*Ο μύθος της Βροχής των Αστεριών.. αφιερωμένος στις Ωριωνίδες 21 - 23 Οκτωβρίου*

Ο Έρωτας ρώτησε την μητέρα Σελήνη: Τί νομίζεις ότι κάνεις ανόητη ?!

Και η Σελήνη απάντησε: Ανακουφίζω αυτούς που εσύ κάνεις να κλαίνε !!

~ Ένας μύθος λέει (πόσο μύθος τάχα στην αστρονομία του σήμερα ?!) ότι: 

Τα άστρα κάποτε ως πολύ μικροί πλανήτες, περιστρέφονταν γύρω από την Σελήνη για να φωτίζονται την νύχτα από το φώς της. Το καθένα αντιστοιχούσε σε μια ζωντανή ψυχή επάνω στη Γή, ώστε να το ακολουθεί την νύχτα, για να μην χάσει τον δρόμο της στο σκοτάδι.
Στο μεγαλύτερο αστέρι από αυτά.. στην κόρη της Σελήνης την Ψυχή (αστεροειδής ψυχή).. τα αστεράκια απ’ τις νεκρές ψυχές επέστρεφαν στην σπηλιά της Ψυχής, έως να γεννηθεί πάλι ένας νέος άνθρωπος στην Γή.

Ωστόσο οι άνθρωποι τότε ακόμη, ήταν ευχαριστημένοι εάν μπορούσαν να εξασφαλίζουν για τον εαυτό τους τα απαραίτητα, και έτσι δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να κάνουν παιδιά. Έτσι τα αστεράκια στην σπηλιά της Ψυχής, ήταν απαρηγόρητα που αργούσε να έρθει και πάλι η σειρά τους να φωτίζουν τον δρόμο κάποιας ζωντανής ψυχής στην Γή.

    Τότε παρακάλεσαν στον σοφό πατέρα Ήλιο να βρεί μια λύση που θα τα δώσει λίγη χαρά. Έτσι ο ‘Ήλιος σαγήνευσε την Σελήνη με ένα εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα, όπου εκείνη δεν μπόρεσε να μείνει αδιάφορη στο κάλεσμα του. Από αυτήν την έλξη μεταξύ τους, γεννήθηκε ο φτερωτός Έρωτας, που όμως ήταν ανυπόφορα σκανδαλιάρης. Και αφού επάνω στον ουρανό όλοι τον μάλωναν για τις σκανδαλιές του και τον έδιωχναν, έτσι ο Έρωτας κατέβηκε στην Γή, όπου κατασκεύασε ένα τόξο, και άρχισε να ρίχνει βέλη σε όποιον άνθρωπο δεν ήθελε να παίξει – να ασχοληθεί μαζί του !!.

Ωστόσο ο Έρωτας διαπίστωσε πως αντί οι άνθρωποι να εκνευρίζονται που εκείνος έσπαγε πλάκα μαζί τους.. αντιθέτως, το απολάμβαναν και έκαναν διάφορα περίεργα παιχνίδια μεταξύ τους !!. Και αφού είδε ότι μετά απ’ αυτά τα παιχνίδια οι άνθρωποι κάνουν παιδάκια, τότε απαίτησε από τον πατέρα Ήλιο να τον κάνει άτρωτο, και να τον αφήσει να λειτουργεί ανεξάρτητος επάνω στην Γή. Έτσι και έγινε !!. 

Όσο όμως πλήθυναν οι ψυχές και τα αστέρια αυξάνονταν,  και τόσο περισσότερα περιστρέφονταν γύρω από την Σελήνη η οποία δεν φαινόταν πλέον από την Γή.. η Σελήνη θύμωσε τα είπε:

«Ανοίξτε μου χώρο, γιατί θα πάψω να σας φωτίζω και δεν θα σας βλέπουν οι ψυχές από κάτω απ’ στην Γή».

Οπότε συνεδρίασαν και αποφάσισαν να απευθυνθούν και πάλι στον πατέρα Ήλιο για να τους δώσει λύση. Η πρόταση του Ήλιου ήταν:

«Στο εξής, το κάθε αστέρι θα πάρει υπό την προστασία του δύο ψυχές (αδελφές ψυχές),, και να φροντίσει ώστε αυτές να συναντηθούν πάνω στην Γή. Οπότε και οι δύο ψυχές, θα φωτίζονται απ’ το ίδιο». 

Στην αρχή λειτούργησαν όλα καλά. Οι ψυχές γινόταν ζευγάρι… αλλά καθώς ο Έρωτας παράλληλα ’’είχε τον ακάθιστό’’.. οι ψυχές όλο και περισσότερο αυξάνονταν, και το πρόβλημα της Σελήνης επανήλθε, η οποία ασφυκτιούσε αφόρητα !!.

Απείλησε τότε ότι θα βυθιστεί στο σκοτάδι (έκλειψη σελήνης). Και πράγματι, για τις επόμενες νύχτες φόρεσε ένα μαύρο πέπλο, και έτσι τυλίχθηκε στο σκοτάδι όλη η Γή. Μόνο τα δάκρυα της Σελήνης λαμπύριζαν στον ουρανό, σαν μια φωτεινή βροχή.

Ο Ήλιος τότε, που δεν άντεχε τα αναφιλητά της αγαπημένης του, απ’ τον θυμό του πυρπόλησε τα αστέρια και αυτά διασπάστηκαν σε δύο κομμάτια. Τα σώματα τους πήραν φωτιά και απλώθηκαν στον ουρανό, ψάχνοντας για σταγόνες δροσιάς απ’ τα φωτεινά δάκρυα της Σελήνης. Το θέαμα απ’ την Γή έμοιαζε με "Βροχή των Αστεριών !! 

Η Σελήνη έκπληκτη κατέβασε το πέπλο απ' το πρόσωπο της (μισοφέγγαρο) και όταν είδε ότι από τα δάκρυα της φωτίζονταν τα αστέρια σε όλον τον ουρανό, απ’ την χαρά της ξεγυμνώθηκε (πανσέληνος) για να φανεί όλο της το μεγαλείο !!.

Άκουσε όμως τις ψυχές από την Γή να θρηνούν από μοναξιά, γιατί έχασαν το ταίρι τους.  Η κάθε ψυχή έψαχνε να βρεί το ταίρι της - και το κάθε κομμάτι αστεριού, έψαχνε το άλλο του μισό. Ακόμη και οι λύκοι θρηνούσαν για κάποιο χαμένο τους ταίρι. 

Συγκλονίστηκε η Σελήνη και άρχισε να ζητάει συγνώμη προς όλες τις ψυχές. Μάλιστα συνέχισε να κλαίει, ώστε να φωτίζονται τα άστρα και να μπορούν να περιφέρονται στον ουρανό, μέχρι να βρούν το άλλο τους μισό. Ωστόσο το κακό ήταν ανεπανόρθωτο. Και έτσι, όταν οι τύψεις της γίνονται πλέον αφόρητες, τότε με το κάθε της δάκρυ στέλνει την ευχή της στην κάθε μία ψυχή, να βρεί σύντομα το άλλο της μισό !!.

~ Από τότε έως και σήμερα λέγεται ότι… κάθε φορά που βλέπουμε να πέφτει ένα αστέρι, σημαίνει ότι έχει εντοπίσει το άλλο του μισό και τρέχει βολίδα να ενωθεί μαζί του, ενώ κάποιες αδελφές ψυχές επάνω στην Γή, βρήκαν ο ένας τον άλλον !!.

Επομένως σύμφωνα με τον μύθο, όποιος δεί τα δάκρυα της να στάζουν απ' τον ουρανό και ακούσει την ευχή της.. σύντομα θα βρεί αυτό που επιθυμούσε –  αναζητούσε στην ζωή !!. 
Παράλληλα κι εγώ απο πλευράς μου, εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους μοναχικούς ανθρώπους να δούν σύντομα την δική τους Βροχή των Αστεριών !!. 

ΜΑΡΙΑΝΝΑ
*Σύμβουλος σχέσεων - Ψυχαναλύτρια, Ψυχοερευνήτρια*