτό δεν είχαν άδικο.  

Έκτοτε γιορτάζουν το Πεσάχ κάθε χρόνο στις 14 του μήνα Νισάν (δηλαδή μεταξύ Μάρτιο και Απρίλιο με την γέμιση της κόκκινης Σελήνης). Η γιορτή τους αυτή, την οποία οι χριστιανοί ονομάζουμε Πάσχα (από Πεσάχ) είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Εβραίων και διαρκεί μαζί με την Εβδομάδα των Αζύμων, οκτώ μέρες. Κάθε οικογένεια πρόσφερε ως θυσία στο Θεό ένα αρνί για τη σωτηρία του λαού τους. Το έτρωγαν χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του, μαζί με άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα. 

Έτσι έως και έως και σήμερα, κάθε Εβραϊκή οικογένεια γιορτάζει το δικό τους Πάσχα τρώγοντας αρνί, άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα, και θυμούνται τα σπουδαία γεγονότα της Εξόδου τους !!.

~ ~ Η Δικαιοσύνη στα χρόνια Του Χριστού:

       Η Δικαιοσύνη την εποχή Του Χριστού βρισκόταν σε αρκετά ψηλό επίπεδο. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο σε λίγα θέματα υστερούσε από το σημερινό Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ενώ το Εβραϊκό ήτανε ιεροκρατικό και στηριζόταν στο Μωσαϊκό Νόμο. Συγκεκριμένα, το Μεγάλο Σανχεντρίν.

Το Σανχεντρίν, (το Μεγάλο Συνέδριο) ήταν ιεροκρατικό δικαστήριο. Το ανώτατο εβραϊκό νομοθετικό και θρησκευτικό συμβούλιο, που λειτουργούσε και ως δικαστήριο, το οποίο είχε έδρα την Ιερουσαλήμ στην Ιουδαία. Αποτελούσε την μεγαλύτερη θρησκευτική εξουσία του Ιουδαϊσμού στην όλη περιφέρεια του Ισραήλ, ειδικά κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους. Σημειώστε, το Μεγάλο Σανχεντρίν συνεδρίαζε εκτός εορτών και Σαββάτων.

Το συνέδριο αυτό συγκροτούνταν από τον πρόεδρο που έφερε τον πριγκιπικό τίτλο «Νάση ή Νασί», τον μεγάλο Αρχιερέα, τους δύο αντιπροέδρους, και 67 άλλα μέλη. Είχε δική του φρουρά ένοπλων στρατιωτών, που αστυνόμευαν και  εκτελούσαν τις αποφάσεις του. Και προφανώς οι Πρωθιερείς και οι Φαρισαίοι της Ιερουσαλήμ, θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτερους από τους Γαλιλαίους, τους οποίους αντιμετώπιζαν ως αδαείς όσον αφορά το Νόμο.

Ως παράδειγμα: 
Όταν ο Νικόδημος μίλησε υπέρ Του Ιησού Χριστού, οι Φαρισαίοι ανταπάντησαν: «Μήπως είσαι και εσύ από τη Γαλιλαία ?!. Ερεύνησε και δες ότι κανένας προφήτης δεν πρόκειται να εγερθεί από τη Γαλιλαία, αλλά από την Ιουδαία».

~ ~ Οι δικαιοδοσίες στα χρόνια Του Χριστού:

      Η πρωτεύουσα του Ισραήλ, η Ιερουσαλήμ, βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας. Όταν ηττήθηκαν οι Αιγύπτιοι και τα εδάφη αργότερα πέρασαν στην κυριαρχία των Ρωμαίων, οι Ρωμαίοι μετονόμασαν την χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη. Ο Ισραηλινός λαός έζησε και έδρασε κυρίως στην περιοχή της Παλαιστίνης.

Η Γαλιλαία βρίσκεται βορειότερα της περιοχής της σημερινής Παλαιστίνης. Κατά την εποχή Του Χριστού με έδρα την Ιερουσαλήμ, διοικούσε ο Πόντιος Πιλάτος. Ενώ η Γαλιλαία ήταν υπό την δικαιοδοσία του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα. Γιός του Ηρώδη του Μέγα που έσφαξε τα νήπια (όταν γεννήθηκε ο Χριστός), στον οποίο η Ρωμαϊκή Σύγκλητος είχε απονείμει τον τίτλο του βασιλιά της Ιουδαίας, παρότι δεν ήταν Ιουδαίος.

Στην Γαλιλαία  Ευαγγελίστηκε η Θεοτόκος.
Επομένως η καταγωγή Του Χριστού ήταν από την Γαλιλαία, και όσον αφορά την εθνικότητα Του.. είναι ξεκάθαρη !!.

Η Γαλιλαία ήταν Ρωμαϊκή επαρχία (όπως προαναφέρω) όπου κατοικούσαν και Εβραίοι. Όμως, οι Εβραίοι της Γαλιλαίας διέφεραν από τους κατοίκους (Εβραίους) της Ιουδαίας. Σύμφωνα με την μαρτυρία διαφόρων ραβίνων της αρχαιότητας, οι Γαλιλαίοι προσέδιδαν μεγάλη σπουδαιότητα στην υπόληψη, ενώ οι Ιουδαίοι έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στα χρήματα παρά στο καλό όνομα. Και στην πραγματικότητα, οι Ιουδαίοι ανέκαθεν θεωρούσαν ξένους – μετανάστες τους Γαλιλαίους.

Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι υπήρχαν 204 πόλεις και χωριά στην Γαλιλαία, τα περισσότερα Ελληνικά – μιλούσαν Ελληνικά, και ότι τα μικρότερα από αυτά το καθένα, είχε πάνω από 15.000 κατοίκους.

Συνεπώς, ήταν πυκνοκατοικημένη και μάλιστα απολάμβανε μεγάλη ευημερία. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού ήταν σχεδόν αγράμματοι. Συνηθισμένο για εκείνες τις εποχές, διότι οι άνθρωποι ήταν της άποψης πως ανάλογα με το επάγγελμα,  κυμαίνεται και το ποσοστό εύρους των γραμματικών γνώσεων. Δηλαδή με απλά λόγια.. «χρειάζεται να ξέρεις τόσα, όσα σου χρειάζονται για την δουλειά που κάνεις».

Αυτό δεν σημαίνει ότι στην Γαλιλαία είχαν άγνοια σε ότι αφορούσε τους νόμους. Στις πόλεις και στα χωριά ολόκληρης της Γαλιλαίας, υπήρχαν δάσκαλοι του Νόμου καθώς και συναγωγές. Οι συναγωγές στην ουσία όπως, ήταν κέντρα εκπαίδευσης. 

* * Ο εορτασμός του Πεσάχ στα χρόνια Του Χριστού:

        Στην Αίγυπτο είχε αρχίσει ο οχταήμερος εορτασμός της Εαρινής Ισημερίας (το Πισάχ), με την έννοια της Αναγέννησης της φύσης, αρχίζοντας να μετράνε την έναρξη του νέου έτους από την πρώτη Πανσέληνο. Οι δε Ιουδαίοι παράλληλα, γιόρταζαν το δικό τους Πεσάχ με θρησκευτική ευλάβεια, καθότι ακόμα και στις εθνικές εορτές, το Σανχεντρίν έδινε θρησκευτικές ερμηνείες.   

Κατά την εποχή Του Χριστού λοιπόν, ο πολυήμερος εορτασμός του Εβραϊκού Πεσάχ εθεωρείτο ήδη εθνική και θρησκευτική εορτή. Και καθώς οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν Ιουδαίοι (πολύ φυσικό), διατήρησαν το όνομα Πεσάχ (δηλαδή Πάσχα), ως Ανάσταση Του Κυρίου εκ’ Νεκρών, καθότι στην ουσία, η έννοια της Ανάστασης την οποία εόρταζαν έως τότε δεν αλλάζει. 

Ωστόσο, η αντίστοιχη Ελληνική λέξη για το Πάσχα, είναι *Λαμπρή*. 

* * Ο Μυστικός Δείπνος: 

        Επομένως είναι γεγονός πως ο τελευταίος εορτασμός του Εβραϊκού Πάσχα (Πεσάχ) που βίωσε ο Χριστός, ήταν στην Εβδομάδα Των Παθών Του. Η συγκεκριμένη Πανσέληνος με την Ματωμένη όψη, έκτοτε είναι συνδεδεμένη με την νύχτα της προδοσίας Του μετά τον Μυστικό Δείπνο. Το γεγονός ότι εκείνη την νύχτα είχε Πανσέληνο και ήταν η πρώτη μετά την Εαρινή Ισημερία, μετά από μακροχρόνιες μελέτες δεν αμφισβητείται. 
Ωστόσο, επειδή το γέμισμα της συγκεκριμένης Σελήνης δεν ολοκληρώνεται πάντα την ίδια ημερομηνία, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι κινητή εορτή Το Άγιο Πάσχα.

Σύμφωνα με τις διηγήσεις των Ευαγγελίων, ο εορτασμός του Πεσάχ συνέπεσε την ημέρα που ο Ιησούς Χριστός κάλεσε τους μαθητές Του σε Μυστικό Δείπνο, ενώ είχε αρχίσει ο εορτασμός και το Μεγάλο Σανχεντρίν απαγορευόταν να συνεδριάσει !!

Ο Χριστός με τους μαθητές του συγκεντρώθηκαν για τον μυστικό δείπνο, ωστόσο ο Ιούδας αποχώρησε από το δείπνο, προφανώς για να πραγματοποιήσει τον σκοπό του !!

Η νύχτα φωτιζόταν από το κατακόκκινο ολόγεμο φεγγάρι. Μετά τον δείπνο ο Χριστός με τους έντεκα από τους δώδεκα μαθητές του πήγαν στον κήπο της Γεσθημανής, ο οποίος ήταν ελαιώνας. Σε κάποιο σημείο, ο Χριστός θέλοντας να προσευχηθεί, απομακρύνθηκε από τους μαθητές του. 

Όλοι μας έχουμε δεί εικόνες Του Χριστού να προσεύχεται το βράδυ της Προδοσίας Του κοιτώντας τον ουρανό, που την νύχτα εκείνη φωτιζόταν από μία Κόκκινη Πανσέληνο. 

Το Φιλί του Ιούδα χαρακτηρίζεται ως πράξη εσχάτης προδοσίας. Και παρότι η Σελήνη χάθηκε απ’ τον ουρανό, πιθανόν για να σκοτεινιάσει το τοπίο και η φρουρά του Σανχεντρίν να μην εντοπίσει το σημείο όπου ήταν ο Χριστός, πάραυτα εντοπίστηκε και συνελήφθη αμέσως μετά το Φιλί του Ιούδα του Ισκαριώτη !!.

Ωστόσο αργότερα δημιουργήθηκε ένα “ακαθόριστο” χρονικό διάστημα, προφανώς επειδή βάσει του Μωσαϊκού Νόμου (Εβραϊκού), κατά την περίοδο του εορτασμού του Εβραϊκού Πάσχα απαγορευόταν να λειτουργήσει το Δικαστήριο τους, όπως και να εκτελεστεί οποιαδήποτε ποινή στους ήδη καταδικασμένους.. και έτσι μετά Χριστού υπήρχαν μακροχρόνιοι αντιφατικοί ισχυρισμοί σχετικά με την ημερομηνία της Σταύρωσης Του.

* * Πώς ορίστηκε ο Εορτασμός της Αναστάσεως Του: 

        Για όλους τους παραπάνω λόγους, όταν εξαπλώθηκε αργότερα η Χριστιανική πίστη, αυξήθηκαν και οι διαφωνίες μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών, και ειδικότερα με την Εβραϊκή. Επιπλέον, προέκυπταν και οι διαφορές μεταξύ των ημερολογίων έως τότε από την εποχή Του Χριστού. Το βέβαιο ωστόσο ήταν ότι συνελήφθηκε την νύχτα με Πανσέληνο, την πρώτη μετά την Εαρινή Ισημερία.    

Έτσι, την λύση στο πρόβλημα της ημερομηνίας του εορτασμού της Ανάστασης Του, το έδωσε το 325 μ.Χ. η Α’ Οικουμενική σύνοδος στην Νίκαια της Βιθυνίας, όπου και καθορίστηκαν τα εξής:

** Το Χριστιανικό Πάσχα πρέπει να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο που θα εμφανιστεί μετά την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας. Σε περίπτωση που η Πανσέληνος πραγματοποιηθεί ημέρα Κυριακή, τότε το Χριστιανικό Πάσχα θα εορταστεί την επόμενη Κυριακή.

Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο και να σχολιάσω τους λόγους που η Ορθόδοξη Εκκλησία μεταφέρει τον εορτασμό σε επόμενες Κυριακές. 

~ ~ Μελέτες μετά Χριστού:

      Σύμφωνα με τις μετέπειτα μακροχρόνιες μελέτες πολλών Αστρονόμων, θεωρείται βέβαιο ότι εκείνη την νύχτα της σύλληψης Του σημειώθηκε έκλειψη Πανσελήνου.

Από τις αφηγήσεις των μαθητών Του (των Αποστόλων), ιατροδικαστές των ημερών μας, διέκριναν μια σημαντική λεπτομέρεια. Ο ιδρώτας Του Χριστού κατά την στιγμή της σύλληψης του, περιγράφεται ως σταγόνες αίματος στο μέτωπο Του.

Ιατρικώς βεβαίως στις μέρες μας, εξηγείται βεβαίως το Φαινόμενο (αναλύω στο επόμενο άρθρο μου), ως αποτέλεσμα της μεγάλης ψυχοσωματικής  έντασης που βρισκόταν για αρκετές ώρες ο Χριστός. Ασφαλώς βέβαια Τα Θεϊα Πάθη ήταν ακούσια, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την ανθρώπινη φύση Του Ιησού Χριστού.

Συνεπώς, η συγκεκριμένη Πανσέληνος λέγεται «στάζει αίμα», όπως ο ματωμένος ιδρώτας που έσταζε από Το Σώμα Του Χριστού, από την ψυχοσωματική υπερένταση, καθότι γνώριζε τί θα ακολουθήσει !!.

Με την εμφάνιση αυτής κάθε χρόνο, αφενός δεν μας επιτρέπει να ξεχαστεί η προδοσία Του, και αφετέρου, μάς δίνει δύναμη απ’ Την δύναμη Του, ώστε να ξεπλένουμε την ψυχή μας από κάθε συναίσθημα που την ματώνει !!.

~ ~ ~  Καλή μας “Ανάσταση” αγαπημένοι μου αναγνώστες, ότι μπορεί να σημαίνει Ανάσταση για τον καθένα μας χωριστά, τόσο για την προσωπική μας ζωή όσο και ως λαός, καθότι ο κανόνας σε όλες τις περιπτώσεις είναι: Πριν την κάθε ανάσταση, προηγείται ο πόνος και ο θρήνος !!. 

Και κλείνοντας συμπληρώνω ότι προφανώς, την φετινή Μεγάλη Εβδομάδα θα την βιώσουμε όπως αρμόζει στο κλίμα των ημερών, και όχι όπως μεγάλη μερίδα ανθρώπων ετοιμάζονταν με γιορτινή διάθεση σαν να επρόκειτο για "χαρωπές διακοπές". Ίσως όλα να γίνονται για κάποιον λόγο !!.  

ΠΡΟΣΟΧΗ: 

Θα ακολουθήσουν άρθρα μου με αναλύσεις σχετικά με το στυγερότερο έγκλημα της ιστορίας, άγνωστες πτυχές για τους πολλούς !!

Οι λόγους που διακεκριμένοι επιστήμονες, τόλμησαν να αγγίξουν τα παρακάτω εξαιρετικά ευαίσθητα θέματα, θα τους αντιληφθείτε διαβάζοντας τα άρθρα μου έως το τέλος.   

* * Ντοκουμέντα με Νομική ανάλυση: Βήμα – Βήμα οι συνολικές δίκες Του Ιησού Χριστού, όπου καταπατήθηκαν οι βασικότεροι νόμοι της εποχής Του !!.

https://psychologyastrology.blogspot.com/2019/04/blog-post_23.html

* * Επιστημονικές μελέτες και Ιατροδικαστικά πορίσματα της σύγχρονης εποχής μας, οδηγούν σε τεκμηριωμένες Αλήθειες: Επιδίωξαν τον θάνατο Του – την εξόντωση Του, πριν ακόμη την Σταύρωση Του !!.

https://psychologyastrology.blogspot.com/2019/04/blog-post_25.html

ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια *